مهاجم اول تیم ملی فوتبال ایران در مرحله مقدماتی و زننده گل صعود در اولسان به کره جنوبی. مهاجمی با آمار خیره‌کننده ۱۱ بازی ملی و ۹ گل زده. اما آخرین باری که یک مهاجم برای ایران در جام جهانی گل زده، حسن روشن در جام ۱۹۷۸ بوده.
قبل و بعد از گل روشن به تیم ملی پرو، دو بار هافبک‌ها و دو بار هم مدافعان گل زده‌اند. طلسمی که مهاجمان سرشناس بوندس لیگا علی دایی، وحید هاشمیان و خداداد عزیزی هم در دو جام ۹۸ و ۲۰۰۶ نتوانستند بشکنند.
در بازی تدارکاتی مقابل گینه برای جام بیستم، پرش هوشیارانه جهانبخش از روی توپ، مکمل یورش موفق دژآگه به قلب دفاع حریف بود که با ضربه بی‌نقص رضا قوچان‌نژاد همراه شد تا تک گل ایران ثبت شود. قوچان‌نژاد توانست در هفتمین بازی پیاپی برای تیم ملی گل بزند.
سرعت عمل، فرصت‌طلبی و هدف‌گیری‌های دقیق او هنگام نواختن ضربات آخر باعث شده هواداران تیم ملی در بازی‌های مهم، دیگر مانند گذشته حسرت جای خالی مهاجمانی چون علی دایی را نخورند.
او بی‌صبرانه منتظر آغاز جام بیستم است. زیرا هرچقدر در تیم ملی خوش درخشیده، اوضاع برای او در باشگاه‌هایش چندان ایده‌آل نبوده. نه در بلژیک و نه در بریتانیا.
رضا از هشت سالگی در هلند بزرگ شده و الفبای فوتبال را در هیرنوین آموخته. او از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ تحت قرارداد تیم معتبر هیرنوین بوده اما طی این مدت به صورت قرضی برای باشگاه‌های مختلف بازی کرده. آوریل ۲۰۰۶ در سن ۱۹ سالگی نخستین بازی حرفه‌ای را برای هیرنوین انجام داد و به عنوان بازیکن تعویضی به جای فرناندو درویلد به زمین آمد.
کاشف او مارک اوورمارس است که رضا را به شکل قرضی به باشگاه «گو اهد ایگلز» برد. مصدومیت شدید در فصل بعد، سرعت پیشرفت این بازیکن جوان را کاست و او که در تمام رده‌های سنی پایه برای تیم ملی هلند بازی کرده بود، به تیم ملی بزرگسالان این کشور فراخوانده نشد. این موضوع با توجه به تعدد فوق ستاره‌های هلندی، چندان هم عجیب نبود.
وقتی مصدوم شد، تحصیل در رشته حقوق را جدی گرفت. زمانی که آسیب‌دیدگی‌اش برطرف شد بار دیگر به تیم اوورمارس برگشت. اما سرنوشت فوتبالی او در هلند رقم نخورد. به بلژیک آمد و از همان جا به پیراهن تیم ملی ایران رسید.
هنگام ۲۴ سالگی به عنوان ماشین گلزنی زردپوشان سنت ترویدون در این تیم قعر جدولی می‌درخشید، در حضور کارلوس کی‌روش دروازه لیرس را در لیگ بلژیک باز کرد. وضعیت این بازیکن که متولد مشهد است، در سنت ترویدون با سرمربیگری بنه مورنه بسیار مطلوب بود. کی‌روش او را در میان موج انتقادات و مخالفت مربیانی چون منصور پورحیدری، مهدی مناجاتی و پرویز مظلومی به تیم ملی فراخواند.
رضا قوچان‌نژاد در سال جام جهانی به چارلتون پیوست تا مانع از سقوط تیمی شود که هدایتش به عهده کریس پاول بازیکن سابق تیم ملی انگلستان بود که بعداً جای خودش را به خوزه ریگا داد.
مهاجم ۲۶ ساله تیم ملی ایران گاهی فیکس بوده و اغلب ذخیره. اما تقریباً در اکثر بازی‌ها، حتی اگر شده برای دقایقی به زمین آمده. او در الندرود تک گل حساس تیمش را به زیبایی وارد دروازه لیدز یونایتد کرد اما به طرز عجیبی، در بازی بعدی هم روی نیمکت نشست.
آنها با تیم‌هایی مثل بارنزلی، یه‌وولی تاون و میلوال با کابوس سقوط دست و پنجه نرم می‌کردند. چارلتون از مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی نیز در ومبلی مقابل شفیلد یونایتد شکست خورد و امیدهایش برای راهیابی به جمع بزرگان برباد رفت. اما سرانجام توانست در لیگ قهرمانی ماندگار شود.
