محسن قمصری، مدیر امور بینالملل شرکت نفت میگوید با تعلیق کامل تحریمها برخی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا آماده خرید نفت از ایران هستند.
به گزارش مهر، ایران تا پیش از تحریمهابه طور متوسط روزانه ۲ تا ۲.۲ میلیون بشکه نفت خام به بازارهای جهانی صادر میکرد اما با شدت گرفتن محدودیتهای بینالمللی حجم صادرات نفت خام ایران تا محدوده یک میلیون بشکه در روز کاهش یافته است.
Your browser doesn’t support HTML5
رادیو فردا از مهرداد عمادی کارشناس اقتصادی در لندن پرسیده است با توجه به وضعیت صنعت نفت آیا ایران توانایی افزایش صادرات نفت را دارد؟
مهرداد عمادی: ما میتوانیم یک مقداری نفت بیشتر عرضه کنیم، به خاطر اینکه انباشتگی نفت در ایران در این مدت بسیار بالا بوده به دلیل دشواریهایی که در فروش نفت داشتیم. به خصوص در چارچوب قراردادهای درازمدت. دوم اینکه در پنج ماه اخیر یک مقداری بازپردازی و بازسازی برای حوزههای نفتی به خصوص چاههای نفتی نیمهقدیمی انجام شده که یک مقداری توان ایران را برای استخراج بیشتر کرده است. اما اینکه سقف آن برای افزایش فروش چقدر خواهد بود، دشوار بتوان گفت. برای اینکه حداقل این است که این نفت عرضه شده باید دارای کیفیت صادراتی در حال حاضر در بازار موجود هستند باشد. و اگر این نفت سنگین باشد یا این نفت گوگرد بسیار بالایی داشته باشد، تبدیل فیلترهای پالایشگاه بسیار پرهزینه خواهد داشت و در نتیجه مگر با تخفیف قابل توجه این جذابیتی پیدا نخواهد کرد.
چه خریدارانی میتوانند مشتری نفت ایران در آینده باشند؟
کشورهایی که الان رشد صنعتی خوب دارند یا اینکه دچار دشواری هستند در مورد انرژی از خارج از حوزه کشورهای معمول اوپک. در راس اینها آلمان یکی از مشتریان جذاب برای ایران است ولی هنوز آلمانیها این تصمیم را نگرفتهاند که تا چه اندازه خرید نفت خودشان را از ایرانبالا ببرند. در کنار آلمان، اسپانیا است که یک خریدار قدیمی بوده، حتی در این سالهای اخیر و در مرحله بعدی یونان.
فرانسه و ایتالیا به خاطر پیوندهای اخیری که از نظر اقتصادی و انرژی با کشورهایی مثل قطر، عربستان و کویت پیدا کردهاند، یک مقدار شاید با کندی و حتی با تمایل کمتری حاضر شوند به طرف ایران بیایند.
پس از خروج ایران از بازار نفت اروپا طبیعتاً عرضهکنندگان دیگری بودند که جای ایران را گرفتند. از جمله روسیه. آیا جایگزینی نفت ایران به جای نفت روسیه در اروپا ممکن است؟
این سئوال بسیار مهمی است هم برای صنعت نفت ایران و هم برای اروپا. کیفیت نفت یا آن درجهای که روسها میگویند نفت اورال بسیار به نفت ما نزدیک است؛ هم از نظر سنگینی نفت و هم میزان گوگرد که جانشینی آن برای ما آسانتر است. روسها هم الان زیر تحریمها هستند و در نتیجه کارت ایران یا دست ایران پرتوانتر است. ولی بازگشت ایران به سوی جانشینی نفت روسیه میتواند هزینههای سیاسی در چارچوب قراردادهای بزرگی که ایران اخیراً با روسیه بسته، داشته باشد. باید دید که وزارت نفت ایران تا چه اندازه بهسوی بازپسگیری این بازارهای تاریخی ایران در اروپا است که این به هر حال جزء منافع ملی ما است.