سرنوشت بازی پایانی جام ملتهای آسیا در دقایق اضافی تعیین شد. جایی که ژاپن با گل تاداناری لی، از سد استرالیا گذشت و به چهارمین قهرمانی‌اش در تاریخ این رقابت‌ها دست یافت.
تاداناری لی که در وقت اضافی در ترکیب تیم ژاپن قرار گرفت، در دقیقه ۱۰۹ با شلیک نفسگیر پای چپ دروازه شوارزر را باز کند و ژاپن را به چهارمین قهرمانی برساند.
این قهرمانی باعث شد تا ژاپنی‌ها با احتساب قهرمانی در سال‌های ۱۹۹۲، ۲۰۰۰، و ۲۰۰۴ شاخص‌ترین تیم آسیایی در دوره‌های اخیر باشد.
ژاپن با دستیابی دستیابی به این قهرمانی نماینده آسیا در جام کنفدراسیون‌های فیفا در سال ۲۰۱۳ خواهد بود. اینجام به روال سنتی یک سال پیش از جام جهانی در کشور میزبان آن انجام می‌شود: برزیل.
قهرمانی ژاپن در جام پانزدهم قاره آسیا در پی ۹۰ دقیقه بازی بدون گل و هنگام به دست آمد که ژاپن برای دومین بار در مرحله حذفی کارش به وقت اضافی کشید. در نیمه پایانی ژاپن در ضربه‌های پنالتی کره جنوبی را شکست داده بود.
تا پیش از مسابقه پایانی هر دو تیم ژاپن و استرالیا ۱۳ گل زده داشتند و در آغاز بیشتر به نظر می‌رسید که این استرالیاست که بر تعداد گل‌هایش خواهد افزود.
هری کیول، گلزن با تجربه این تیم در همان دقیقه نخست با شلیک از راه دور زنگ خطر را نواخت. اما آیجی کاواشیما در مهار آن مشکلی نداشت.
شوارزر در قطب دیگر زمین در حالی ارزش خود را نشان داد که در ۳۸ سالگی با هشتاد و هشتمین بازی‌اش رکورد بازی ملی را در استرالیا شکست. او به راحتی ضربه کیسوکه هوندا کاپیتان ژاپن را مهار کرد.
نبود شینجی کاگاوا در تیم ملی ژاپن، قدرت استرالیا را بیشتر نشان می‌داد. این بازیکن در ضربه‌های پنالتی سرنوشت‌ساز با کره جنوبی استخوان پایش را شکست.
مردان هولگر اوسیک تا پیش از مسابقه پایانی تنها یک گل خورده بودند و کار مردان آبی‌پوش ژاپن برای نفوذ به دفاع محکم استرالیا مشکل می‌نمود.
استرالیا در نیمه دوم نیز برتری نسبی خود در زمین را حفظ کرد، اما این بار هری کیول، تیم کی هیل و مت مک کی کار گلزنی را متفاوت با روز تیره بختی ازبکستان می‌دیدند.
پس از برخورد توپ ارسالی لوک می‌لکشایر به دیرک دروازه و تلاش بی‌نتیجه کی هیل، دروازه ژاپن همچنان دست نیافتی نشان داد.
ادعای استرالیایی‌ها در عبور یک توپ از مرز دروازه هم بی‌مورد بود. نمایش آرام صحنه تصمیم‌گیری درست قاضی (روشن ایرماتوف ازبک) و دستیارش را نشان داد.
بازی به وقت اضافی کشید و هری کیول خسته جایش را به رابی کروس داد. نخستین ضربه کروس با سر تا آستانه به ثمر رسیدن پیش رفت.
هوندا هم در گلزنی ناکام ماند تا سرانجام گریز خطرناک ناگاموتو با سان‌تر او «لی» را آسوده از یارگیری صاحب توپ کند و شلیک سرضرب و دقیق اول بدل به نخستین گل بین‌المللی او و گلی سرنوشت‌ساز شود.
هنگامی که ژاپنی‌ها جشن قهرمانی به راه انداختند، خبرگزاری فرانسه از زبان لی نوشت که او همیشه می‌دانسته یک روز چهره سرنوشت‌سازی می‌شود.
لی، بازیکن تیم سانفرکس هیروشیما، اضافه کرد: «احساس خیلی خوبی دارم. من نمی‌توانستم در چنین مسابقه‌ای مدت زیادی بازی کنم و همچنان صبر کردم. معتقد بودم که بخت بازی نصیبم می‌شود. در پایان توانستم گل بزنم و به راستی خوشحالم.»
آلبرتو زاکه رونی، مربی ایتالیایی تیم ملی ژاپن هم در پایان گفت: «این پیروزی بزرگی بود. ما یک تیم براستی بزرگی هستیم. ژاپن یک تیم متحد بود و در برابر حریفانی پرقدرت به مقام قهرمانی رسید. می‌دانستم او (لی) می‌تواند گره را باز کند.»
زاکه‌رونی اضافه کردکه «آنچه که این تیم را بزرگ نشان می‌دهد بازیکنانی هستند که کار را از روی نیمکت شروع می‌کنند و در زمین می‌توانند بهره دهند.»
هولگر اوسیک، مربی آلمانی تیم ملی استرالیا با وجود یک شکست دردناک با افتخار راجع به بازیکنانش صحبت کرد.
او گفت: «شما می‌توانید تصور کنید که چقدر ناامیدکننده است که ما نایب قهرمان شدیم، زیرا ما موقعیت‌های گلزنی را از دست دادیم. متأسفانه ما نتوانستیم آن موقعیت‌ها را گل کنیم. اما من به بازیکنان، نمایش آنان و رفتارشان در این رقابت‌ها افتخار می‌کنم و برای آن‌ها خیلی متأسفم که نتوانستند پاداش تلاش‌هایشان را بگیرند.»
