تعدادی از کارگران کارخانه هپکو در اراک روز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت در اعتراض به وضعیت این کارخانه و پرداخت‌نشدن مطالبات خود، برای ساعاتی خط آهن شمال- جنوب ایران را مسدود کردند.
بر اساس گزارش خبرگزاری‌های ایرنا و ایلنا، سه‌ماه دستمزد صدها کارگر کارخانه هپکو پرداخت نشده و همچنین کارگران به نامشخص‌بودن وضعیت کارخانه معترضند.
در همین حال مرتضی سورانه، عضو شورای شهر اراک، در مصاحبه با سایت «اعتمادآنلاین» گفت: «کارگران به آن صورت مطالبه عقب‌مانده ندارند ...ولی نگرانی همه کارگران این است که واحد تولید کارخانه تعطیل است و خط تولید متوقف‌شده است».
پس از اعتراض‌های سال گذشته کارگران هپکو، کارفرمای این کارخانه از سوی سازمان خصوصی‌سازی تغییر کرد اما به گفته داوود میرزایی دبیر خانه کارگر استان مرکزی، «بخشی از کارگران با ورود کارفرمای جدید مخالفت کرده و اظهار می‌کنند که شاید این فرد نیز از توانایی لازم برای مدیریت شرکت برخوردار نباشد».
لغو قراردادها و خریداری نشدن محصولات هپکو از سوی نهادهای دولتی از جمله دیگر دلایل بحران مالی این کارخانه است.
در همین حال عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی که برای شرکت در مراسم امضای چند قرارداد و بازدید از چند طرح به اراک سفر کرده، خبر داد که این وزارتخانه همراه با وزارت کشور برای «خرید محصولات کارخانه هپکو» به دولت پیشنهادی ارائه کرده است.
حسین بختیاری فرماندار اراک گفت که پس از مذاکره با نمایندگان کارگران در روز یکشنبه، تصمیم گرفته شد که گروهی از مسئولان «در اسرع وقت» با حضور در هپکو به مشکلات رسیدگی کنند.
شرکت هپکو ماشین آلات راه‌سازی، معدنی و کشاورزی تولید می‌کند و از سال ۸۶ به بخش خصوصی واگذار شده است.
کارگران این واحد صنعتی روز ۱۶ بهمن ۹۶ نیز با راهپیمایی و تجمع در داخل شهر اراک و تشکیل زنجیره انسانی به دور میدان مرکزی این شهر، به مشکلات این شرکت و پرداخت نشدن هفت‌ماه حقوق خود اعتراض کرده بودند.
آنها همچنین با اشاره به وعده مقام‌های دولتی مانند علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، مبنی بر پرداخت مطالبات مزدی‌شان شعار دادند: «مرگ بر کارگر - درود بر ستمگر».
در شهریور ۹۶ نیز حرکت‌های اعتراضی کارگران این کارخانه با برخورد نیروی انتظامی مواجه شد و در آذرماه نیز دست‌کم ۲۰ تن از کارگران هپکو به دادستانی اراک احضار شدند.
به جز شرکت هپکو، شرکت آذر آب اراک نیز با بحران مواجه بوده و کارگران این کارخانه در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق‌شان و وضعیت کارخانه تاکنون چندین بار تجمع کرده‌اند.
تجمع‌های کارگری در ایران طی ۱۰ سال گذشته افزایش یافته و تعداد زیادی از معترضان در این تجمع‌ها بازداشت و یا احضار شده‌اند.