گزارش تصویری از انقلاب مسالمت‌آمیز مجارستان، ۱۹۸۹
نماد کمونیستی «ستاره سرخ» از سردر کارخانه‌ای در بوداپست برداشته می‌شود. سال ۱۹۸۹
این عکس در روز ۲۶ اکتبر ۱۹۸۹ گرفته شد؛ سه روز پس از آن‌که مجارستان، پس از یک دوره چهل‌ساله حکومت کمونیستی، خود را دموکراسی اعلام کرد. این تصویر، یکی از عکس‌هایی‌است که تحولات سریعی را که ۳۵ سال پیش، منجر به تغییر ساختار مجارستان شدند، به نمایش می‌گذارند.
مردان بیکار در انتظار یافتن شغل، بوداپست ۱۹۸۸
به‌رغم آزادی نسبی در مقایسه با سایر کشورهای بلوک شرق، اقتصاد مجارستان در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی در حال فروپاشی بود. بر اساس تخمین‌های بانک جهانی، نزدیک به ۱۷ درصد جمعیت کشور زیر خط فقر بودند و این کشور بالاترین نرخ خودکشی در کل اروپا را داشت.
تظاهراتی در بوداپست در اعتراض به تخریب روستاهایی در ترانسیلوانیا، ۲۷ ژوئن ۱۹۸۸.
در این روز پلیس بوداپست به ده‌ها هزار معترض اجازه داد که در اعتراض به تصمیم رومانی برای تخریب هزاران روستا در منطقه مجاری-نشین ترانسیلوانیا به خیابان‌ها بیایند. نیکلا چائوشسکو رهبر کمونیست رومانی قصد داشت ساکنان این روستاها را به مراکز دولتی صنعتی- کشاورزی منتقل کند.
مجارستانیها در اعتراض به برنامه «ساختارسازی روستایی» رومانی، در کنار یادمان‌های میدان قهرمانان بوداپست گرد آمده‌اند.
اعتراضات مربوط به روستاهای ترانسیلوانیا، روحیه مقاومت مجارستانیها را که مدت‌های مدیدی بود به‌خواب رفته بود، بیدار کرد. یکی از معترضان بعدها گفت: «درست است که به‌دلیل نگرانی از سرنوشت مجارستانی‌تبارهای ترانسیلوانیا به خیابان رفتیم. اما دلیل اصلی حضورمان در آن‌جا، تنفرمان از کمونیست‌ها بود».
میکلوش نِمِت (راست وسط، رو به دوربین) کوتاه‌زمانی پس از معرفی‌شدن به‌عنوان نخست‌وزیر مجارستان در نوامبر ۱۹۸۸
میکلوش نمت نخست‌وزیر جوان مجارستان در مارس ۱۹۸۹ به میخائیل گورباچف رهبر اتحاد شوروی در مسکو اطلاع داد که کشورش به‌زودی شاهد برگزاری انتخابات آزاد خواهد بود. گورباچف به روشنی مخالفتش با این اقدام را اعلام کرد، اما گفت: «هیچ فرمان یا دستور‌العملی برای جلوگیری از آن هم نمی‌دهیم».
نمت پس از ترک کرملین به مشاورانش گفت «ما دست‌کم یک حامی خاموش داریم....در مسکو».
دیدار نمت با گورباچف در کرملین، سوم مارس ۱۹۸۹.
رهبری جدید کرملین به اقمار اتحاد شوروی اجازه می‌داد که راه خود را برگزینند. اقدامی که به یاد ترانه «شیوه من» فرانک سیناترا، به «دکترین سیناترا» معروف شد.
سربازان شوروی در حال ترک خاک مجارستان، ژوئن ۱۹۸۹.
از آوریل ۱۹۸۹ و بر اساس برنامه‌ای که برای کاهش شدید نیروهای ارتش شوروی در مجارستان تنظیم شده بود، بازگشت هزاران‌تن از ۶۵ هزار سرباز شوروی که در مجارستان مستقر بودند، آغاز شد.
کارگری حصار مرزی اتریش و مجارستان را می‌چیند.
در آوریل ۱۹۸۹ حصار ۲۴۰ کیلومتری مرزی بین مجارستان و اتریش، بیشتر دردسر داشت تا فایده. حصار پرهزینه‌ای که برای شناسایی افرادی که قصد فرار به سمت کشورهای غربی را داشتند، مجهز به حسگرهایی ویژه شده بود؛ اما تا سال ۱۹۸۹ به اشکالات و ایرادهایش افزوده می‌شد. منورهایی که به یک سامانه خودکار هشدار متصل بودند، در اثر تردد حیوانات وحشی، یا کاملاً بی‌دلیل شلیک می‌شدند.
