در شرایطی که برخی از نیروگاه‌های اتمی ژاپن با شرایط نگران‌کننده‌ای روبه‌رو است و بیم آن می‌رود که این کشور با فاجعه‌ای اتمی روبه‌رو شود، مجله تایمز در گزارشی بدترین فجایع اخیر را از آغاز به‌کارگیری تکنولوژی هسته‌ای که کشورهای مختلف با آن دست به گریبان بوده‌اند یادآور شده است.
۲۸ مارس ۱۹۷۹، حادثه جزیره تری مایل: ذوب شدن بخشی از واحد شماره دو این نیروگاه هسته‌ای جدی‌ترین سانحه در تاریخ اتمی ایالات متحده به شمار می‌رود. با این همه فاجعه با تلفات جانی همراه نبود.
۱۷ ژانویه ۱۹۶۶، حادثه پالومارس: یک بمب افکن ب-۵۲ آمریکا هنگام سوخت‌گیری روی هوا با تانکر KC-135 بر فراز سواحل اسپانیا برخورد کرد. تانکر کاملاً از بین رفت و در پی تکه تکه شدن ب-۵۲ چهار بمب هیدروژنی آن جدا شدند. سلاح‌های غیرهسته‌ای موجود در دو بمب از این چهار بمب در برخورد با زمین منفجر شدند و نزدیک به ۴۹۰ هکتار زمین با مواد پلوتونیوم رادیوآکتیو آلوده شد. یکی از این بمب‌ها در دریای مدیترانه به دست آمد.
۲۶ آوریل ۱۹۸۶، چرنوبیل: فاجعه چرنوبیل یکی از بدترین سوانح هسته‌ای در تاریخ به شمار می‌رود. صبح روز ۲۶ آوریل رآکتور شماره چهار نیروگاه چرنوبیل منفجر شد. انفجارهای بعدی در پی انفجار اولیه سبب پراکنده شدن مواد رادیوآکتیو در جو شد. پخش این میزان مواد رادیوآکتیو چهارصد برابر مواد رادیوآکتیو پخش شده در بمباران اتمی هیروشیما بود.
۲۱ ژانویه ۱۹۶۸، حادثه تول: در پی آتش‌سوزی در کابین بمب افکن ب-۵۲ سرنشینان این بمب‌افکن ناگزیر شدند هواپیمای در حال پرواز را ترک کنند. این بمب‌افکن در دریای یخ نزدیک پایگاه هوایی تول در گرینلند سقوط کرد و سبب انفجار چاشنی و ایجاد آلودگی هسته‌ای در منطقه وسیعی شد.
۱۰ اکتبر ۱۹۵۷، آتش‌سوزی ویندسکل: حادثه زمانی روی داد که هسته ذغالی رآکتور هسته‌ای بریتانیا در نزدیکی کامبرلند آتش گرفت. آتش سبب نشت و پراکنش مواد رادیوآکتیو و آلودگی هسته‌ای شد. این حادثه تا زمانی که فاجعه جزیره تری مایل رخ نداده بود، بزرگترین فاجعه رآکتور اتمی به شمار می‌رفت.
۱۳ سپتامبر ۱۹۸۷، حادثه گویانا: بیش از ۲۴۰ نفر در جریان این حادثه در معرض تشعشعات هسته‌ای قرار گرفتند. یک فروشنده آهن اسقاط در گویانا در برزیل یک دستگاه درمان تشعشعات اتمی کهنه را باز کرد و در اثر باز شدن آن کیک سزیوم کلوراید موجود در دستگاه در معرض دید قرار گرفت.
کودکانی که در آن اطراف بازی می کردند با دیدن رنگ شفاف آبی مواد رادیوآکتیو، شروع کردند با آن بازی کردن و حتی آن را به پوست خود مالیدند. این حادثه سبب پراکنده شدن آلودگی اتمی در شهر شد به طوری که ناگزیر شدند بخش وسیعی از منطقه را خراب کنند.
۶ آوریل ۱۹۹۳، انفجار تامسک هفت: حادثه در شهر تامسک در سیبری روی داد و طی آن یک مخزن منفجر شد. کارگران داشتند با اسید نیتریک مخزن را تمیز می‌کردند. انفجار مخزن سبب آزاد شدن مقداری گاز رادیوآکتیو از مجتمع بازآوری تامسک هفت شد.
۱۰ اوت ۱۹۸۵، خلیج چاژما، ک ۴۳۱: در جریان سوخت‌رسانی در ولادی وستک روسیه، زیردریایی اکو ۱۱ دچار انفجار شد و ابر رادیوآکتیو را در هوا پراکنده ساخت. کارکنان زیردریایی در این حادثه کشته شدند و دست کم ۴۹ نفر دیگر نیز در معرض تشعشعات جدی اتمی قرار گرفتند.
۳۰ سپتامبر ۱۹۹۹، حادثه انفجار نیروگاه توکایمورا: بدترین حادثه هسته‌ای ژاپن در یک مرکز فرآوری اورانیوم در توکایمورا در شمال شرق توکیو روی داد. این حادثه زمانی روی داد که کارگران مشغول مخلوط کردن اورانیوم مایع بودند.
