سرمربی ارمنستانی تیم ملی دوچرخه‌سواری ایران که صبح در جلسه با وزیر ورزش شرکت کرده بود، بعدازظهر به دلیل عارضه قلبی درگذشت.
آلبرت سولویان سرمربی تیم‌های ملی استقامت و نیمه استقامت دوچرخه‌سواری، در ورزشگاه آزادی و در اردوی تیم ملی دچار عارضه قلبی شد و قبل از اینکه به بیمارستان منتقل شود، چشم از جهان فروبست.
سولویان ۶۷ ساله پیش از این هم سابقه کار در ایران را داشت و از محبوبیت ویژه‌ای نزد اغلب قهرمانان این رشته ورزشی برخوردار بود. او که با زبان فارسی هم آشنا بود، سال ۱۹۹۸ برای نخستین بار هدایت تیم ملی ایران را بر عهده گرفت و در بازیهای آسیایی موفق به کسب یک طلا و یک برنز شد.
بنا بر اعلام فدراسیون دوچرخه‌سواری، با خانواده این مربی و فدراسیون دوچرخه‌سواری ارمنستان و همچنین سفارت این کشور در تهران تماس گرفته‌اند تا برای انتقال جسد او به ارمنستان، هماهنگی لازم را صورت دهند. وزارت ورزش هم پیام تسلیتی در این خصوص صادر کرده است.
آلبرت سولویان پس از پایان دوره اول همکاری با ایران، در کشورهای هنگ کنگ، تاجیکستان و مالزی هم به مربیگری پرداخت. او در دوره جدید، قرار بود تا سال ۲۰۱۸ و بازیهای آسیایی به میزبانی اندونزی در خدمت تیم ملی ایران باشد.
رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری درباره مرگ سولویان گفت: صبح با هم بودیم و او هیچ مشکلی نداشت. حتی در جلسه‌ای که با وزیر داشتیم گزارشی از وضعیت دوچرخه‌سواران ارائه کرد. بعد از ناهار گفت کمی استراحت می‌کنم و پس از آن به تمرین می‌آیم. به کمک خود اعلام کرده بود که حالش خوب نیست. بلافاصله پزشک یار حاضر در پیست بالای سر او آمد و با اورژانس تماس گرفتند.
خسرو قمری در ادامه گفت: «بچه‌ها فکر کردند شاید اورژانس دیرتر بیاید با ماشین شخصی او را به بیمارستان دهکده المپیک رساندند، اما متاسفانه قبل از رسیدن به بیمارستان حالش به هم خورد و فوت کرد.»
در حالیکه چند گزینه برای هدایت تیم ملی مدنظر بودند، سولویان با رضایت و علاقمندی رکابزنان تیم ملی به تهران آمده بود. یکی از رکابزنان المپیکی ایران، پیش از حضور مجدد سولویان در تهران گفته بود: «دوچرخه‌سواری به مربی ۲۴ ساعته احتیاج دارد و سولویان بنیانگذار ۹۵ درصد مدال‌هایی است که در پیست گرفتیم.»
به گفته امیر زرگری، مربیان اروپایی باید امکانات زیادی در اختیارشان باشد اما آلبرت دلسوزانه کار می‌کند و با همین امکانات هم می‌تواند موفق شود. اگر بهترین مربی جهان را بیاوریم با شرایط ما نمی‌تواند حتی یک دهم آلبرت بازدهی داشته باشد.
زرگری در مصاحبه با خبرگزاری ایسنا تاکید کرده بود سال ۱۹۹۸ که آلبرت به ایران آمد، کسی در ایران نمی‌دانست ماده ۴ کیلومتر تعقیبی تیمی چیست، او دوباره باید چند سال کار کند تا در بازیهای آسیایی، جزء تیم‌های برتر آسیا باشیم.
ورزش ایران در هفته‌های اخیر، سوگوار درگذشت قهرمانان سرشناس از رشته‌های پرورش اندام، فوتبال و دوومیدانی بوده است. حالا با فاصله‌ای کوتاه، رشته دوچرخه‌سواری نیز یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های خود در این رشته ورزشی را از دست می‌دهد.