رضا خودش در این باره به گاردین گفته: «لیگ انگلیس فیزیکی است. مدافعان تلاش می‌کنند شما را به دردسر بیندازند. شما باید در همکاری با هم‌تیمی‌هایتان موفق عمل کنید. در هلند ما برای پیروزی بازی می‌کردیم اما اینجا مهم این است که نبازیم. در هلند، فوتبالی تهاجی در اولویت است و تمرکز کمتری روی دفاع دارند. حالا این تجربه خوبی برای من است که فوتبال را از این منظر هم نگاه کنم.»
رضا ماجراهایی مشابه را در استاندارد لیژ گذراند و حالا مترصد درخشش در جام جهانی است تا به باشگاهی بپیوندند که خودشان مشتاقانه او را بخواهند و جای ثابتی نیز به او بدهند.
رولاند دوچاتله مدیر سه باشگاه لیژ، سنت ترویدون و چارلتون است و رضا را بین این سه تیم جابه جا کرده. اگر روزی قوچان‌نژاد در تیم آلکورون اسپانیا هم توپ بزند، تنها بازیکنی خواهد بود که در هر چهار تیم این مدیر بلژیکی به میدان رفته!
ایمو ازکیل نیجریه‌ای بازیکنی است که درخشش باعث شد مسئولین استاندارد لیژ، رضا قوچان‌نژاد را به چارلتون بدهند. او اولین گل خود برای استاندارد را مقابل لوکرن زد اما گای لوزون سرمربی تیمش چندان اعتقادی به او نداشت. پای او پس از مدت‌ها نیمکت‌نشینی در استاندارد لیژ، ناگهان به گل باز شد و در دو بازی متوالی توانست سه بار تور دروازه حریفان را بلرزاند و بلافاصله هم سریال گلزنی در تیم ملی ایران را آغاز کرد، اما جایی در ترکیب ثابت تیمش پیدا نکرد.
قوچان‌نژاد پس از مدت‌ها نیمکت‌نشینی و گاهی سکونشینی، مقابل به‌ورن برای نخستین بار در ترکیب اصلی قرار گرفت. با کنترل خوب توپ، چرخش و نشانه‌گیری دقیق، اولین گل فصل خود را زد و در ادامه نیز برای خودش خلق موقعیت کرد اما هم در جریان بازی تعویض شد و هم اینکه در بازی بعدی غایب بود.
او نوازنده گیتار، پیانو و ویولن هم هست. حتی اجرای کوتاهی در یک شبکه تلویزیونی بلژیکی داشته. تیم ملی ایران نمی‌تواند بیش از یک مهاجم را در برابر تیم‌هایی چون نیجریه، آرژانتین و بوسنی در ترکیب اصلی قرار دهد. حتی در مسابقات مقدماتی نیز ۱-۳-۲-۴ سیستم مورد علاقه کی‌روش بود.
در چنین وضعیتی، رقابت بین مهاجمان داخلی نیز وجود دارد. کریم‌انصاری‌فرد، مهدی شریفی، رضا نوروزی، سردار آزمون و حتی مهاجمان کاذبی مثل علیرضا جهانبخش و محمدرضا خلعتبری که قابلیت بازی در بال راست یا هافبک نفوذی و آزاد پشت سر مهاجم هدف را هم دارند.
حتی اگر رضا قوچان‌نژاد در هر سه بازی مقدماتی به طور کامل در ترکیب اصلی به میدان برود، گلزنی در جام جهانی بی‌اندازه دشوار خواهد بود. زیرا آن طرف زمین، بهترین مدافعان جهان حضور خواهند داشت.
قبل و بعد از گل روشن به تیم ملی پرو، دو بار هافبک‌ها و دو بار هم مدافعان گل زده‌اند. طلسمی که مهاجمان سرشناس بوندس لیگا علی دایی، وحید هاشمیان و خداداد عزیزی هم در دو جام ۹۸ و ۲۰۰۶ نتوانستند بشکنند.
در بازی تدارکاتی مقابل گینه برای جام بیستم، پرش هوشیارانه جهانبخش از روی توپ، مکمل یورش موفق دژآگه به قلب دفاع حریف بود که با ضربه بی‌نقص رضا قوچان‌نژاد همراه شد تا تک گل ایران ثبت شود. قوچان‌نژاد توانست در هفتمین بازی پیاپی برای تیم ملی گل بزند.
سرعت عمل، فرصت‌طلبی و هدف‌گیری‌های دقیق او هنگام نواختن ضربات آخر باعث شده هواداران تیم ملی در بازی‌های مهم، دیگر مانند گذشته حسرت جای خالی مهاجمانی چون علی دایی را نخورند.
رضا از هشت سالگی در هلند بزرگ شده و الفبای فوتبال را در هیرنوین آموخته. او از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ تحت قرارداد تیم معتبر هیرنوین بوده اما طی این مدت به صورت قرضی برای باشگاه‌های مختلف بازی کرده. آوریل ۲۰۰۶ در سن ۱۹ سالگی نخستین بازی حرفه‌ای را برای هیرنوین انجام داد و به عنوان بازیکن تعویضی به جای فرناندو درویلد به زمین آمد.
