در آستانه چهاردهم اسفند ماه، سالروز درگذشت محمد مصدق، «هیات امناء احمدآباد»، آرامگاه او، با انتشار بیانیه و نامهای سرگشاده نوشتهاند که جلوگیری از تجمع علاقمندان محمد مصدق در آرامگاه او که از زمان محمود احمدینژاد آغاز شده٬ در دولت حسن روحانی نیز ادامه یافته است.
هیات امناء احمدآباد از مسئولان دولت حسن روحانی خواستهاند که ممنوعیت تجمع بر سر مزار محمد مصدق را رفع کنند.
خسرو سیف در تهران، از اعضا این هیات، در گفتو گو با رادیو فردا میگوید این نامه سرگشاده به امضای همه اعضا رسیده است که عبارتند از محمود مصدق، ابراهیم احدی، بامداد ارفعزاده، تقی خزاعی، فریدون سحابی، خسرو سیف، حسین شاه اویسی، حسین شاه حسینی، ابوالقاسم فروزان، حسین مجتهدی و علیاکبر معینفر.
خسرو سیف از فرستادن دو نامه به امضای محمود مصدق، نوه محمد مصدق، و عضو هیات امناء احمدآباد خبر داده و میگوید که همچون دوران احمدینژاد بیجواب ماندهاند.
Your browser doesn’t support HTML5
در این بیانیه که روز سهشنبه ۱۱ اسفند در وبسایت ملی-مذهبیها منتشر شد٬ از مقامهای جمهوری اسلامی خواسته شده که ممنوعیت ورود به آرامگاه محمد مصدق٬ رهبر ملی شدن صنعت نفت و نخستوزیر ایران در سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲ را رفع کنند.
آنطور که نویسندگان این بیانیه نوشتهاند همهساله روز ۱۴ اسفندماه٬ همزمان با سالروز درگذشت محمد مصدق٬ علاقمندان وی در آرامگاه او گرد هم میآمدند٬ اما از زمان دولتهای نهم و دهم محمود احمدینژاد از این «سنت» جلوگیری شده است.
امضاءکنندگان این بیانیه نوشتهاند همان طور که در زمان دولت احمدینژاد٬ «درخواستهای مکرر از مراجع قانونی» برای رفع این ممانعت هیچ «پاسخی» دریافت نکردند٬ دولت حسن روحانی نیز به نامههای آنها پاسخی نداده است.
در این بیانیه آمده که «با روی کار آمدن جناب آقای روحانی...و ارسال دو نامه در سال جاری بدین منظور، متاسفانه روش دولت نهم و دهم بر خلاف انتظار ادامه یافت».
محمد مصدق، سیاستمدار و حقوقدان که برای دو دوره نخستوزیر ایران بود، پس از سقوط دولتش در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در یک دادگاه نظامی محاکمه شد و به سال زندان محکوم شد. وی پس از سپری کردن دوران زندان خود، به قلعه احمدآباد تبعید شد و روز ۱۴ مرداد سال ۱۳۴۵ در همان جا و در سن ۸۴ سالگی درگذشت.
مصدق وصیت کرده بود که پیکرش در کنار کشتهشدگان حادثه سی تیر ۱۳۳۱ به خاک سپرده شود ولی به دلیل مخالفت حکومت شاه، در احمدآباد دفن شد.
سه هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ۱۵ اسفند سال ۱۳۵۷، یکی از بزرگترین گردهماییها بر سر مزار مصدق برگزار شد که به نوشته روزنامه اطلاعات، بیش از یک میلیون نفر در آن حضور داشتند. یک سال بعد، پست جمهوری اسلامی ایران نیز تمبر یادبودی به مناسبت یکصدمین سالگرد تولد وی منتشر کرد.
به دنبال حاکمیت کامل روحانیون بر نظام سیاسی جدید و از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ برگزاری مراسم در آرامگاه محمد مصدق ممنوع شد. این سختگیریها در سالهای بعد کمتر شد تا اینکه در سال ۱۳۸۹ و در دولت دوم احمدینژاد بار دیگر از تجمع در این آرامگاه جلوگیری شد که به گفته فعالان ملی- مذهبی این ممنوعیت همچنان ادامه دارد.