حمید سجادی، گزینه مورد نظر محمود احمدینژاد برای تصدیگری وزارت ورزش و جوانان، در انتظار رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی به سر میبرد اما چالش بین دولت دهم و مجلس هشتم، در پی قرائت معرفینامه او در صحن مجلس، به اوج خود رسیده است.
مصطفی کواکبیان این نامه را توهین به همه نمایندگان مجلس دانسته است و جواد جهانگیرزاده نماینده ارومیه تأکید کرده که نمایندگان قطعاً به گزینه معرفی شده رأی اعتماد نخواهند داد.
حشمتالله فلاحتپیشه نیز این نامه را خلاف قانون دانسته و علی لاریجانی، رئیس مجلس، نیز نامه رئیس جمهور را به توجیهی بر تخلف دولت تشبیه کرده است.
احمد توکلی، رئیس مرکز پژوهشهای مجلس، بر احتمال عدم انتخاب حمید سجادی تأکید کرده و کاظم جلالی نیز دولت را آغازگر تشنجی جدید بین دو قوه معرفی کرده است.
كاظم موسوی نیز گفته است: «آقای احمدینژاد با نوشتن آن نامه عریض و طویل نشان داد كه خودش هم موافق وزیر شدن سجادی نیست و به همین دلیل آن نامه را نوشت تا مجلس به ایشان رأی ندهد!»
نماینده اردبیل تأکید کرده است که طبق نظر او و بقیه نمایندگان مجلس، علی دایی بهترین گزینه برای وزارت ورزش است.
نقطه اوج در چالش قوای مقننه و مجریه
هشتم دی ۱۳۸۹، کليات طرح وزارت ورزش و جوانان با ۱۴۱ رأی موافق تصويب شد. ۱۳ دی بررسی جزئيات اين طرح در دستور كار مجلس قرار گرفت و با ۱۵۷ رأی موافق، ۴۴ مخالف و ۱۱ رأی ممتنع به تصويب نمايندگان رسيد.
همزمان با تصویب طرح و در روزهای بعد، دولت به شدت با تأسیس وزارتخانه جدید مخالفت کرد.
۵۱ رئیس فدراسيون ورزشی طوماری را در انتقاد از مصوبه مجلس امضا کردند. محمود احمدینژاد رئیسجمهور و محمدرضا رحیمی، اسفندیار رحیممشایی و سپس علی سعيدلو، رئيس سازمان تربيت بدنی، نیز در اظهارنظرهای جداگانه، به نقد مصوبه مجلس شورای اسلامی پرداختند.
مصوبه به شورای نگهبان رفت و این شورا در تاریخ ۲۹ دی، این طرح را مغایر با موازين شرع و قانون اساسی ندانست و به این ترتیب دولت برای تعيين وزير تا ۲۰ فروردين ۱۳۹۰ فرصت یافت.
دولت اما همچنان بر موضع مخالف خود باقی ماند و مجلس نیز در مقابل تذکرات شفاهی و کتبی به دولت را در دستور کار خود قرار داد.
كميسيون تلفيق اما در حين بررسی بودجه سال ۹۰، آب پاكی را روی دست دولت ريخت و با تأكيد بر تأسیس وزارت ورزش و جوانان و در نظر گرفتن بودجه مخصوص اين وزارتخانه، استفاده از اين بودجه را در سازمان تربيتبدنی ممنوع كرد.
دامنه اختلافات به سازمان بازرسی كل كشور نيز كشيده شد و مصطفی پورمحمدی، رئيس اين سازمان، گفت که اگر وزارتخانه تشکیل نشود، تعقيب قانونی انجام خواهد شد. حجتالاسلام منتظری، رئيس ديوان عدالت اداری، نيز اعلام كرد که عدم تشكيل وزارت ورزش و جوانان، خلاف صريح قانون و قابل تعقيب است.
در تاريخ ۲۶ فروردين، محمود احمدینژاد در شبكه ۲ سيما از تشكيل هيئتی برای رفع ابهامات تشكيل وزارت ورزش و جوانان خبر داد، گرچه مجلس تن به تشکیل و حکمیت چنین هیئتی نداد.
رئيسجمهور نهایتاً در ۲۴ خرداد، حمید سجادی را به عنوان گزینه پیشنهادیاش به مجلس معرفی کرد اما ذیل این معرفینامه، انتقادات متعددی را متوجه مجلس دانست و بر مواضع قبلیاش در مخالفت با تشکیل این وزارتخانه و ابهامات آن پافشاری کرد.
آیا سجادی به کرسی وزارت خواهد رسید؟
خانواده ورزش ایران در انتظار معرفی نخستین وزیر ورزش است. فردی که از مجلس رأی اعتماد بگیرد، دهمین نفری است که به جمع سران ورزش در جمهوری اسلامی ایران خواهد پیوست.
با پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، مهندس بازرگان در دولت موقت از حسین شاهحسینی به عنوان سرپرست سازمان تربیت بدنی استفاده کرد. آقای شاهحسینی نیز در نخستین مصاحبهاش به مجله دنیای ورزش گفت: «به هیچ وجه من الوجوه، ورزش بانوان محدود نخواهد شد.»
با این حال در آن مقطع نه سازمان تربیت بدنی از قدرت کافی برای اتخاذ چنین تصمیمی برخوردار بود و نه دولت موقت.
در دولت بعدی، محمدعلی رجایی از مصطفی داودی همکار خود در وزارت آموزش و پرورش برای تصدی سازمان تربیت بدنی استفاده کرد. طرحهای ناموفق منطقهای کردن ورزش و طرح عدم استفاده از ورزشکاران بالای ۲۷ سال در تیمهای ملی، در دولت رجایی و توسط مصطفی داودی اجرا شد.
پس از روی کار آمدن دولت میرحسین موسوی، با برکناری داودی، اسماعیل داودی شمسی و سپس احمد درگاهی عهدهدار ریاست سازمان تربیت بدنی شدند.
پس از آن اکبر هاشمی رفسنجانی در کابینههایش از حسن غفوریفرد و سپس مصطفی هاشمیطبا به عنوان متولیان ورزش ایران استفاده کرد و سیدمحمد خاتمی نیز هاشمیطبا و پس از او محسن مهرعلیزاده را به عنوان رؤسای سازمان تربیت بدنی برگزید.
از سال ۱۳۸۴ تاکنون و با به قدرت رسیدن محمود احمدینژاد، از سه چهره متفاوت به عنوان سران ورزش استفاده شده است.
محمد علیآبادی در دولت نهم، علی سعیدلو، از آغاز به کار دولت دهم و اکنون گزینهای دیگر به عنوان وزیر پیشنهادی ورزش.
باید دید آیا در هفته پرماجرای پیش رو، گزینه پیشنهادی برای وزارت ورزش و جوانان به سلامت از دالان اختلافات مجلس و دولت ایران عبور خواهد کرد؟
پرسش مهمتر این است که با در نظر گرفتن منازعههای فرسایشی ماههای اخیر بین قوای مقننه و مجریه، و تهدید نمایندگان به عدم رأی اعتماد، آیا رأی قرمز احتمالی مجلس شورای اسلامی ایران به وزیر پیشنهادی ورزش، رأی عدم اعتماد به حمید سجادی است یا شخص رئیسجمهور؟
مصطفی کواکبیان این نامه را توهین به همه نمایندگان مجلس دانسته است و جواد جهانگیرزاده نماینده ارومیه تأکید کرده که نمایندگان قطعاً به گزینه معرفی شده رأی اعتماد نخواهند داد.
حشمتالله فلاحتپیشه نیز این نامه را خلاف قانون دانسته و علی لاریجانی، رئیس مجلس، نیز نامه رئیس جمهور را به توجیهی بر تخلف دولت تشبیه کرده است.
احمد توکلی، رئیس مرکز پژوهشهای مجلس، بر احتمال عدم انتخاب حمید سجادی تأکید کرده و کاظم جلالی نیز دولت را آغازگر تشنجی جدید بین دو قوه معرفی کرده است.
كاظم موسوی نیز گفته است: «آقای احمدینژاد با نوشتن آن نامه عریض و طویل نشان داد كه خودش هم موافق وزیر شدن سجادی نیست و به همین دلیل آن نامه را نوشت تا مجلس به ایشان رأی ندهد!»
نماینده اردبیل تأکید کرده است که طبق نظر او و بقیه نمایندگان مجلس، علی دایی بهترین گزینه برای وزارت ورزش است.
نقطه اوج در چالش قوای مقننه و مجریه
هشتم دی ۱۳۸۹، کليات طرح وزارت ورزش و جوانان با ۱۴۱ رأی موافق تصويب شد. ۱۳ دی بررسی جزئيات اين طرح در دستور كار مجلس قرار گرفت و با ۱۵۷ رأی موافق، ۴۴ مخالف و ۱۱ رأی ممتنع به تصويب نمايندگان رسيد.
همزمان با تصویب طرح و در روزهای بعد، دولت به شدت با تأسیس وزارتخانه جدید مخالفت کرد.
۵۱ رئیس فدراسيون ورزشی طوماری را در انتقاد از مصوبه مجلس امضا کردند. محمود احمدینژاد رئیسجمهور و محمدرضا رحیمی، اسفندیار رحیممشایی و سپس علی سعيدلو، رئيس سازمان تربيت بدنی، نیز در اظهارنظرهای جداگانه، به نقد مصوبه مجلس شورای اسلامی پرداختند.
