سازمان ملل در گزارش سالیانه خود درباره شادترین کشورهای جهان، فنلاند را شادترین و بروندی در مرکز آفریقا را غمگین‌ترین کشورها اعلام کرد. ایران در این رتبه‌بندی از میان ۱۵۶ کشور، در جایگاه ۱۰۶ قرار دارد.
فنلاند با جمعیت پنج و نیم میلیونی در شمال اروپا، امسال موفق شد که جایگاه سال گذشته نروژ، دیگر کشور شمالی اروپا را از آن خود کند.
مجمع اقتصاد جهانی نیز به تازگی در گزارش سالانه خود درباره برابری جنسیتی در ۱۴۴ کشور جهان، فنلاند را در کنار ایسلند، نروژ، روآندا و سوئد از نظر برابری جنسیتی، از بهترین کشورهای جهان معرفی کرده است.
این کشور که دارای متراکم‌ترین جنگل‌های جهان است، بر اساس بررسی دانشگاه‌های ییل و کلمبیا، در زمره کشورهای دوستدار محیط زیست نیز قرار دارد.
هافینگتن‌پست به نقل از سفیر فنلاند نوشته که مهم‌ترین معیارهای یک جامعه شاد، «دموکراسی، برابری، آموزش خوب، کیفیت بالای رسیدگی به کودکان و اهمیت دادن افراد جامعه به یکدیگر است.»
در گزارش سالیانه سازمان ملل، فنلاند بر اساس داده‌های موسسه نظرسنجی گالوپ که از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ رده‌بندی شده، از نظر همه شاخص‌های مهم در زمینه شادی، یعنی «سطح درآمد، حمایت‌های اجتماعی، آزادی، اعتماد، سخاوت و امید به زندگی سالم» در صدر قرار دارد.
نروژ، دانمارک، ایسلند، سوئیس، هلند، کانادا، نیوزیلند، سوئد و استرالیا به ترتیب در رتبه‌های دوم تا دهم شادترین کشورهای جهان در سال ۲۰۱۸ قرار دارند.
همان‌طور که انتظار می‌رود کشورهای شمالی همچون نروژ، ایسلند، سوئد و دانمارک جزو ۱۰ کشور شاد جهان هستند. آزادی‌های فردی، اعتماد افراد به یکدیگر و سیستم و امنیت اجتماعی از شاخصه‌های مهم کشورهای اروپای شمالی محسوب می‌شوند.
این کشورها در حالی در زمره شادترین کشورهای جهان قرار دارند که در برخی از آنها شهروندان باید بالاترین میزان مالیات‌ها را در مقایسه با سایر نقاط جهان پرداخت کنند.
این گزارش که از سال ۲۰۱۲ آغاز شده، برای نخستین‌بار، شاخص مهاجرت را نیز در بررسی‌های خود مورد توجه ویژه قرار داده است.
ژان امانوئل د نوو، یکی از استادان دانشگاه آکسفورد که برای تهیه این گزارش با سازمان ملل همکاری کرده، درباره اهمیت رضایت و شادی مهاجران از مهاجرت که پیش‌تر در بررسی‌ها مورد بی‌توجهی قرار گرفته، گفته که یافته‌ها نشان می‌دهد رابطه مستقیمی میان میزان احساس شادی و سعادت در شهروندان کشور میزبان و میزان احساس شادی و سعادت مهاجران به آن کشور وجود دارد.
وی به هافینگتون‌پست گفته بر این اساس، احساس افرادی که از کشورهای ناشاد به کشورهای شاد مهاجرت می‌کنند نیز دچار این تغییر می‌شود.
به گفته این استاد دانشگاه، ویژگی خاص فنلاند، احساس رضایت و سعادت توامان در شهروندان جامعه میزبان و در مهاجران است.
بر اساس این گزارش، در ایالات متحده آمریکا، احساس سعادت و رفاه افراد با وجود دوبرابر شدن میزان درآمد سرانه در این کشور از سال ۱۹۷۲ تا کنون، کاهش یافته است.
این در حالی است که به گفته د نوو، آمریکا در حال حاضر از نظر میزان آمار بیکاری در پایین‌تر سطح خود قرار دارد و رشد اقتصادی بالایی دارد.
او می‌افزاید که این موضوع نشان می‌دهد رشد اقتصادی به معنای رفاه بیشتر برای عموم مردم نیست و نمی‌توان تنها بر این عامل تکیه کرد.
حمایت‌های اجتماعی ضعیف، ادراک مردم از میزان فساد، بی‌اعتمادی به نهادهای عمومی و به طور ویژه سطح بهداشت عمومی در این گزارش مورد توجه قرار داشته‌اند و در تعیین جایگاه آمریکا در این زمینه که در رده ۱۸ جهانی قرار دارد، علاوه بر سایر شاخصه‌ها، به این عوامل نیز توجه شده است.
جفری ساکس، اقتصاددان و از دیگر همکاران این گزارش نیز افزایش نابرابری در سطح درآمدها در آمریکا را که موجب فقر مطلق و نسبتا پایدار جمعیت قابل توجهی از مردم این کشور شده در کاهش میزان رضایت و شادی آمریکایی‌ها موثر دانسته است.
با آن که چاقی، بحران مواد مخدر و افسردگی، مشکلاتی جهانی است، اما بر اساس این گزارش، این سه مورد در آمریکا در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، با سرعت بیشتری در حال همه‌گیر شدن هستند.
سازمان ملل در عین حال، ۱۰ کشور غمگین جهان را به ترتیب بوروندی در مرکز آفریقا، جمهوری آفریقای مرکزی، سودان جنوبی، تانزانیا، یمن، روآندا، سوریه، لیبریا، هائیتی، و مالاوی معرفی کرده است.
ایران نیز در این رده‌بندی در رتبه ۱۰۶ ایستاده که از کشورهایی چون فلسطین، ونزوئلا، سومالی، نیجریه، لبنان، پاکستان و ترکمنستان نیز پایین‌تر است.
گزارش سالانه اخیر مجمع اقتصاد جهانی درباره برابری جنسیتی در ۱۴۴ کشور جهان نیز اعلام کرده که ایران در سال جاری از جایگاه ۱۳۹ در سال گذشته به رده ۱۴۰ افت کرده است.
در این گزارش، کشورهای مختلف جهان بر اساس اطلاعات مربوط به امکان دسترسی زنان به تحصیل، بهداشت و درمان عمومی، شرکت در امور اقتصادی و سیاسی کشور رده‌بندی شده‌اند.
آن‌طور که این مجمع اعلام کرده، ایران در بین پنج کشوری قرار گرفته که شاخص برابری زن و مرد در آنها بدترین شاخص در جهان است.
تنها چهار کشور چاد، سوریه، پاکستان و یمن در رتبه‌های پس از ایران واقع شده و وضعیت برابری جنسیتی در آنها بدتر از این کشور است.