به گزارش رسانه‌های چینی بالاخره قرار است انتظار به پایان برسد و پروژه «بلند پروازانه» دریایی چین افتتاح شود. جاده‌ای با پل، تونل زیر دریایی، و جزیره‌های مصنوعی که سرزمین اصلی چین را به هنگ‌کنگ و ماکائو وصل می‌کند.
روزنامه دولتی «چاینا دیلی» می‌گوید پل هنگ‌کنگ-جوهای-ماکائو (به اختصار: اچ.زد.ام.بی) قرار است همین سه‌شنبه پیش‌رو افتتاح شود. اگر خوشبین باشیم و افتتاح پل دوباره عقب نیافتد، باید منتظر باز شدن یکی از طولانی‌ترین جاده‌های ماشین‌روی دریایی جهان باشیم؛ و شاید حتی طولانی‌ترین جاده ماشین‌روی دریایی.
خبرگزاری فرانسه زمانی ساخت این جاده را با برج مشهور ایفل مقایسه کرده و گفته بود با فلزات به‌کار گرفته‌شده برای ساخت این جاده می‌شود حداقل ۶۰ ایفل دیگر ساخت.
خبرگزاری فرانسه زمانی ساخت این جاده را با برج مشهور ایفل مقایسه کرده و گفته بود با فلزات به‌کار گرفته‌شده برای ساخت این جاده می‌شود حداقل ۶۰ ایفل دیگر ساخت.
البته استفاده از کلمه «جاده» یا «پل» برای این مسیر شاید کامل و درست نباشد. این پروژه در واقع مجموعه‌ای است از تونل زیر دریایی، دو جزیره مصنوعی و پل‌های کابلی.
ایده ساخت این پروژه به دهه ۱۹۸۰ باز می‌گردد. در آن زمان گوردون وو، مدیر شرکت هنگ‌کنگی هوپ‌ول، ایده ساخت پلی بین این سه منطقه را از وسط دلتای رود مروارید (پرل) در دریای جنوبی چین مطرح کرد: جوهای، در استان گوانگ‌دونگ واقع در خشکی اصلی چین، منطقه خودمختار هنگ‌کنگ و منطقه خودمختار ماکائو. با این حال گروه کاری برای ساخت این پل در سال ۲۰۰۳ تشکیل شد و در دسامبر ۲۰۰۹ نیز بنای نخستین بخش این پروژه در چین آغاز شد.
سه منطقه اصلی روی نقشه
این مسیر ماشین‌رو اول قرار بود در اکتبر ۲۰۱۶ افتتاح شود، اما نشد. بعد قرار شد در نوامبر ۲۰۱۷ افتتاح شود که باز هم نشد و در نهایت گفته شد به اواخر اکتبر امسال، یعنی همین روزهایی که در آن هستیم، موکول می‌شود. البته در این میان گروهی از روزنامه‌نگاران این مسیر ۵۵ کیلومتری را طی کردند.
استفاده از کلمه «جاده» یا «پل» برای این مسیر شاید کامل و درست نباشد. این پروژه در واقع مجموعه‌ای است از تونل زیر دریایی، دو جزیره مصنوعی و پل‌های کابلی.
دولت چین قصد دار ۲۵۰ میلیون تن از شهروندان (سه برابر جمعیت ایران) را در کلان‌شهرهای آن کشور ساکن کند. بخش عظیمی از پروژه‌های زیرساختی، از جمله پروژه‌های حمل و نقل نیز به همین موضوع اختصاص یافته‌است. برای نمونه همین پروژه هنگ‌کنگ-جوهای-ماکائو که به گفته رسانه‌های دولتی چین ۱۷.۳ میلیارد دلار هزینه داشته‌است.
انتظار می‌رود با افتتاح پروژه پل «هنگ‌کنگ-جوهای-ماکائو» زمان مسافرت بین این سه منطقه به نصف کاهش پیدا کند.
یکی از جزایر مصنوعی که توسط یک مسافر در هواپیما هنگام فرود گرفته شده‌است
اما ساخت این پروژه به‌دور از حاشیه و ابراز نگرانی از سوی نهادهای ناظر و مدافعان حقوق کارگران نبود؛ گفته می‌شود این پرژوه حداقل ده کشته، و بین ۲۳۴ تا ۶۰۰ زخمی در میان کارگران و کارکنان هنگ‌کنگی برجای گذاشته‌است. شمار قربانیان چینی مشخص نیست و کلا آمار زخمی‌ها و قربانی‌های پروژه تحت کنترل دولت قرار دارد.
زمانی فرنداندو چونگ، یکی از قانون‌گذاران هنگ‌کنگی به رسانه‌های این منطقه خودمختار گفته بود «این پرژه مشهور شده به «پل خون و اشک» و ما فقط شمار قربانیان هنگ‌کنگی را می‌دانیم. ما حتی نمی‌دانیم در چین چه خبر است. حدس می‌زنم وضعیت ده برابر بدتر از اینجا است».
در آوریل سال جاری نگرانی‌هایی نیز در مورد دیوار‌هایی که جزیره‌های مصنوعی این مسیر دریایی را سرپا نگه داشته‌اند مطرح شد. با این حال مقام‌های سازنده این پروژه گفته‌اند استانداردهای ایمنی به‌دقت زیر نظر بوده و به تائید رسیده‌است.