نشریه تخصصی «استراتژی پیج»روز جمعه هفتم مهرماه، در تازه‌ترین شماره خود طی مقاله‌ای با عنوان « تخته سنگ‌های هوشمند، ایران را تسخیر می‌کنند» به حوادثی پرداخته که اخیرا در پیرامون تاسیسات زیرزمینی غنی‌سازی اورانیوم در فردوی شهر قم روی داد و موجب قطع برق تاسیسات و آسیب به روند غنی‌سازی شد.
این نشریه در مقاله خود با ذکر پیشینه استفاده از این وسیله نفوذی، چگونگی کاربرد این به اصطلاح « تخته سنگ‌های هوشمند» را شرح داده است.
آغاز ماجرا
ماجرا هنگامی علنی شد که فریدون عباسی دوانی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، روز دوشنبه ۲۷ شهریور ماه، در وین پایتخت اتریش خبر داد که در مردادماه گذشته، در خطوط انتقال برق به تاسیسات غنی سازی فردو خرابکاری شده است.
ساندی تایمز پس از این اظهارات در مطلبی نوشت که یک تخته سنگ، که در واقع نه یک تخته سنگ که یک ابزار الکترونیکی بوده و ظاهرا بر فعالیت‌های پیرامون تاسیسات فردو نظارت داشته، سبب از کارانداختن خطوط انتقال برق با این تاسیسات شده است.
نشریه «استراتژی پیج» می‌نویسد که مظنون معمولی، مانند هر اقدام مشابه دیگری، ایالات متحده و اسراییل بودند که برای چندین دهه از اینگونه تخته سنگ‌های هوشمند استفاده می‌کنند.
این نشریه در ادامه اضافه می‌کند که مقام‌های دولت ایران، نه تنها از رویداد اخیر آشفته و ناراحتند، بلکه در همانحال بدنبال پاسخ به این پرسش بوده‌اند که چگونه فردی، خطوط انتقال برق را منفجر می‌کند و موجب قطع نیرو در تاسیسات زیرزمینی اتمی می شود؟ این نشریه می‌نویسداین حادثه ماه گذشته، دو بار روی داده است.
ادامه نگرانی ها
علاوه بر انفجارها، جمهوری اسلامی ایران، نگران حمله با سلاح‌های سایبری است.
«استاکس نت» نخستین این سلاح ها بود ولی پس از آن، چندین حمله سایبری دیگر انجام شده و نشانه‌هایی در دست است که سلاح‌های سایبری بیشتری در درون مرزهای جغرافیایی ایران، بی آنکه قابل کشف باشند، مشغول فعالیت‌اند.
نشریه «استراتژی پیج» در تشریح چگونگی عملکرد «تخته سنگ‌های هوشمند» می‌نویسد که جزییات این ابزار کارآمد که به محض تماس با آن منفجر می‌شود و به عبارتی «خود نابودگر» است، به ندرت فاش می‌شود و آنهم به هنگامی است که بازنشسته عملیاتی و از دور خارج بشود.
بعضی از این ابزارها البته، از مقداری تبلیغات عمومی برخوردار می‌شوند، مانند نوعی از آن بنام «وولف پک» که یک دهه پیش برسر زبان‌ها افتاد.
چگونگی عملکرد
«وولف پک» و به عبارتی «بسته گرگی» یک دستگاه گیرنده و اختلال امواج ۲ کیلو و۷۳ گرمی است که درقلمرو دشمن رها می‌شود تا اطلاعات دریافت کند و در همانحال سیستم مخابراتی دشمن را مختل و مسدود سازد.
این بسته‌ها معمولا با رنگ‌های پوششی، استتار و در درون تخته سنگ‌های مصنوعی قرار داده می شوند.
اینگونه ابزار، نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ میلادی، حدود نیم قرن پیش ساخته شدند.
هنگامی که «وولف پک» یا «بسته گرگی» در قلمرو دشمن رها شد و یا توسط فردی در مکانی جاسازی شد، نه تنها اطلاعات الکترونیکی را جمع آوری و مخابره می‌کند، بلکه سیگنال‌های دشمن را مختل و حتا در تلفن های همراه هم اختلال ایجاد خواهد کرد. این امر یا می‌تواند با فرمان از راه دور صورت گیرد و یا «وولف پک» از پیش برنامه ریزی شده باشد.
نکته دیگر در عملکرد این ابزار الکترونیکی این است که یک «تخته سنگ هوشمند» و به عبارتی تخته سنگی که «وولف پک» در آن جاسازی شده، می‌تواند با تخته سنگ‌های هوشمند دیگر تماس برقرار کند و یک شبکه الکترونیکی تشکیل بدهد و اطلاعات را بصورت مجموعه مخابره کند.
اگر یکی از این تخته سنگ‌های هوشمند، کشف بشوند و یا از کار بیافتند، سایر ابزارهای شبکه، تجدید پیکربندی کرده و بکار ادامه خواهند داد.
هزینه هریک از این «وولف پک»ها یا بسته‌های گرگی که اکنون به «تختهسنگهای هوشمند» موسوم شده‌اند، حدود ۱۰هزار دلار است و همواره قابل استفاده دوباره هستند.
