سازمان گزارشگران بدون مرز با انتشار بیانیه‌ای از مقام‌های ایران خواسته محل بازداشت میرحسین موسوی و مهدی کروبی و همسرانشان را به فوریت و رسماً اعلام کند. در این بیانیه آمده که بازداشت‌های خودسرانه و مخفی نگاه داشتن محل بازداشت زندانیان سیاسی، نقض قوانین بین‌المللی و مصداق ناپدید کردن اجباری است.
گزارشگران بدون مرز همچنین از شورای حقوق بشر سازمان ملل خواسته گزارشگر ویژه‌ای را برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران تعیین کند.
رضا معینی، مسئول بخش ایران در سازمان گزارشگران بدون مرز، در گفتوگو با رادیو فردا درباره نکاتی که در این بیانیه به آنها اشاره شده چنین می‌گوید.
«اطلاعیه‌ای که از سوی گزارشگران بدون مرز و در روز دهم اسفندماه صادر شد بر مبنای دو خبر بود، دو خبری که سازمان گزارشگران بدون مرز نسبت به آنها ابراز نگرانی کرده بود. نخست بازداشت و یا به نوعی ناپدید شدن آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی که هر دو صاحب امتیاز روزنامه کلمه سبز و اعتماد ملی بودند و همچنین، همسرانشان، خانم‌ها زهرا رهنورد که سال‌ها در ایران قلم زده‌اند و از روشنفکران و نویسندگان ایرانی و روزنامه‌نگار بودند و خانم فاطمه کروبی که ایشان هم در عرصه مطبوعات فعال بوده و سردبیر نشریه ایراندخت بود.
از این رو، این مسئله به سازمان گزارشگران بدون مرز مرتبط بود و ما می‌بایستی در این رابطه از مقامات ایران سؤال می‌کردیم و خواهان روشن شدن شکل بازداشت و محل نگهداری این افراد می‌شدیم. به گونه‌ای که بر مبنای قوانین بین‌المللی و به ویژه قانون اساسی ایران و با استناد به اصل ۳۲ قانون اساسی ایران، که موضوع اتهام باید با ذکر دلیل مشخص و روشن باشد، نسبت به این موضوع معترض شدیم.»
از سال گذشته ما تعداد زیادی از موارد تهدید علیه روزنامه‌نگاران در خارج و داخل کشور را بازشماری و ثبت کرده بودیم و در این رابطه هم به دولت جمهوری اسلامی ایران هشدار داده بودیم.
تعداد بسیاری از روشنفکران ایرانی در طی سال‌های گذشته و به ویژه در یکسال اخیر، در خارج از کشور تهدید شده بودند و خانواده‌های آنان در ایران مورد تهدید و ارعاب قرار می‌گرفتند.
آنان در این رابطه از مقامات بین‌المللی درخواست کمک کرده بودند و ما هم در این مورد هشدار لازم را داده بودیم و خواهان حفظ جان و امنیت روزنامه‌نگاران در داخل و خارج از ایران شده بودیم.
به عنوان نمونه در این بیانیه و در رابطه به ترورهای جمهوری اسلامی در خارج از کشور به ترور آقای رضا مظلومان، که از روزنامه‌نگاران خارج از کشور بودند و در سال ۷۵ کشته شدند، اشاره کردیم.
واقعیت این است که نقض حقوق بشر در ایران به شکل گسترده‌ای کماکان ادامه دارد. از زمانی که آخرین گزارشگران ویژه سازمان ملل به ایران فرستاده شدند، یعنی پس از سال‌های ۸۳ و ۸۴ که دو گزارشگر این سازمان به ایران سر زدند، دولت ایران متعهد شده بود که از آن پس، تعداد بیشتری از گزارشگران ویژه این سازمان را پذیرا باشد، که البته به این تعهدش عمل نکرد.
اما آنچه به طور مشخص در رابطه با ایران به مسئله و معضل تبدیل شده است، محکومیت این کشور به خاطر نقض فاحش حقوق بشر در شورای حقوق بشر است که اجلاسش قرار است همین هفته آینده برگزار شود. ولی به طور ویژه باید یک گزارشگر ویژه به ایران سفر کند و از نقض حقوق بشر در این کشور و به وِیژه در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران گزارش تهیه کند.
من تأکید می‌کنم که طی اطلاعیه‌های متفاوتی، چه ما و چه سایر سازمان‌های مدافع حقوق بشر، به کرات دولت ایران را به نقض حقوق بشر در این کشور متهم کرده‌ایم. در برخی موارد مثل شکنجه، تجاوز در زندان و ناپدید شدن افراد، این دولت را حتی به جنایت علیه بشریت محکوم کرده‌ایم.
این گزارشگر ویژه باید به ایران سفر کند و در این رابطه گزارش تهیه نماید. اولین بار نیست که ما به این مسئله تأکید داریم. بار‌ها و بار‌ها به این مسئله تأکید کرده‌ایم. از جمله در آخرین اطلاعیه‌ای که با پنج سازمان حقوق بشری دیگر و خانم شیرین عبادی، در رابطه با اعدام‌ها امضا کردیم، این تقاضا را مجدداً تکرار کردیم.
