با روی کار آمدن دولت یازدهم در ایران، در برخی از حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اتفاقات دوگانه‌ای روی داده است.
در حالیکه برخی از زندانیان سیاسی آزاد می‌شوند و یا زمزمه‌های اجازه آوازخوانی برای زنان در حال شنیده شدن است اما از سوی دیگر انسداد گفتمان سیاسی و یا دخالت حکومتی در حوزه‌های خصوص افراد همچنان ادامه دارد.
آیا این دوگانگی آغاز یک تحول فراگیر بنیادی است یا تغییراتی مصلحتی و زود گذر است؟ این پرسشی است که حسین قاضیان جامعه شناس در آمریکا به آن پاسخ می‌گوید.
Your browser doesn’t support HTML5
قاضیان از سیاست‌های دوگانه نهادهای انتصابی و انتخابی در ایران می‌گوید
