همزمان با چهلم قربانیان اعتراضات آبان‌ماه ۱۳۹۸، چند تن از فرزندان قربانیان خشونت دولتی در جمهوری اسلامی با انتشار بیانیه‌ای حمایت خود را از مادران و پدران کشته‌شدگان اعتراضات اخیر اعلام کردند.
در این بیانیه آمده است: «مادران و پدران نازنین، در ۴۰ سال اخیر، روزی در تاریخ مردم رنج دیدهٔ ایران نبوده است که مردی، زنی، دختری یا پسری به بیداد و نامردمی به خاک و خون نیفتد. افسوس که در آبان‌ماه امسال هیولای سرکوب، جان عزیزان شما را قربانی گرفت.»
این بیانیه می‌افزاید: «ما نیز آن چه را که شما امروز تجربه می‌کنید در گذشته تجربه کرده‌ایم و می‌دانیم که تنها راه رهایی از فاجعه‌ای که دامنگیر وطن عزیزمان شده است و فرزندانش را گروه گروه سرکوب می‌کند و به قتل می‌رساند، همبستگی مردم و پیگیری مبارزه برای حقوق بشر همهٔ ایرانیان است.»
فرزندان قربانیان خشونت دولتی نوشته‌اند: «روز پنجم دی‌ماه هرکجا که باشیم، از فراسوی زمان و مکانی که ما را از شما جدا می‌کند، برای دادخواهی در کنارتان خواهیم ایستاد، در سکوت با برافراشتن تصاویر و نام‌های فرزندانتان، یاد آنان را با برافروختن شمعی گرامی خواهیم داشت.»
روز پنجم دی‌ماه مصادف است با چهلمین روز کشته شدن پویا بختیاری در جریان اعتراضات اخیر. والدین او که هم‌اکنون در بازداشت نیروهای امنیتی هستند این روز را به عنوان چهلم او اعلام کرده و از همگان دعوت کرده بودند که برای گرامیداشت او و دیگر قربانیان به خیابان‌ها بیایند.
بیانیه حمایتی تازه در حالی منتشر می‌شود که فشارهای حکومتی بر خانواده‌های جان‌باختگان سرکوب آبان‌ماه برای عدم برگزاری مراسم چهلم قربانیان سرکوب‌ها شدت گرفته و شکل بازداشت، ارعاب و حتی قطع اینترنت در برخی مناطق را به خود گرفته‌است.
امضاکنندگان
فرانس بختیار، فرزند شاپور بختیار
شاپور بختیار آخرین نخست‌وزیر نظام پادشاهی ایران پانزدهم مردادماه ۱۳۷۰ در منزلش در سورن واقع در حومه غربی پاریس به همراه منشی جوانش سروش کتیبه کشته شد.
لادن و رؤیا برومند، فرزندان عبدالرحمن برومند
عبدالرحمن برومند عضو رهبری نهضت مقاومت ملی ایران به رهبری دکتر شاپور بختیار در ۱۸ آوریل سال ۱۹۹۱ در منزل خود در پاریس ترور شد. چندماه بعد در ماه اوت همان سال شاپور بختیار نیز در خانه خود به قتل رسید.
آزاده پورزند، فرزند سیامک پورزند
سیامک پورزند روزنامه‌نگار سرشناسی بود که پس از چند سال حبس به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی و جاسوسی» و سپس حبس خانگی، در اریبهشت سال ۱۳۹۰ در ۸۰ سالگی با پریدن از طبقه ششم آپارتمان محل اقامتش به زندگی خود پایان داد.
مهرانگیز کار، حقوقدان، به دلیل «حبس، شکنجه، گروگانگیری و قتل فراقضایی» همسرش سیامک پورزند، از جمهوری اسلامی ایران، علی خامنه‌ای و سپاه پاسداران در یک دادگاه فدرال آمریکا شکایت کرد.
نازنین پوینده، فرزند محمدجعفر پوینده
در جریان قتل‌های زنجیره‌ای، روز ۱۸ آذر ۷۷ محمدجعفر پوینده، مترجم و از فعال‌ترین اعضای کانون نویسندگان ایران، ناپدید شد که پس از مدتی جسدش پیدا شد.
پرستو فروهر، فرزند پروانه اسکندری و داریوش فروهر
داریوش فروهر، رهبر حزب ملت ایران و همسرش پروانه اسکندری، در اول آذرماه سال ۱۳۷۷ در منزل‌شان بر اثر ضربات چاقو به دست شماری از اعضای وزارت اطلاعات که بعدها از آنها به عنوان «عناصر خودسر و کج‌اندیش» یاد شد، کشته شدند.
انعام دهواری، فرزند علی دهواری
شیخ علی دهواری یکی از روحانیان اهل سنت دوشنبه ۲۰ آبان سال ۱۳۸۷ در شهرستان سراوان استان سیستان و بلوچستان از سوی «افراد ناشناس» ترور شد. مقام‌های جمهوری اسلامی تاکنون دادگاهی برای بررسی پرونده ترور این روحانی سنی و معرفی متهمان این ترور برگزار نکرده‌اند.
سهراب مختاری، فرزند محمد مختاری
محمد مختاری، عضو کانون نویسندگان ایران، ۲۱ سال پیش توسط نیروهای وزارت اطلاعات به سرکردگی سعید امامی در خیابان ربوده شد و کمی بعد جسد وی در خیابان رها شد.
شاهین صادق‌زاده میلانی، فرزند کامبیز صادق‌زاده میلانی
دکتر کامبیز صادق‌زاده میلانی، یکی از ربوده‌شدگان نخستین محفل ملی بهاییان است، با سرنوشتی نامعلوم.