یک عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران با انتقاد از نحوه جمع‌آوری کودکان کار از خیابان‌ها٬ گفت که نهادهای ایران برای اینکه «جاماندگی» آنها را از «کودکی و ماه مهر» جمع کنند٬ دست به این اقدام می‌زنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، بهاره آروینی روز یکشنبه دوم مهر، با اعلام این موضوع در نطق پیش از دستور خود در شورای شهر تهران افزود: «وقتی زورمان به علت‌ها نمی‌رسد٬ دست به حذف معلول‌ها می‌زنیم. چه کسی را گول می‌زنیم؟»
وی با بیان اینکه این کودکان به‌دلیل «فقر و دیگر شرایط آسیب‌دیده خانواده، مجبور به کار در خیابان شده‌اند»٬ اضافه کرد: «چندین دستگاه مملکت جمع شده‌اند تااین جاماندگان از کودکی و مهر را از جلوی دیدگان دور کنند مبادا که لابد اسباب دل‌مشغولی شوند».
همچنین به گزارش خبرگزاری فارس، این عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران به نقل از مسئولین بهزیستی ایران گفت: ۹۰ درصد کودکانی که با زور و اجبار از سطح شهر جمع آوری می‌شوند دارای سرپرست هستند و تعهد خانواده‌های آنها برای کارنکردن بجه‌های‌شان٬ «چرخه‌ای معیوب، بی‌ثمر و سرشار از هزینه‌های گزاف روانی» است.
وی با استناد به سخنان مسئولان که می‌گویند حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد این کودکان «غیرایرانی» هستند، جمع‌آوری کودکان کار از خیابان‌ها را «شاخ و شانه کشیدن» و «زهر چشم گرفتن» از «بی‌پناهان» توصیف کرد.
خانم آروینی افزود که «زورمان به علت‌های قدر قدرت اجتماعی نمی‌رسد، به جایش یقه معلول‌های آسیب دیده‌ای را می‌گیریم که نفس خودشان و زندگی‌شان در زیر آسیب‌های حاصل از علل اجتماعی به شماره افتاده است؟ زورمان به حذف علت نمی‌رسد، معلول را برای چندصباحی هم که شده حذف می‌کنیم؟»
این عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران٬ جمع‌آوری کودکان کار از خیابان‌ها و انتقال آنها به مراکز نگهداری موقت را «مسکن موقتی» نامید و گفت که این اقدام «نه عقلانی است٬ نه اخلاقی٬ نه قانونی».
وی از محمد علی نجفی، شهردار تهران، خواست «به جای دنباله‌روی دستگاه‌های دیگر در اجرای این نوع طرح‌های آسیب‌زا، بی‌ثمر و غیرکارشناسی»٬ طرح‌هایی مبتنی بر «ارائه مشوق را به جای طرح‌های تنبیهی در پیش گیرد».
مظفر الوندی٬ دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک، نیز از طرح جمع‌آوری کودکان کار از خیابان‌ها انتقاد کرده است.
وی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری تسنیم گفت که «با جمع‌آوری هیچ اتفاق مثبتی نمی‌افتد٬ زیرا امروز جمع می‌کنند و فردا دوباره همین رویه است».
پیشتر بیش از ۳۰۰ تن از وکلا، استادان دانشگاه، مددکاران اجتماعی و فعالان حقوق کودک نیز با انتشار نامه‌ای خواستار پایان دادن به طرح «جمع‌آوری کودکان کار و خیابان» شدند.
به باور آنها٬ حل این مشکل نیازمند شرایطی از جمله بهبود وضعیت اقتصادی خانواده‌های «آسیب‌پذیر» و برخورداری کودکان آنها از آموزش است.
در این نامه آمده که جمع‌آوری کودکان «خیابانی» پس از دو دهه، نه تنها باعث کاهش تعداد این کودکان و یا تغییر در کیفیت زندگی آنها نشده بلکه باعث «ایجاد آسیب‌های جسمی و روانی» و «ترس و بی‌اعتمادی» این کودکان نسبت به سازمان‌های حمایتی دولتی شده است.
احمد خاکی، معاون امور اجتماعی بهزیستی استان تهران، روز جمعه ۳۱ شهریور گفته بود که در قالب این طرح که از ۱۳ شهریورماه در تهران آغاز شده، ۲۵۵ کودک به مراکز سازمان بهزیستی فرستاده شده‌اند که ۱۷۸ تن آنان غیرایرانی هستند.
سازمان‌های مسئول آمار دقیقی از تعداد کودکان «خیابانی» و کودکان کار در ایران منتشر نکرده‌اند اما خبرگزاری ایسنا روز ۲۲ خرداد به نقل از سه تن از فعالان حقوق کودکان در ایران و بر اساس آمار‌های غیررسمی از وجود هفت میلیون کودک کار خبر داده بود.
انوشیروان محسنی بندپی، رئیس سازمان بهزیستی، روز پنجم شهریور اعلام کرده بود که «۶۰ درصد» کودکان کار در ایران تبعه ایران نیستند.