بهبود شيوه زندگی خطر آلزايمر را «کاهش می‌دهد»

پژوهشگران می‌گويند بيماری آلزايمر با ايجاد تغييرات ساده‌ای در شيوه زندگی قابل پيشگيری است.

خبرگزاری فرانسه در گزارشی از نتايج يک پژوهش به تازگی منتشر شده می‌نويسد که با تغيير عادت‌ها و روش زندگی می‌توان از بروز اين بيماری که خطر از بين رفتن حافظه در دوران سالخوردگی را افزايش می‌دهد، جلوگيری کرد.

دانشمندان معتقدند که عوامل ژنتيک و محيطی در بروز اين بيماری که در سن پيری ظاهر می‌شود دخالت دارند.

با افزايش جمعيت جهان و افزايش سن متوسط در اکثر کشورهای دنيا، دانشمندان پيش‌بينی می‌کنند تعداد مبتلايان به آلزايمر تا سال ۲۰۵۰ ميلادی به ۱۰۶ ميليون نفر برسد. تعداد مبتلايان در سال ۲۰۱۰، ۳۰ ميليون نفر برآرورد شده بود.

در اين پژوهش که به سرپرستی کارول برايان استاد رشته بهداشت عمومی در دانشگاه کمبريج انجام شده، از هفت عامل مهم نام برده شده که با اين بيماری ارتباط مستقيم دارند. اين عوامل عبارتند از بيماری قند، فشار خون بالا در ميانسالی، چاقی مفرط در ميانسالی، بی‌تحرکی، افسردگی، سيگار کشيدن و پايين بودن سطح دانش آموختگی.

با پايين آوردن ميزان خطر ناشی از هر يک از اين عوامل در حد ده درصد، می‌توان شيوع بيماری آلزايمر در سطح دنيا را تا سال ۲۰۵۰ حدود ۸.۵ در صد کاهش داد. اين به معنی جلوگيری از بروز بيماری در ۹ ميليون نفر است.

يک پژوهش ديگر در سال ۲۰۱۱ نيز نتيجه‌گيری کرده بود که با تغيير شيوه زندگی و رعايت سلامت فردی می‌توان آلزايمر را تا ۵۰ درصد کاهش داد. اما در اين تحقيقات تازه که در مجله «لانست نورولوژی» چاپ شده گفته می‌شود که اين پيش‌بينی خيلی خوشبينانه بوده چون بعضی از عوامل موثر در ايجاد بيماری به هم وابسته‌اند.

دانشمندان می‌گويند به عنوان مثال بيماری ديابت، فشار خون بالا و چاقی مفرط ممکن است با بی‌تحرکی مرتبط باشند و همه اينها به نوبه خود می‌توانند ناشی از سطح پايين آموزش افراد باشند.

کارول برايان گفته است «در حاليکه هيچ درمان واحد و مشخصی برای بيماری فراموشی وجود ندارد، با اين حال ممکن است برای کاهش خطر بروز آلزايمر در سالخوردگی بتوانيم گام‌هايی برداريم.»

خانم برايان افزوده است: «عوامل موثر در ايجاد بيماری را می‌شناسيم و می‌دانيم به هم مرتبط هستند. به عنوان مثال از طريق مقابله با کم‌تحرکی می‌توان ابتلا به عارضه‌هايی نظير ديابت، فشار خون بالا و چاقی مفرط را نيز کاهش داد. اين نه تنها مانع بروز فراموشی در سالخوردگان می‌شود بلکه بطور کلی آنها دوران پيری سالمتری خواهند داشت.»