گزارشگران بدون مرز همچنین از شورای حقوق بشر سازمان ملل خواسته گزارشگر ویژه‌ای را برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران تعیین کند.
رضا معینی، مسئول بخش ایران در سازمان گزارشگران بدون مرز، در گفتوگو با رادیو فردا درباره نکاتی که در این بیانیه به آنها اشاره شده چنین می‌گوید.
«اطلاعیه‌ای که از سوی گزارشگران بدون مرز و در روز دهم اسفندماه صادر شد بر مبنای دو خبر بود، دو خبری که سازمان گزارشگران بدون مرز نسبت به آنها ابراز نگرانی کرده بود. نخست بازداشت و یا به نوعی ناپدید شدن آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی که هر دو صاحب امتیاز روزنامه کلمه سبز و اعتماد ملی بودند و همچنین، همسرانشان، خانم‌ها زهرا رهنورد که سال‌ها در ایران قلم زده‌اند و از روشنفکران و نویسندگان ایرانی و روزنامه‌نگار بودند و خانم فاطمه کروبی که ایشان هم در عرصه مطبوعات فعال بوده و سردبیر نشریه ایراندخت بود.
از این رو، این مسئله به سازمان گزارشگران بدون مرز مرتبط بود و ما می‌بایستی در این رابطه از مقامات ایران سؤال می‌کردیم و خواهان روشن شدن شکل بازداشت و محل نگهداری این افراد می‌شدیم. به گونه‌ای که بر مبنای قوانین بین‌المللی و به ویژه قانون اساسی ایران و با استناد به اصل ۳۲ قانون اساسی ایران، که موضوع اتهام باید با ذکر دلیل مشخص و روشن باشد، نسبت به این موضوع معترض شدیم.»
- آقای معینی، در بیانیه گزارشگران بدون مرز به تهدید علیه روزنامه‌نگاران در داخل و خارج از ایران و به ویژه در سال‌های اخیر اشاره شده است. ممکن است کمی بیشتر در این زمینه توضیح دهید؟
از سال گذشته ما تعداد زیادی از موارد تهدید علیه روزنامه‌نگاران در خارج و داخل کشور را بازشماری و ثبت کرده بودیم و در این رابطه هم به دولت جمهوری اسلامی ایران هشدار داده بودیم.
تعداد بسیاری از روشنفکران ایرانی در طی سال‌های گذشته و به ویژه در یکسال اخیر، در خارج از کشور تهدید شده بودند و خانواده‌های آنان در ایران مورد تهدید و ارعاب قرار می‌گرفتند.
آنان در این رابطه از مقامات بین‌المللی درخواست کمک کرده بودند و ما هم در این مورد هشدار لازم را داده بودیم و خواهان حفظ جان و امنیت روزنامه‌نگاران در داخل و خارج از ایران شده بودیم.
به عنوان نمونه در این بیانیه و در رابطه به ترورهای جمهوری اسلامی در خارج از کشور به ترور آقای رضا مظلومان، که از روزنامه‌نگاران خارج از کشور بودند و در سال ۷۵ کشته شدند، اشاره کردیم.
- در بیانیه گزارشگران بدون مرز از شورای حقوق بشر سازمان ملل درخواست شده است که نماینده ویژه خود را برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران به این کشور بفرستد. خواست شما از نماینده ویژه سازمان ملل چیست؟
واقعیت این است که نقض حقوق بشر در ایران به شکل گسترده‌ای کماکان ادامه دارد. از زمانی که آخرین گزارشگران ویژه سازمان ملل به ایران فرستاده شدند، یعنی پس از سال‌های ۸۳ و ۸۴ که دو گزارشگر این سازمان به ایران سر زدند، دولت ایران متعهد شده بود که از آن پس، تعداد بیشتری از گزارشگران ویژه این سازمان را پذیرا باشد، که البته به این تعهدش عمل نکرد.
اما آنچه به طور مشخص در رابطه با ایران به مسئله و معضل تبدیل شده است، محکومیت این کشور به خاطر نقض فاحش حقوق بشر در شورای حقوق بشر است که اجلاسش قرار است همین هفته آینده برگزار شود. ولی به طور ویژه باید یک گزارشگر ویژه به ایران سفر کند و از نقض حقوق بشر در این کشور و به وِیژه در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران گزارش تهیه کند.
من تأکید می‌کنم که طی اطلاعیه‌های متفاوتی، چه ما و چه سایر سازمان‌های مدافع حقوق بشر، به کرات دولت ایران را به نقض حقوق بشر در این کشور متهم کرده‌ایم. در برخی موارد مثل شکنجه، تجاوز در زندان و ناپدید شدن افراد، این دولت را حتی به جنایت علیه بشریت محکوم کرده‌ایم.
این گزارشگر ویژه باید به ایران سفر کند و در این رابطه گزارش تهیه نماید. اولین بار نیست که ما به این مسئله تأکید داریم. بار‌ها و بار‌ها به این مسئله تأکید کرده‌ایم. از جمله در آخرین اطلاعیه‌ای که با پنج سازمان حقوق بشری دیگر و خانم شیرین عبادی، در رابطه با اعدام‌ها امضا کردیم، این تقاضا را مجدداً تکرار کردیم.