میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دو تن از رهبران مخالفان دولت در ایران، در نامه‌ای به وزارت کشور جمهوری اسلامی خواستار صدور مجوز برای «راهپیمایی مردمی» با هدف حمایت از حرکت‌های مردم تونس و مصر شدند.
به گزارش سحام‌نیوز، وب‌سایت خبری نزدیک به مهدی کروبی، در درخواست این دو رهبر مخالفان دولت، با اشاره به اصل ۲۷ قانون اساسی در مورد آزاد بودن برگزاری اجتماعات و راهپیمایی‌ها، زمان این راهپیمایی بعدازظهر دوشنبه ۲۵ بهمن ماه و مسیر آن از میدان امام حسین تهران تا میدان آزادی ذکر شده است. مسیری که در ۲۵ خرداد سال ۸۸ شاهد راهپیمایی میلیونی معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری بود.
دولت جمهوری اسلامی که در روزهای گذشته از حرکت‌های ضددولتی در مصر و تونس حمایت کرده است، در نزدیک به ۲۰ ماه که از برگزاری انتخابات مناقشه برانگیز ریاست جمهوری در خرداد ۸۸ گذشته است، به مخالفان اجازه برگزاری راهپیمایی نداده است.
همچنین گرچه بر اساس اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی، «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است»، در مدتی که از برگزاری انتخابات و اعلام پیروزی مجدد محمود احمدی‌نژاد می‌گذرد، تحرکات مسالمت‌آمیز مخالفان دولت به شدت از سوی نیروهای حکومتی سرکوب و بسیاری از مخالفان نیز بازداشت و به حبس‌های طویل‌المدت محکوم شده‌اند.
ميرحسين موسوی و مهدی کروبی پیشتر هم در ديداری با اشاره به تحولات سياسی در کشور مصر گفته بودند که «امروز در مصر با وجود تنش‌ها و درگيری‌ها اجازه راهپيمايی به معترضان داده می‌شود تا مشخص شود کفه اقبال اجتماعی کدامين جريان سنگين‌تر است لذا ما معتقديم اگر در ايران نيز به معترضان پس از انتخابات اجازه راهپيمايی داده شود مشخص خواهد شد کدام جريان از پايگاه اجتماعی و مردمی برخوردار است.»
بسیاری از تحلیلگران به ویژه در نخستین روزهای حرکت‌های مدنی بر ضد حکومت حسنی مبارک در مصر، این تحولات را با تحولات ایران در ماه‌های پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۸۸ مقایسه می‌کردند.
در این زمینه میرحسین موسوی نیز گفته بود که «بدون هیچ شکی نقطه آغازین آنچه در خیابان‌های تونس و صنعا و قاهره و اسکندریه و سوئز شاهد هستیم را باید در تظاهرات چند میلیونی ۲۵ و ۲۸ و ۳۰ خرداد تهران جستجو کرد، روزهایی که مردم با شعار "رای من کجاست؟" به خیابان‌ها آمدند و مسالمت‌جویانه حقوق از دست رفته خود را پی گرفتند.»
آقای موسوی با اشاره به واکنش حاکمیت ایران به تحولات مصر افزوده بود که «اینان به روز "خشم مردم" مصر اشاره می‌کنند ولی نمی‌گویند که روز غضب نتیجه ناکارآمدی و فساد در بالاترین سطح حکومت و حیف و میل کردن بیت‌المال و همچنین بستن دهان‌ها و شکستن قلم‌ها و اعدام‌ها و بر پا کردن چوبه‌های دار برای ایجاد خوف در میان مردم است.»
مسئولان و رسانه‌های ایرانی گرچه چند هفته پیش به هنگام مواجهه با اعتراض‌های مدنی در تونس، واکنش‌های محتاطانه‌ای از خود نشان دادند، اما با گسترش این اعتراض‌ها به مصر که رابطه دوستانه‌ای با ایران ندارد موضع ایران تغییر کرد و اکنون در ادبیات رسمی مسئولان ایرانی اعتراض در کشورهای مختلف خاورمیانه به پس‌لرزه‌های انقلاب اسلامی، و خیزش و بیداری اسلامی تعبیر می‌شود.
از جمله آیت‌الله خامنه‌ای در خطبه‌های نماز جمعه روز ۱۵ بهمن که بخش‌هایی از آن به زبان عربی و خطاب به مردم مصر و دیگر کشورهای منطقه ایراد شد، اعتراض‌های اخیر در مصر و دیگر کشورهای عربی را «بازتاب پیام انقلاب اسلامی در ایران» و نیز «حدوث بیداری اسلامی» آن گونه که جمهوری اسلامی در انتظار آن بوده، ارزیابی کرد.
وی همچنین در شرایطی که برای چندمین بار از خرداد ۸۸، اعتراض‌های مدنی در ایران را «نمایشنامه دشمنان برای استحاله انقلاب» توصیف کرد، اعتراض‌های مدنی مصر را «زلزله‌ای واقعی» خواند که اگر در مصر به نتیجه برسد، «شکستی غیرقابل جبران» برای سیاست‌های آمریکا در منطقه خواهد بود.