مرزبانان مجارستانی در حال جمع‌کردن «پرده آهنین»، در زمان برچیده‌شدنش از مرز اتریش. مه ۱۹۸۹.
«آن‌قلم را از بودجه‌ام حذف کردم»؛ نمت بعدها از تصمیمش برای برچیدن حصار مرزی بین مجارستان و اتریش سخن گفت.
جمعیت سوگوار دور تابوت ایمره ناگی و یکی دیگر از قربانیان سرکوب اعتراضات سال ۱۹۵۶ مجارستان به‌دست اتحاد شوروی حلقه زده‌اند.
در ژوئن ۱۹۸۹، ده‌ها هزار تن از مردم مجارستان در تشییع جنازه مجدد و رسمی ایمره ناگی نخست‌وزیر کمونیست و پیشین کشورشان شرکت کردند. ناگی در زمان خیزش ضد کمونیستی سال ۱۹۵۶ با انقلابیون برخورد نکرد.
جمعیت عظیمی برای تدفین مجدد ایمره ناگی تجمع کردند.
همزمان با خیزش سال ۱۹۵۶، ایمره ناگی در تلاشی بی‌ثمر از کشورهای غربی خواست که جلوی ورود نیروهای شوروی و سرکوب انقلابیون را بگیرند. ناگی پس از محاکمه به دار آویخته شد و سپس در حالی‌که صورتش رو به پایین بود، در گوری بی‌نشان در حومه بوداپست دفن شد.
در مراسم خاکسپاری مجددش، سخنرانان از جمله ویکتور اوربان ۲۶ ساله، خواستار برگزاری انتخابات آزاد شد که بعد به خروج کامل نیروهای شوروی از مجارستان انجامید.
آوارگان آلمان شرقی در کنار خودروهای ترابانت‌شان در خیابان‌های بوداپست خوابیده‌اند.
به‌دنبال تغییر سریع وضعیت مجارستان به سوی آزادی در سال ۱۹۸۹، هزاران تن از شهروندان آلمان شرقی که دائم تحت نظر و فشار پلیس مخفی یا اشتازی بودند، با خودروهای خود راهی شرق شدند. مجارستان یکی از کشورهای «سوسیالیست و برادر» محسوب می‌شد و شهروندان آلمان شرقی مجاز بودند به آن‌جا سفر کنند.
شهروندان آلمان شرقی در روز ۱۹ اوت ۱۹۸۹، در جریان «پیک‌نیک پان‌اروپایی» به سمت اتریش فرار می‌کنند.
هزاران شهروند آلمان شرقی، فرار از مسیر مجارستان به سمت اتریش را آغاز کردند؛ از جمله ۶۰۰ تن ظرف تنها یک روز در جریان اعتراضی فستیوال-مانند در مرز مجارستان و اتریش، که به «پیک‌نیک پان‌اروپایی» مشهور شد. عبور گسترده شهروندان آلمان شرقی، که مجارستان به راحتی مجوزش را صادر کرد، باعث اعتراض خشم‌آلود مقامات آلمان شرقی شد؛ با این ادعا که شهروندان این کشور «فریب داده شده و به آن‌ها پول پرداخت شده تا مهاجرت کنند و باعث بدنامی حکومت شوند».
مردی در روز ۲۳ اکتبر ۱۹۸۹ روزنامه‌ای را با این نوشته روی دست گرفته که مجارستان به یک جمهوری دموکراتیک تبدیل شد. تیتر اول روزنامه نوشته است: «هرچند با تأخیر، اما به هیچ عنوان برای پیروزی دیر نیست».
پارلمان مجارستان به زودی تغییراتی در قانون اساسی کشور را تأیید کرد که راه را برای برگزاری انتخابات آزاد هموار می‌کرد. ماتیاش سوروش، رئیس‌جمهور موقت کشور، در جمع هزاران تن که در کنار ساختمان پارلمان جمع شده بودند، گفت: «من رسماً اعلام می‌کنم که از امروز،۲۳ اکتبر ۱۹۸۹، مجارستان یک جمهوری است و با نام رسمی جمهوری مجارستان شناخته می‌شود».