دبیر ستاد توسعه انرژی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ایران روز سه‌شنبه هشتم خرداد، وضعیت میزان زباله و پسماند در دو استان گیلان و مازندران را «فوق بحرانی» توصیف کرد.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، سیروس وطنخواه مقدم توضیح داد که به خاطر «عدم اراده جدی» در ادوار مختلف، سوءمدیریت، بخشی‌نگری، نبود اعتبارات و عدم سرمایه‌گذاری دولت وضع به این مرحله رسیده است.
دبیر ستاد توسعه انرژی اضافه کرده که «آمار شیوع بیماری‌های مختلف رابطه معناداری با میزان زباله‌ها دارد» و آن را «هشدار خطرناکی» دانسته که باید اقداماتی برای رفع این مشکل صورت گیرد.
آقای وطنخواه با انتقاد نسبت به روش امحاء زباله‌های خطرناک، به یک نمونه از مشکلات مدیریتی در این زمینه اشاره کرده و گفته که در سال ۱۳۹۶ برای قیمت‌گذاری برق تجدیدپذیر از منابع پسماند در این ستاد کارگروه مشترکی تشکیل شد و مصوباتی نیز داشت اما وزارت نیرو تاکنون این مصوبات را ابلاغ نکرده‌است.
فعالان محیط زیست سال‌هاست که نسبت به ورود پساب‌های صنعتی و شهری، و همچنین پسماندهای خانگی به رودخانه‌های شمال ایران و ورود آنها به دریای خزر هشدار می‌دهند.
بحران آلودگی دریای خزر به گفته برخی کارشناسان به مرحله‌ای رسیده که بحث سرطان‌زا بودن سم‌های موجود در آب مطرح شده‌است.
دی‌ماه امسال، ولی‌الله نانواکناری، نماینده بابلسر و فریدونکنار با اشاره به روند آلوده‌سازی دریای خزر گفت در سمومی که از طرف ایران به خزر ریخته می‌شود «هنوز دِتِ‌تِ و جیوه یافت می‌شود» و گونه‌های آبزی در این دریا منقرض شده‌اند و «ماهی کپور و آزاد دیگر وجود ندارد و خاویار تقریباً به صفر رسیده است».
خبرگزاری ایسنا در مردادماه امسال در گزارشی نوشت که ریختن زباله‌ها در طبیعت طی ۳۰ سال گذشته باعث شده‌است که کوهی از زباله در منطقه شاهزید جاده هراز، همه رستوران‌ها و مراکز تفریحی بخشی از مسیر این جاده را به تعطیلی کشانده و آب رودخانه هراز را آلوده کند.
به نوشته خبرگزاری‌ها، در شهرستان توریستی بابلسر هم به فاصله چند صد متری از دریا کوهی از زباله سال‌ها است انباشته و با خاک پوشانده می‌شود. کوه‌های زباله منبع اصلی تولید شیرآبه است و گزارش‌هایی از نفوذ این شیرابه‌ها به شالیزارهای پایین‌دست نیز منتشر شده‌است.
ساحل تالش
اسفندماه ۱۳۹۵، علی محمد شاعری نماینده نکا، بهشهر و گلوگاه، هشدار داد که فاضلاب‌های شهری و صنعتی که در استان مازندران تولید و به رودخانه‌ها و دریا می‌ریزد، فاجعه بزرگی را در آینده ایجاد می‌کند که به قیمت نابودی کشاورزی این خطه تمام خواهد شد.
پیش از آن در خرداد سال ۱۳۹۰، کاظم نصرتی، رئیس جامعه جنگلبانی ایران، به خبرگزاری مهر گفت که «بیش از ۹۰ درصد محل‌های رهاسازی فاضلاب‌ها و تخلیه زباله‌ها در شهرهای شمال کشور در جنگل‌های باستانی هیرکانی و میراث طبیعی دنیا قرار دارد».
وی همچنین خبر داد که «رودخانه زرجوب در استان گیلان که به دلیل تخلیه زباله به عنوان یکی از آلوده‌ترین رودخانه‌های جهان معرفی شده‌است» و افزود: «بسیاری از بیماری‌های لاعلاج موجود در شمال کشور به دلیل آلودگی محیط زیست، آلودگی آب‌های زیرزمینی، چرای دام‌ها از مراتع آلوده به شیرابه‌های زباله و بسیاری مسائل دیگر است که جا دارد دست اندرکاران اگر برای منابع طبیعی ارزشی قائل نیستند حداقل برای نجات جان مردم کاری بکنند».
فاجعه آلودگی آب رودها و دریاها بر اثر فاضلاب و رهاسازی پلاستیک در سال‌های اخیر بیشتر در حوزه دریای خزر، شمال غرب خلیج فارس، سواحل چین، جنوب شرق آسیا و سواحل هند روی داده است.
با استفاده از خبرگزاری‌های ایسنا و مهر، رادیو فردا. پ.پ