پیکر علی‌اشرف درویشیان٬ داستان‌نویس و پژوهشگر ادبیات عامه٬ روز دوشنبه هشتم آبان، در «بهشت سکینه» کرج به خاک سپرده شد.
خبرگزاری ایسنا در گزارشی نوشت که مشایعت‌کنندگان٬ پیکر علی اشرف درویشیان را با سکوت٬ تشییع و با تصنیف «مرغ سحر» به خاک سپردند.
بر اساس این گزارش، فریبرز رئیس‌دانا٬ اقتصاددان و عضو کانون نویسندگان ایران، در این مراسم گفت که درویشیان٬ معتقد بود «همه نوشته‌ها باید برای همه جامعه و برای عدالت باشد».
آقای رئیس‌دانا، قلم آقای درویشیان را «نماد شرافت» و «آزادی» و «گذرگاهی ارزشمند برای عدالت اجتماعی» خواند.
ناصر زرافشان٬ حقوقدان و دبیر کانون نویسندگان ایران٬ نیزعلاقه «خاص» مردم به علی‌اشرف درویشیان را به‌دلیل روایت وی از «رنج‌های مردم» دانست و افزود که «اصالت او در مضامینی است که در زندگی واقعی مردم روی می‌دهد».
آقای زرافشان٬ «دغدغه اول» این نویسنده فقید را «عدالت اجتماعی و ستیزه‌جویی با فقر» عنوان کرد و وی را همچون آثارش٬ فردی «ساده و فاقد تکلف» معرفی کرد.
در این مراسم، شمار دیگری از شعرا٬ نویسندگان و ناشران نیز سخنرانی کردند و بیانیه‌های کانون نویسندگان و شبکه یاری کودکان کار نیز قرائت شد.
علی‌اشرف درویشیان، روز سوم شهریور ۱۳۲۰ در کرمانشاه به دنیا آمد. وی پس از پایان تحصيلات متوسطه به عنوان معلم در روستاهای کردستان به تدريس پرداخت.
وی سپس برای ادامه تحصيل به دانشگاه تهران و همزمان به دانشسرای عالی تهران رفت و فوق ليسانس روانشناسی را از دانشگاه تهران و مشاور تربيتی و راهنمايی را از دانشسرای عالی تهران گرفت.
او به دلیل فعاليت‌های سياسی از کار اخراج شد و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ را در زندان به سر برد.
اولين نوشته‌اش به نام «صمد جاودانه می شود»، در سال ۱۳۴۹ در مجله جهان نو و بعد به صورت کتاب به چاپ رسيد.
آقای درويشيان حدود ۳۰ عنوان کتاب چاپ شده دارد که فرهنگ ۱۹ جلدی «افسانه های مردم ايران» (با همکاری رضا خندان مهابادی) از یکی از مهمترین آثارش محسوب می‌شود.
از ديگر آثارش می توان به مجموعه ۱۰ جلدی «داستان های محبوب من» و ۲۸ عنوان کتاب ديگر اشاره کرد.
«بیستون، آبشوران، فصل نان، همراه آهنگ‌های بابام، گل طلا و کلاش قرمز، ابر سیاه هزارچشم، روزنامه دیواری مدرسه ما، رنگینه، کی برمی‌گردی داداش جان و آتش در کتابخانه بچه‌ها» از دیگر آثار این نویسنده مشهور ایرانی هستند.
داستان‌های کوتاه او به زبان‌های انگليسی، آلمانی، فرانسوی، ترکی، عربی، کردی، ارمنی، نروژی و فنلاندی ترجمه شده است. کتاب‌های درويشيان در قبل و بعد از انقلاب با سانسور مواجه بوده است.
این نویسنده ایرانی که از قدیمی‌ترین اعضای کانون نویسندگان ایران بود٬ سال ۲۰۰۶ جايزه «هلمن همت» سازمان ديده‌بان حقوق بشر را دریافت کرده بود.
اين جايزه به نويسندگانی تعلق می گيرد که در رژيم‌های مختلف، آثارشان سانسور و خود مورد سرکوب واقع شده‌اند.