به گزارش سحام‌نیوز، وب‌سایت خبری نزدیک به مهدی کروبی، در درخواست این دو رهبر مخالفان دولت، با اشاره به اصل ۲۷ قانون اساسی در مورد آزاد بودن برگزاری اجتماعات و راهپیمایی‌ها، زمان این راهپیمایی بعدازظهر دوشنبه ۲۵ بهمن ماه و مسیر آن از میدان امام حسین تهران تا میدان آزادی ذکر شده است. مسیری که در ۲۵ خرداد سال ۸۸ شاهد راهپیمایی میلیونی معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری بود.
دولت جمهوری اسلامی که در روزهای گذشته از حرکت‌های ضددولتی در مصر و تونس حمایت کرده است، در نزدیک به ۲۰ ماه که از برگزاری انتخابات مناقشه برانگیز ریاست جمهوری در خرداد ۸۸ گذشته است، به مخالفان اجازه برگزاری راهپیمایی نداده است.
همچنین گرچه بر اساس اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی، «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است»، در مدتی که از برگزاری انتخابات و اعلام پیروزی مجدد محمود احمدی‌نژاد می‌گذرد، تحرکات مسالمت‌آمیز مخالفان دولت به شدت از سوی نیروهای حکومتی سرکوب و بسیاری از مخالفان نیز بازداشت و به حبس‌های طویل‌المدت محکوم شده‌اند.
ميرحسين موسوی و مهدی کروبی پیشتر هم در ديداری با اشاره به تحولات سياسی در کشور مصر گفته بودند که «امروز در مصر با وجود تنش‌ها و درگيری‌ها اجازه راهپيمايی به معترضان داده می‌شود تا مشخص شود کفه اقبال اجتماعی کدامين جريان سنگين‌تر است لذا ما معتقديم اگر در ايران نيز به معترضان پس از انتخابات اجازه راهپيمايی داده شود مشخص خواهد شد کدام جريان از پايگاه اجتماعی و مردمی برخوردار است.»
بسیاری از تحلیلگران به ویژه در نخستین روزهای حرکت‌های مدنی بر ضد حکومت حسنی مبارک در مصر، این تحولات را با تحولات ایران در ماه‌های پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۸۸ مقایسه می‌کردند.
در این زمینه میرحسین موسوی نیز گفته بود که «بدون هیچ شکی نقطه آغازین آنچه در خیابان‌های تونس و صنعا و قاهره و اسکندریه و سوئز شاهد هستیم را باید در تظاهرات چند میلیونی ۲۵ و ۲۸ و ۳۰ خرداد تهران جستجو کرد، روزهایی که مردم با شعار "رای من کجاست؟" به خیابان‌ها آمدند و مسالمت‌جویانه حقوق از دست رفته خود را پی گرفتند.»
آقای موسوی با اشاره به واکنش حاکمیت ایران به تحولات مصر افزوده بود که «اینان به روز "خشم مردم" مصر اشاره می‌کنند ولی نمی‌گویند که روز غضب نتیجه ناکارآمدی و فساد در بالاترین سطح حکومت و حیف و میل کردن بیت‌المال و همچنین بستن دهان‌ها و شکستن قلم‌ها و اعدام‌ها و بر پا کردن چوبه‌های دار برای ایجاد خوف در میان مردم است.»
مسئولان و رسانه‌های ایرانی گرچه چند هفته پیش به هنگام مواجهه با اعتراض‌های مدنی در تونس، واکنش‌های محتاطانه‌ای از خود نشان دادند، اما با گسترش این اعتراض‌ها به مصر که رابطه دوستانه‌ای با ایران ندارد موضع ایران تغییر کرد و اکنون در ادبیات رسمی مسئولان ایرانی اعتراض در کشورهای مختلف خاورمیانه به پس‌لرزه‌های انقلاب اسلامی، و خیزش و بیداری اسلامی تعبیر می‌شود.
از جمله آیت‌الله خامنه‌ای در خطبه‌های نماز جمعه روز ۱۵ بهمن که بخش‌هایی از آن به زبان عربی و خطاب به مردم مصر و دیگر کشورهای منطقه ایراد شد، اعتراض‌های اخیر در مصر و دیگر کشورهای عربی را «بازتاب پیام انقلاب اسلامی در ایران» و نیز «حدوث بیداری اسلامی» آن گونه که جمهوری اسلامی در انتظار آن بوده، ارزیابی کرد.
وی همچنین در شرایطی که برای چندمین بار از خرداد ۸۸، اعتراض‌های مدنی در ایران را «نمایشنامه دشمنان برای استحاله انقلاب» توصیف کرد، اعتراض‌های مدنی مصر را «زلزله‌ای واقعی» خواند که اگر در مصر به نتیجه برسد، «شکستی غیرقابل جبران» برای سیاست‌های آمریکا در منطقه خواهد بود.