گروهی از دانشجویان دانشگاه تهران روز سه شنبه ۱۶ آذر در اعتراض به مشکلات صنفی دانشگاههای ایران در محوطه این دانشگاه تجمع کردند.
به گزارش خبرگزاری ایلنا، دانشجویان تجمع کننده با سر دادن شعارهایی همچون «خواسته ما معلومه - پولی سازی محکومه»، «دانشگاه پول گردان - تضعیف زحمت کشان» و «دانشجوی با غیرت حمایت، حمایت» اعتراض خود را به روند موجود اعلام کردند.
ایلنا بدون اشاره به تعداد شرکت کنندگان در تجمع دانشگاه تهران افزود: پلاکاردهایی با نوشته هایی مانند «منطق سرمایهداری - استثمار بیگاری»، «آزادی اندیشه با تانک و بانک نمی شه»، «تبعیض جنسیتی محکوم است - محکوم است» و «دانشجو- کارگر - اتحاد اتحاد» در دست تجمع کنندگان قرار داشت.
بر اساس این گزارش، در این تجمع، بیانیه ای تحت عنوان «بیانیه فراگیر دانشجویان کشور به مناسبت روز دانشجو،» قرائت شد.
در این بیانیه از سیاست های اقتصادی چند دهه گذشته «قانونگذاران و مجریان» که ثمرۀ زندگی مادران و پدران دانشجویان را به «یغما» برده، انتقاد و گفته شده است:« بیکاری، استثمار و عدم امنیت شغلی بیداد میکند و بهداشت، درمان و مسکن بدل به کالاهایی گران بها شدهاند که وسع خریدشان از عهدۀ بسیاری از مردم بیرون است.»
گزارش برخی رسانه ها در ایران حاکی از تشدید مشکلات اقتصادی بخش قابل توجهی از جامعه ایران است. در این گزارش ها همچنین به افزایش هزینه های ماهانه زندگی خانوارها به بیش از سه میلیون تومان اشاره شده است.
به نوشته ایلنا، نویسندگان بیانیه با اشاره به اینکه «حق فریاد و اعتراض» نیز به گفته آنان «سلب» شده است، افزوده اند:« گوشی، شنوای دردهای فراوان رنجبران جامعه نیست و ... عدالت و آزادی، حالا دیگر، توأمانِ هم به محاق رفتهاند.»
در این بیانیه ضمن انتقاد از «تبعیضهای طبقاتی و جنسیتی»، «بومیگزینی، گزینش جنسیتی، هدایت تحصیلی» دردانشگاه ها، همراه با «پولیسازی آموزش عمومی و گسترش مدارس غیرانتفاعی، مؤسسات آموزشی و کلاسهای خصوصی» گفته شد که این وضع، «پایههای تبعیض را در دانشگاه استوارتر» کرده است.
بر اساس این بیانیه، «تبعات روند کالاییسازی آموزش سبب شده است که نهتنها فرزندان طبقات فرودست حین تحصیل در دانشگاه تحت فشار هزینههای سنگین آموزشی کمر تا کنند، بلکه به تدریج از ورود به دانشگاه محروم شوند یا از سرانجام بخشیدن به تحصیلات دانشگاهی خود بازمانند.»
بیانیه در این ارتباط «تولید انبوه صاحبانِ عاری از تخصصِ مدارک دانشگاهی» را بخش کوچکی از نتایج وضعیت کنونی در دانشگاه ها معرفی کرده است.
نویسندگان بیانیه با اشاره به اعتراض های صنفی ماه های اخیر دانشجویان نوشته اند:«کمیتههای انضباطی و حراست دانشگاهها و دوشادوش آنان نهادهای امنیتی بیرون از دانشگاه، برای خاموش کردن صدای مستقل دانشجویان تمام قد ایستادهاند.»
در سال های اخیر شماری از اساتید دانشگاه ها و تشکل های مستقل دانشجویی از امنیتی شدن محیط دانشگاه ها انتقاد کرده اند.
آنها همچنین بر لزوم «تشکلیابی فراگیر شوراهای صنفی» به منظور ایستادگی در برابر «برنامهها و قوانین دانشجوستیز» و پیوستن «اعتراض های صنفی دانشجویی به مبارزات کارگران، معلمان، زنان و تمام محذوفان و مطرودان اجتماع» تاکید کرده اند.