۱۸ دسامبر ۱۹۷۰، یاکا فلت: پس از آزمایش بین‌بری، که طی آن ۱۰ هزار تن زباله هسته‌ای موجود در زیر زمین در یاکا فلت در نوادا منفجر شد، دریچه ایمنی عمل نکرد و مواد رادیوآکتیو در جو پخش شد. ۸۶ کارگر در معرض تشعشع هسته‌ای قرار گرفتند.
۱۷ ژانویه ۱۹۶۶، حادثه پالومارس: یک بمب افکن ب-۵۲ آمریکا هنگام سوخت‌گیری روی هوا با تانکر KC-135 بر فراز سواحل اسپانیا برخورد کرد. تانکر کاملاً از بین رفت و در پی تکه تکه شدن ب-۵۲ چهار بمب هیدروژنی آن جدا شدند. سلاح‌های غیرهسته‌ای موجود در دو بمب از این چهار بمب در برخورد با زمین منفجر شدند و نزدیک به ۴۹۰ هکتار زمین با مواد پلوتونیوم رادیوآکتیو آلوده شد. یکی از این بمب‌ها در دریای مدیترانه به دست آمد.
۲۶ آوریل ۱۹۸۶، چرنوبیل: فاجعه چرنوبیل یکی از بدترین سوانح هسته‌ای در تاریخ به شمار می‌رود. صبح روز ۲۶ آوریل رآکتور شماره چهار نیروگاه چرنوبیل منفجر شد. انفجارهای بعدی در پی انفجار اولیه سبب پراکنده شدن مواد رادیوآکتیو در جو شد. پخش این میزان مواد رادیوآکتیو چهارصد برابر مواد رادیوآکتیو پخش شده در بمباران اتمی هیروشیما بود.
۲۱ ژانویه ۱۹۶۸، حادثه تول: در پی آتش‌سوزی در کابین بمب افکن ب-۵۲ سرنشینان این بمب‌افکن ناگزیر شدند هواپیمای در حال پرواز را ترک کنند. این بمب‌افکن در دریای یخ نزدیک پایگاه هوایی تول در گرینلند سقوط کرد و سبب انفجار چاشنی و ایجاد آلودگی هسته‌ای در منطقه وسیعی شد.
۱۰ اکتبر ۱۹۵۷، آتش‌سوزی ویندسکل: حادثه زمانی روی داد که هسته ذغالی رآکتور هسته‌ای بریتانیا در نزدیکی کامبرلند آتش گرفت. آتش سبب نشت و پراکنش مواد رادیوآکتیو و آلودگی هسته‌ای شد. این حادثه تا زمانی که فاجعه جزیره تری مایل رخ نداده بود، بزرگترین فاجعه رآکتور اتمی به شمار می‌رفت.
۱۳ سپتامبر ۱۹۸۷، حادثه گویانا: بیش از ۲۴۰ نفر در جریان این حادثه در معرض تشعشعات هسته‌ای قرار گرفتند. یک فروشنده آهن اسقاط در گویانا در برزیل یک دستگاه درمان تشعشعات اتمی کهنه را باز کرد و در اثر باز شدن آن کیک سزیوم کلوراید موجود در دستگاه در معرض دید قرار گرفت.
کودکانی که در آن اطراف بازی می کردند با دیدن رنگ شفاف آبی مواد رادیوآکتیو، شروع کردند با آن بازی کردن و حتی آن را به پوست خود مالیدند. این حادثه سبب پراکنده شدن آلودگی اتمی در شهر شد به طوری که ناگزیر شدند بخش وسیعی از منطقه را خراب کنند.
۶ آوریل ۱۹۹۳، انفجار تامسک هفت: حادثه در شهر تامسک در سیبری روی داد و طی آن یک مخزن منفجر شد. کارگران داشتند با اسید نیتریک مخزن را تمیز می‌کردند. انفجار مخزن سبب آزاد شدن مقداری گاز رادیوآکتیو از مجتمع بازآوری تامسک هفت شد.
۱۰ اوت ۱۹۸۵، خلیج چاژما، ک ۴۳۱: در جریان سوخت‌رسانی در ولادی وستک روسیه، زیردریایی اکو ۱۱ دچار انفجار شد و ابر رادیوآکتیو را در هوا پراکنده ساخت. کارکنان زیردریایی در این حادثه کشته شدند و دست کم ۴۹ نفر دیگر نیز در معرض تشعشعات جدی اتمی قرار گرفتند.
۳۰ سپتامبر ۱۹۹۹، حادثه انفجار نیروگاه توکایمورا: بدترین حادثه هسته‌ای ژاپن در یک مرکز فرآوری اورانیوم در توکایمورا در شمال شرق توکیو روی داد. این حادثه زمانی روی داد که کارگران مشغول مخلوط کردن اورانیوم مایع بودند.
۱۸ دسامبر ۱۹۷۰، یاکا فلت: پس از آزمایش بین‌بری، که طی آن ۱۰ هزار تن زباله هسته‌ای موجود در زیر زمین در یاکا فلت در نوادا منفجر شد، دریچه ایمنی عمل نکرد و مواد رادیوآکتیو در جو پخش شد. ۸۶ کارگر در معرض تشعشع هسته‌ای قرار گرفتند.