شورای نگهبان لایحه «حمایت از اطفال و نوجوانان» را تایید کرد

شورای نگهبان بعد از مدت‌ها کشمکش با مجلس شورای اسلامی سرانجام لایحه حمایت از اطفال و نوجوانان را تصویب کرد، لایحه‌ای که سابقه آن به ۹ سال قبل باز می‌گردد.

عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان، روز یکشنبه ۱۸ خرداد گفت که طبق نظر این شورا «لایحه حمایت از اطفال و نوجوانان با شرع و قانون اساسی مغایرتی ندارد و مورد تایید این شورا قرار گرفت».

بر اساس این لایحه که حال قانون شده است، طفل به فردی گفته می‌شود که به «سن بلوغ شرعی» نرسیده است. نوجوان نیز هر فرد «زیر ۱۸ سال کامل» تعریف شده که به «سن بلوغ شرعی» رسیده است.

سابقه این لایحه به سال ۱۳۹۰ و دولت محمود احمدی‌نژاد برمی‌گردد که به مجلس شورای اسلامی ارائه شد اما تصویب آن در مجلس هفت سال طول کشید و پس از آن نیز با ایرادات متعدد شورای نگهبان مواجه شد.

قتل رومینا اشرفی، نوجوان ۱۳ ساله، به دست پدرش جامعه ایران را در بهت و حیرت فرو برد و بار دیگر بحث لایحه حمایت از اطفال و نوجوانان را سر زبان‌ها انداخت.

بیشتر در این باره: پدر رومینا قبلاً در مورد مجازات خود «تحقیق کرده بود»

معصومه ابتکار، معاون رئیس‌جمهوری در امور زنان و خانواده، روز ۹ خرداد عنوان کرد که این لایحه «حتما می‌تواند به قضات در مواردی مانند رومینا کمک کند».

به گفته او، این لایحه «سال‌ها راکد مانده بود و با تقاضای اولویت دولت دوازدهم دوباره فعال شد».

بر اساس آخرین گزارش‌ها، مجلس دهم اواسط اردیبهشت و در هفته‌های آخر کار خود ایرادهای شورای نگهبان را رفع کرد. هنوز مشخص نیست که قانون فعلی تا چه اندازه با لایحه اولیه تفاوت دارد.

بر اساس گزارش رسانه‌های ایران، «برای اولین بار در نظام حقوقی ایران» جرایمی از قبیل جلوگیری از تحصیل کودکان، تشویق به ترک تحصیل و فرار از مدرسه، آزار عاطفی و سهل انگاری در نگهداری از کودک تعریف و برای آنها احکامی با جزئیات در نظر گرفته شده است.

این قانون همچنین به مواردی مانند «برقراری ارتباط با کودکان و نوجوانان در فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، به منظور اذیت و آزار آنها»، «فروش دخانیات به کودکان» و به کار گرفتن کودکان و «بهره‌کشی» از آنها می‌پردازد و در این باره جرم‌انگاری کرده است.

مورد دیگر اشاره به وضعیت‌ فوق‌العاده‌ است که حیات یا سلامت جسم و روان کودکان را تهدید می‌کند و این قانون تصریح دارد هر کسی که از وقوع جرم یا خطر قریب‌الوقوع آن مطلع بوده و به مراجع صاحب صلاحیت خبر ندهد، به یکی از مجازات‌های درجه شش محکوم می‌شود.

مجازات درجه شش شامل مواردی چون «حبس بیش از شش ماه تا دو سال»، «جزای نقدی بیش از ۲۰ تا ۸۰ میلیون ریال»، «شلاق» و «محرومیت اجتماعی» می‌شود.