«استراتژی پیج» در پایان می‌نویسد که روسیه، تکنولوژی «تخته سنگ هوشمند» را آموخته و بکار گرفته، چین احتمالا از آن برخوردار است، ولی هم اینک، در درون ایران کشور یا کشورهایی از آن استفاده می‌کنند.
این نشریه در مقاله خود با ذکر پیشینه استفاده از این وسیله نفوذی، چگونگی کاربرد این به اصطلاح « تخته سنگ‌های هوشمند» را شرح داده است.
آغاز ماجرا
ماجرا هنگامی علنی شد که فریدون عباسی دوانی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، روز دوشنبه ۲۷ شهریور ماه، در وین پایتخت اتریش خبر داد که در مردادماه گذشته، در خطوط انتقال برق به تاسیسات غنی سازی فردو خرابکاری شده است.
ساندی تایمز پس از این اظهارات در مطلبی نوشت که یک تخته سنگ، که در واقع نه یک تخته سنگ که یک ابزار الکترونیکی بوده و ظاهرا بر فعالیت‌های پیرامون تاسیسات فردو نظارت داشته، سبب از کارانداختن خطوط انتقال برق با این تاسیسات شده است.
نشریه «استراتژی پیج» می‌نویسد که مظنون معمولی، مانند هر اقدام مشابه دیگری، ایالات متحده و اسراییل بودند که برای چندین دهه از اینگونه تخته سنگ‌های هوشمند استفاده می‌کنند.
این نشریه در ادامه اضافه می‌کند که مقام‌های دولت ایران، نه تنها از رویداد اخیر آشفته و ناراحتند، بلکه در همانحال بدنبال پاسخ به این پرسش بوده‌اند که چگونه فردی، خطوط انتقال برق را منفجر می‌کند و موجب قطع نیرو در تاسیسات زیرزمینی اتمی می شود؟ این نشریه می‌نویسداین حادثه ماه گذشته، دو بار روی داده است.
ادامه نگرانی ها
علاوه بر انفجارها، جمهوری اسلامی ایران، نگران حمله با سلاح‌های سایبری است.
«استاکس نت» نخستین این سلاح ها بود ولی پس از آن، چندین حمله سایبری دیگر انجام شده و نشانه‌هایی در دست است که سلاح‌های سایبری بیشتری در درون مرزهای جغرافیایی ایران، بی آنکه قابل کشف باشند، مشغول فعالیت‌اند.
نشریه «استراتژی پیج» در تشریح چگونگی عملکرد «تخته سنگ‌های هوشمند» می‌نویسد که جزییات این ابزار کارآمد که به محض تماس با آن منفجر می‌شود و به عبارتی «خود نابودگر» است، به ندرت فاش می‌شود و آنهم به هنگامی است که بازنشسته عملیاتی و از دور خارج بشود.
بعضی از این ابزارها البته، از مقداری تبلیغات عمومی برخوردار می‌شوند، مانند نوعی از آن بنام «وولف پک» که یک دهه پیش برسر زبان‌ها افتاد.
چگونگی عملکرد
«وولف پک» و به عبارتی «بسته گرگی» یک دستگاه گیرنده و اختلال امواج ۲ کیلو و۷۳ گرمی است که درقلمرو دشمن رها می‌شود تا اطلاعات دریافت کند و در همانحال سیستم مخابراتی دشمن را مختل و مسدود سازد.
این بسته‌ها معمولا با رنگ‌های پوششی، استتار و در درون تخته سنگ‌های مصنوعی قرار داده می شوند.
اینگونه ابزار، نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ میلادی، حدود نیم قرن پیش ساخته شدند.
هنگامی که «وولف پک» یا «بسته گرگی» در قلمرو دشمن رها شد و یا توسط فردی در مکانی جاسازی شد، نه تنها اطلاعات الکترونیکی را جمع آوری و مخابره می‌کند، بلکه سیگنال‌های دشمن را مختل و حتا در تلفن های همراه هم اختلال ایجاد خواهد کرد. این امر یا می‌تواند با فرمان از راه دور صورت گیرد و یا «وولف پک» از پیش برنامه ریزی شده باشد.
نکته دیگر در عملکرد این ابزار الکترونیکی این است که یک «تخته سنگ هوشمند» و به عبارتی تخته سنگی که «وولف پک» در آن جاسازی شده، می‌تواند با تخته سنگ‌های هوشمند دیگر تماس برقرار کند و یک شبکه الکترونیکی تشکیل بدهد و اطلاعات را بصورت مجموعه مخابره کند.
اگر یکی از این تخته سنگ‌های هوشمند، کشف بشوند و یا از کار بیافتند، سایر ابزارهای شبکه، تجدید پیکربندی کرده و بکار ادامه خواهند داد.
هزینه هریک از این «وولف پک»ها یا بسته‌های گرگی که اکنون به «تختهسنگهای هوشمند» موسوم شده‌اند، حدود ۱۰هزار دلار است و همواره قابل استفاده دوباره هستند.
«استراتژی پیج» در پایان می‌نویسد که روسیه، تکنولوژی «تخته سنگ هوشمند» را آموخته و بکار گرفته، چین احتمالا از آن برخوردار است، ولی هم اینک، در درون ایران کشور یا کشورهایی از آن استفاده می‌کنند.