اعتصاب غذای ۱۲ زندانی سیاسی در اعتراض به مرگ هاله سحابی و هدی صابر

۱۲ نفر از زندانیان سیاسی زندان اوین با صدور بیانیه‌ای اعلام کردند که در اعتراض به مرگ هاله سحابی و هدی صابر و نیز به یاد کشته‌‌شدگان جنبش سبز از صبح روز شنبه دست به اعتصاب زده‌اند.

قربان بهزادیان‌نژاد (مشاور میرحسین موسوی)، بهمن احمدی‌امویی (روزنامه‌نگار)، حسن اسدی‌زیدآبادی و عبدالله مومنی (هردو عضو ادوار تحکیم)، عمادالدین باقی (روزنامه‌نگار و محقق)،عماد بهاور (مسئول شاخه جوانان نهضت آزادی)، امیرخسرو دلیرثانی (فعال ملی مذهبی)، ابوالفضل قدیانی و فیض‌الله عرب سرخی (هردو عضو سازمان مجاهدین انقلاب) محمد جواد مظفر (ناشر و نائب رئیس کمیته دفاع از زندانیان سیاسی)، محمد رضا مقیسه (عضو کمیته آسیب‌دیدگان پس از انتخابات موسوی وکروبی) و محمد داور (سردبیر سحام‌نیوز) از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین هستند که دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

مریم قدس، همسر فیض‌الله عرب‌سرخی، یکی از اعتصاب‌کنندگان، در این باره به رادیو فردا گفت که این زندانیان شاهد بوده‌اند که هدی صابر مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و از این رو از روی «غیرت» دست به این اعتصاب زده‌اند.



این ۱۲ زندانی در بیانیه‌ خود تاکید کرده‌اند که مسئولیت مرگ هاله سحابی و هدی صابر به عهده مسئولان جمهوری اسلامی است و آنها باید در این باره پاسخگو باشند.

آنها همچنین تاکید کرده‌اند که امیدوارند با این اعتصاب از تکرار «چنان فجایعی» پیشگیری شود.

این ۱۲ زندانی سیاسی تصریح می‌کنند: «ما و شما فرزندان سرزمین مهر و آیین مهر ورزی هستیم، لیک سالیانی است که در بند جباریتی افتاده‌ایم که با زبان قدرت و بی‌قانونی با شهروندان خویش سخن می‌گویند. شهروندانی که حقوق و آزادی‌های مندرج در قانون اساسی و نیز اسناد بین‌المللی را که کشورمان بدان متعهد شده است، می‌طلبند. و مبلغ مدارا با همه مردم ملتزم به قانون و منافع ملی با گرایش‌های متفاوت هستند.»

این زندانیان که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ به حبس‌های طولانی محکوم شده‌اند، با یادآوری رویدادهای پس از انتخابات می‌افزایند: «هرچند ملت ما قربانیان و شهدای بسیاری را در همه این سال‌ها در راه دفاع از مهین و آزادی نثار کرده است، اما جنبش سبز ملت ایران نقطه عطف بزرگی در این راه بود که ده‌ها شهید از ندا تا هاله و از سهراب تا صابر را تقدیم کرد و در کنار آن ده‌ها معلول زمینگیر شده و صد‌ها زندانی بی‌گناه با احکام ناعادلانه‌ای مواجه شده‌اند.»

نویسندگان این بیانیه که خود پیش از این گواهی داده بودند، هدی صابر در هنگام اعتصاب غذا در زندان اوین مورد ضرب وشتم قرار گرفته و در رساندن وی به بیمارستان تعلل شده به جان باختن هم‌بند خود اشاره کرده و تصریح می‌کنند: «واپسین شهدا، دو نفر از از زندانیان ملی و مذهبی بودند. هاله سحابی فرزند وارسته مردی چون مهندس عزت الله سحابی که در مرخصی از زندان به سر می‌برد و در مراسم تشییع و تدفین پدرش، با هجوم نابخردانه ماموران به شهادت رسید و هدی صابر هم‌بندی ما که در اعتراض به این حادثه ناگوار دست به اعتصاب غذای‌تر و محدود زد اما دست اجل او را از میان ما برد، اما دو مساله شهادت او را به چالش مشروعیتی بزرگ برای نظام کنونی تبدیل می‌سازد.»

امضاکنندگان این بیانیه سپس مسئولان جمهوری اسلامی را در برابر این پرسش قرار می‌دهند که چرا هدی صابر بدون حکم ۱۰ ماه در زندان بودکه به گفته آنها آثار اعتصاب غذا به همراه ضرب و شتم «شهادت مظلومانه‌» وی را رقم زد.

اعتصاب‌کنندگان در پایان تاکید می‌کنند: «اینک همزمان با ایامی که مقارن با ۱۳ رجب زاد روز امام عدالت علی بوده و به یاد شهدای جنبش سبز از ندا تا هاله و از سهراب تا صابر نامگذاری شده است، ما ضمن اعلام تسلیت و همدردی با خانواده همهٔ این شهدا، به ویژه خانواده‌های هم زندانیان عزیز از دست رفته‌مان، هاله سحابی و هدی صابر و مردم متین و صبور ایران، از روز ۲۸ خرداد (شنبه) اعتصاب غذای اعتراضی خود را آغاز می‌کنیم. »

مریم قدس، همسر فیض‌الله عرب سرخی، یکی از اعتصاب‌کنندگان بند ۳۵۰ اوین در گفت‌وگو با رادیو فردا درباره دلایل این اعتصاب غذا با اشاره به نامه ۶۴ نفر از هم‌بندیان هدی صابر که ضرب وشتم و بی‌توجهی به وی را گواهی داده بودند می‌گوید: «در آن شهادتنامه ۶۴ نفر، آنها گفتند که شاهد بودیم هدی صابر جلوی چشم ما جان خود را از دست داده است؛ همسر من اگرچه با اعتصاب غذا مخالف بوده اما به هر حال غیرت وی اجازه نمی‌دهد که سکوت کند.»

مریم قدس در ادامه ابراز امیدواری کرد که برخی از کسانی که هنوز در درون نظام هستند «به خود بیایند» و بفهمند که این «هزینه‌هایی» که به نظام تحمیل می‌شود ممکن است کلیت کشور را به هم بریزد.

مریم قدس تصریح می‌کند که اعتصاب‌کنندگان خواسته زیادی ندارند و می‌خواهند به مرگ هدی صابر رسیدگی شود و در نامه ۶۴ نفر هم به همین خواسته تاکید کرده بودند.