تاداناری لی که در وقت اضافی در ترکیب تیم ژاپن قرار گرفت، در دقیقه ۱۰۹ با شلیک نفسگیر پای چپ دروازه شوارزر را باز کند و ژاپن را به چهارمین قهرمانی برساند.
این قهرمانی باعث شد تا ژاپنی‌ها با احتساب قهرمانی در سال‌های ۱۹۹۲، ۲۰۰۰، و ۲۰۰۴ شاخص‌ترین تیم آسیایی در دوره‌های اخیر باشد.
ژاپن با دستیابی دستیابی به این قهرمانی نماینده آسیا در جام کنفدراسیون‌های فیفا در سال ۲۰۱۳ خواهد بود. اینجام به روال سنتی یک سال پیش از جام جهانی در کشور میزبان آن انجام می‌شود: برزیل.
قهرمانی ژاپن در جام پانزدهم قاره آسیا در پی ۹۰ دقیقه بازی بدون گل و هنگام به دست آمد که ژاپن برای دومین بار در مرحله حذفی کارش به وقت اضافی کشید. در نیمه پایانی ژاپن در ضربه‌های پنالتی کره جنوبی را شکست داده بود.
تا پیش از مسابقه پایانی هر دو تیم ژاپن و استرالیا ۱۳ گل زده داشتند و در آغاز بیشتر به نظر می‌رسید که این استرالیاست که بر تعداد گل‌هایش خواهد افزود.
هری کیول، گلزن با تجربه این تیم در همان دقیقه نخست با شلیک از راه دور زنگ خطر را نواخت. اما آیجی کاواشیما در مهار آن مشکلی نداشت.
شوارزر در قطب دیگر زمین در حالی ارزش خود را نشان داد که در ۳۸ سالگی با هشتاد و هشتمین بازی‌اش رکورد بازی ملی را در استرالیا شکست. او به راحتی ضربه کیسوکه هوندا کاپیتان ژاپن را مهار کرد.
نبود شینجی کاگاوا در تیم ملی ژاپن، قدرت استرالیا را بیشتر نشان می‌داد. این بازیکن در ضربه‌های پنالتی سرنوشت‌ساز با کره جنوبی استخوان پایش را شکست.
مردان هولگر اوسیک تا پیش از مسابقه پایانی تنها یک گل خورده بودند و کار مردان آبی‌پوش ژاپن برای نفوذ به دفاع محکم استرالیا مشکل می‌نمود.
استرالیا در نیمه دوم نیز برتری نسبی خود در زمین را حفظ کرد، اما این بار هری کیول، تیم کی هیل و مت مک کی کار گلزنی را متفاوت با روز تیره بختی ازبکستان می‌دیدند.
پس از برخورد توپ ارسالی لوک می‌لکشایر به دیرک دروازه و تلاش بی‌نتیجه کی هیل، دروازه ژاپن همچنان دست نیافتی نشان داد.
ادعای استرالیایی‌ها در عبور یک توپ از مرز دروازه هم بی‌مورد بود. نمایش آرام صحنه تصمیم‌گیری درست قاضی (روشن ایرماتوف ازبک) و دستیارش را نشان داد.
بازی به وقت اضافی کشید و هری کیول خسته جایش را به رابی کروس داد. نخستین ضربه کروس با سر تا آستانه به ثمر رسیدن پیش رفت.
هوندا هم در گلزنی ناکام ماند تا سرانجام گریز خطرناک ناگاموتو با سان‌تر او «لی» را آسوده از یارگیری صاحب توپ کند و شلیک سرضرب و دقیق اول بدل به نخستین گل بین‌المللی او و گلی سرنوشت‌ساز شود.
هنگامی که ژاپنی‌ها جشن قهرمانی به راه انداختند، خبرگزاری فرانسه از زبان لی نوشت که او همیشه می‌دانسته یک روز چهره سرنوشت‌سازی می‌شود.
لی، بازیکن تیم سانفرکس هیروشیما، اضافه کرد: «احساس خیلی خوبی دارم. من نمی‌توانستم در چنین مسابقه‌ای مدت زیادی بازی کنم و همچنان صبر کردم. معتقد بودم که بخت بازی نصیبم می‌شود. در پایان توانستم گل بزنم و به راستی خوشحالم.»
آلبرتو زاکه رونی، مربی ایتالیایی تیم ملی ژاپن هم در پایان گفت: «این پیروزی بزرگی بود. ما یک تیم براستی بزرگی هستیم. ژاپن یک تیم متحد بود و در برابر حریفانی پرقدرت به مقام قهرمانی رسید. می‌دانستم او (لی) می‌تواند گره را باز کند.»
زاکه‌رونی اضافه کردکه «آنچه که این تیم را بزرگ نشان می‌دهد بازیکنانی هستند که کار را از روی نیمکت شروع می‌کنند و در زمین می‌توانند بهره دهند.»
هولگر اوسیک، مربی آلمانی تیم ملی استرالیا با وجود یک شکست دردناک با افتخار راجع به بازیکنانش صحبت کرد.
او گفت: «شما می‌توانید تصور کنید که چقدر ناامیدکننده است که ما نایب قهرمان شدیم، زیرا ما موقعیت‌های گلزنی را از دست دادیم. متأسفانه ما نتوانستیم آن موقعیت‌ها را گل کنیم. اما من به بازیکنان، نمایش آنان و رفتارشان در این رقابت‌ها افتخار می‌کنم و برای آن‌ها خیلی متأسفم که نتوانستند پاداش تلاش‌هایشان را بگیرند.»