اولين دوره مسابقات بين المللی بدنسازی دبی ، روز جمعه ۱۸ ژانويه با درخشش ورزشکاران ايرانی به پايان رسيد.
در اين مسابقات که در سه ورزن ۷۵، ۸۵ و وزن آزاد انجام شد، عباس عاقلی، مدال نقره وزن هشتاد و پنج کيلوگرم را بدست آورد و بابک معيری در وزن آزاد توانست مدال برنز را از آن خود نمايد.
شيوه برگزاری اين مسابقات به گونه ای است که ورزشکاران در اوزان مختلف در برابر چشم داوران و تماشاچيان بر روی سن می روند و حالت های مخصوصی به بدن هایشان می دهند که به آن «فيگور» گفته مي شود.
هفت «فيگور» مانند «جلوباز» و «زيربغل» اجباری است ولی بدنسازان می توانند حرکات ابتکاری هم از خود بروز بدهند.
پخش موسيقی های تند و ضرب دار در سالن باعث روحيه گرفتن بدنسازها و تحريک تماشاچيان برای تشويق آنها می شود.
امارات متحده عربی پس از آنکه توانست در المپيک آسيایی دوحه يک مدال طلا در رشته بدنسازی به دست بياورد، سرمايه گذاری در اين رشته را نيز آغاز نموده است. جوايز نقدی اين مسابقات،۳۰ هزار درهم برای طلا ، ۲۰ هزار درهم برا ی نقره و ۱۰ هزار درهم برای برنز تعیین شده است.
بابک معيری، بدنساز سی و پنج ساله و برنده مدال برنزاين جام به رادیو فردا می گويد: «اين مسابقات از نظر کيفيت برگزاری در سطح بالایی بود و از نظر بدنسازان حاضر در جام هم بايد بگويم که قابل قبول بود و مي توان نمره خوبی به آن داد.»
بابک معیری، برنده مدال برنز در دوبی
وی می افزاید:«هزينه سنگين تغذيه و رژيم های خاص، اين ورزش را به يکی از رشته های سنگين تبديل کرده که يک ورزشکار به تنهایی و بدون حمايت فدراسيون های ورزشی نمی تواند از پس آن برآيد.»
آقای معیری در پاسخ به این سوال، که این ورزش چقدر هزینه دارد، می گوید:« ۳ سال پيش در ايران فدراسيون بدنسازی و زيبایی اندام تشکيل شد، که بايد آن را به فال نيک گرفت. بستگی دارد به اينکه در چه سطحی با آن برخورد شود. هرچقدر که حرفه ای تر باشيد هزينه بيشتری بايد بپردازید.»
این بدنساز ایرانی ادامه می دهد:« انرژی زاها ، آمپول ها ، غذاهای پروتئينی و خيلی چيزهای ديگر که بايد بلند مدت استفاده شود روی هم رفته چنان خرجی روی دست بدنساز می گذارد که سر به فلک می کشد. خلاصه آنکه يک بدنساز حرفه ای يا بايد دستش توی جيب پدر پولدارش باشد يا اينکه برود مليت يک کشور ديگر مثل قطر را بگيرد تا بتواند از پس اين هزينه ها بربياد.»
وی می افزاید :«خلاصه این که فدراسيون ما فقط نام يک نهاد ورزشی را دارد و دريغ از حتی يک پاپاسی که خرج خورد وخوراک يا دکتر برای ورزشکاران با استعداد ما بکند. هر کس هم که به مقامی برسد در واقع حاصل تلاش خود و نه مسئولين ورزش کشور را به دست آورده است.»
این قهرمان بدنسازی می گوید که «بدن های ايرانی در آسيا بهترين و در جهان جزو بهترين ها هستند. ولی مشکل ديگر اين است که علاوه بر فراگير بودن اين رشته و همه پسند بودنش، بعضی از مسئولان فکر می کنند که همه برای خوش تيپ شدن به اين رشته می روند، ولی اينطور نيست.»
بابک معیری در پایان می افزاید: «اين درست که اندام درشت و زيبا باعث خوش تيپی شما می شود ولی اگر به معنای واقعی ورزش و سلامتی توجه کنيد مي بينيد که اهميت در ورزش کردن است و این که اين رشته می تواند خيلی از جوان ها را به باشگاه ها بکشاند. شنیده ها حاکی است در ايران ۳ ميليون نفر بدنساز داريم .»