کاشف او مارک اوورمارس است که رضا را به شکل قرضی به باشگاه «گو اهد ایگلز» برد. مصدومیت شدید در فصل بعد، سرعت پیشرفت این بازیکن جوان را کاست و او که در تمام رده‌های سنی پایه برای تیم ملی هلند بازی کرده بود، به تیم ملی بزرگسالان این کشور فراخوانده نشد. این موضوع با توجه به تعدد فوق ستاره‌های هلندی، چندان هم عجیب نبود.
وقتی مصدوم شد، تحصیل در رشته حقوق را جدی گرفت. زمانی که آسیب‌دیدگی‌اش برطرف شد بار دیگر به تیم اوورمارس برگشت. اما سرنوشت فوتبالی او در هلند رقم نخورد. به بلژیک آمد و از همان جا به پیراهن تیم ملی ایران رسید.
رضا قوچان‌نژاد در سال جام جهانی به چارلتون پیوست تا مانع از سقوط تیمی شود که هدایتش به عهده کریس پاول بازیکن سابق تیم ملی انگلستان بود که بعداً جای خودش را به خوزه ریگا داد.
مهاجم ۲۶ ساله تیم ملی ایران گاهی فیکس بوده و اغلب ذخیره. اما تقریباً در اکثر بازی‌ها، حتی اگر شده برای دقایقی به زمین آمده. او در الندرود تک گل حساس تیمش را به زیبایی وارد دروازه لیدز یونایتد کرد اما به طرز عجیبی، در بازی بعدی هم روی نیمکت نشست.
آنها با تیم‌هایی مثل بارنزلی، یه‌وولی تاون و میلوال با کابوس سقوط دست و پنجه نرم می‌کردند. چارلتون از مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی نیز در ومبلی مقابل شفیلد یونایتد شکست خورد و امیدهایش برای راهیابی به جمع بزرگان برباد رفت. اما سرانجام توانست در لیگ قهرمانی ماندگار شود.
رضا خودش در این باره به گاردین گفته: «لیگ انگلیس فیزیکی است. مدافعان تلاش می‌کنند شما را به دردسر بیندازند. شما باید در همکاری با هم‌تیمی‌هایتان موفق عمل کنید. در هلند ما برای پیروزی بازی می‌کردیم اما اینجا مهم این است که نبازیم. در هلند، فوتبالی تهاجی در اولویت است و تمرکز کمتری روی دفاع دارند. حالا این تجربه خوبی برای من است که فوتبال را از این منظر هم نگاه کنم.»
رضا ماجراهایی مشابه را در استاندارد لیژ گذراند و حالا مترصد درخشش در جام جهانی است تا به باشگاهی بپیوندند که خودشان مشتاقانه او را بخواهند و جای ثابتی نیز به او بدهند.
رولاند دوچاتله مدیر سه باشگاه لیژ، سنت ترویدون و چارلتون است و رضا را بین این سه تیم جابه جا کرده. اگر روزی قوچان‌نژاد در تیم آلکورون اسپانیا هم توپ بزند، تنها بازیکنی خواهد بود که در هر چهار تیم این مدیر بلژیکی به میدان رفته!
ایمو ازکیل نیجریه‌ای بازیکنی است که درخشش باعث شد مسئولین استاندارد لیژ، رضا قوچان‌نژاد را به چارلتون بدهند. او اولین گل خود برای استاندارد را مقابل لوکرن زد اما گای لوزون سرمربی تیمش چندان اعتقادی به او نداشت. پای او پس از مدت‌ها نیمکت‌نشینی در استاندارد لیژ، ناگهان به گل باز شد و در دو بازی متوالی توانست سه بار تور دروازه حریفان را بلرزاند و بلافاصله هم سریال گلزنی در تیم ملی ایران را آغاز کرد، اما جایی در ترکیب ثابت تیمش پیدا نکرد.
او نوازنده گیتار، پیانو و ویولن هم هست. حتی اجرای کوتاهی در یک شبکه تلویزیونی بلژیکی داشته. تیم ملی ایران نمی‌تواند بیش از یک مهاجم را در برابر تیم‌هایی چون نیجریه، آرژانتین و بوسنی در ترکیب اصلی قرار دهد. حتی در مسابقات مقدماتی نیز ۱-۳-۲-۴ سیستم مورد علاقه کی‌روش بود.
در چنین وضعیتی، رقابت بین مهاجمان داخلی نیز وجود دارد. کریم‌انصاری‌فرد، مهدی شریفی، رضا نوروزی، سردار آزمون و حتی مهاجمان کاذبی مثل علیرضا جهانبخش و محمدرضا خلعتبری که قابلیت بازی در بال راست یا هافبک نفوذی و آزاد پشت سر مهاجم هدف را هم دارند.
حتی اگر رضا قوچان‌نژاد در هر سه بازی مقدماتی به طور کامل در ترکیب اصلی به میدان برود، گلزنی در جام جهانی بی‌اندازه دشوار خواهد بود. زیرا آن طرف زمین، بهترین مدافعان جهان حضور خواهند داشت.