مصوبه به شورای نگهبان رفت و این شورا در تاریخ ۲۹ دی، این طرح را مغایر با موازين شرع و قانون اساسی ندانست و به این ترتیب دولت برای تعيين وزير تا ۲۰ فروردين ۱۳۹۰ فرصت یافت.
دولت اما همچنان بر موضع مخالف خود باقی ماند و مجلس نیز در مقابل تذکرات شفاهی و کتبی به دولت را در دستور کار خود قرار داد.
كميسيون تلفيق اما در حين بررسی بودجه سال ۹۰، آب پاكی را روی دست دولت ريخت و با تأكيد بر تأسیس وزارت ورزش و جوانان و در نظر گرفتن بودجه مخصوص اين وزارتخانه، استفاده از اين بودجه را در سازمان تربيتبدنی ممنوع كرد.
دامنه اختلافات به سازمان بازرسی كل كشور نيز كشيده شد و مصطفی پورمحمدی، رئيس اين سازمان، گفت که اگر وزارتخانه تشکیل نشود، تعقيب قانونی انجام خواهد شد. حجتالاسلام منتظری، رئيس ديوان عدالت اداری، نيز اعلام كرد که عدم تشكيل وزارت ورزش و جوانان، خلاف صريح قانون و قابل تعقيب است.
در تاريخ ۲۶ فروردين، محمود احمدینژاد در شبكه ۲ سيما از تشكيل هيئتی برای رفع ابهامات تشكيل وزارت ورزش و جوانان خبر داد، گرچه مجلس تن به تشکیل و حکمیت چنین هیئتی نداد.
رئيسجمهور نهایتاً در ۲۴ خرداد، حمید سجادی را به عنوان گزینه پیشنهادیاش به مجلس معرفی کرد اما ذیل این معرفینامه، انتقادات متعددی را متوجه مجلس دانست و بر مواضع قبلیاش در مخالفت با تشکیل این وزارتخانه و ابهامات آن پافشاری کرد.
آیا سجادی به کرسی وزارت خواهد رسید؟
خانواده ورزش ایران در انتظار معرفی نخستین وزیر ورزش است. فردی که از مجلس رأی اعتماد بگیرد، دهمین نفری است که به جمع سران ورزش در جمهوری اسلامی ایران خواهد پیوست.
با پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، مهندس بازرگان در دولت موقت از حسین شاهحسینی به عنوان سرپرست سازمان تربیت بدنی استفاده کرد. آقای شاهحسینی نیز در نخستین مصاحبهاش به مجله دنیای ورزش گفت: «به هیچ وجه من الوجوه، ورزش بانوان محدود نخواهد شد.»
با این حال در آن مقطع نه سازمان تربیت بدنی از قدرت کافی برای اتخاذ چنین تصمیمی برخوردار بود و نه دولت موقت.
در دولت بعدی، محمدعلی رجایی از مصطفی داودی همکار خود در وزارت آموزش و پرورش برای تصدی سازمان تربیت بدنی استفاده کرد. طرحهای ناموفق منطقهای کردن ورزش و طرح عدم استفاده از ورزشکاران بالای ۲۷ سال در تیمهای ملی، در دولت رجایی و توسط مصطفی داودی اجرا شد.
پس از روی کار آمدن دولت میرحسین موسوی، با برکناری داودی، اسماعیل داودی شمسی و سپس احمد درگاهی عهدهدار ریاست سازمان تربیت بدنی شدند.
پس از آن اکبر هاشمی رفسنجانی در کابینههایش از حسن غفوریفرد و سپس مصطفی هاشمیطبا به عنوان متولیان ورزش ایران استفاده کرد و سیدمحمد خاتمی نیز هاشمیطبا و پس از او محسن مهرعلیزاده را به عنوان رؤسای سازمان تربیت بدنی برگزید.
از سال ۱۳۸۴ تاکنون و با به قدرت رسیدن محمود احمدینژاد، از سه چهره متفاوت به عنوان سران ورزش استفاده شده است.
محمد علیآبادی در دولت نهم، علی سعیدلو، از آغاز به کار دولت دهم و اکنون گزینهای دیگر به عنوان وزیر پیشنهادی ورزش.
باید دید آیا در هفته پرماجرای پیش رو، گزینه پیشنهادی برای وزارت ورزش و جوانان به سلامت از دالان اختلافات مجلس و دولت ایران عبور خواهد کرد؟
پرسش مهمتر این است که با در نظر گرفتن منازعههای فرسایشی ماههای اخیر بین قوای مقننه و مجریه، و تهدید نمایندگان به عدم رأی اعتماد، آیا رأی قرمز احتمالی مجلس شورای اسلامی ایران به وزیر پیشنهادی ورزش، رأی عدم اعتماد به حمید سجادی است یا شخص رئیسجمهور؟