دانشمندان ژاپنی با استفاده از سلول‌های انسانی توانسته‌اند پوست زنده را طوری بازآفرینی کنند که به سطوح رباتیک بچسبد؛ ربات‌ها با اتصال این پوست به سطح صورت‌شان می‌توانند انواع حالات چهره، از جمله لبخندی واقعی‌‌تر را به نمایش بگذارند.
پژوهشگران دانشگاه توکیو یافته‌های خود را به‌تازگی به همراه ویدئویی از این ماده صورتی چسبناک منتشر کردند. این ماده به‌قدری طبیعی «لبخند» می‌زند که خبرگزاری‌ها آن را «نگران‌کننده» توصیف کرده‌اند.
دانشمندان ژاپنی در مطالعۀ خود که در مجلات علمی منتشر شده است، توضیح می‌دهند که چگونه از یک ژل حاوی سلول‌های پوست‌ساز برای ساخت این پوست رباتیک استفاده کرده‌اند. آن‌ها سپس یکی از ربات‌ها را با این «پوست زنده» پوشاندند.
متخصصان ربات‌هایی از این دست که «بیوهیبرید» یا «ترکیب‌یافته با سلول‌های زنده» نامیده می‌شوند، امیدوارند که این فناوری در آینده به ساخت ربات‌هایی با ظاهر و توانایی‌های انسان‌مانند کمک کند.
این تیم تحقیقاتی به رهبری پروفسور شوجی تاکوچی معتقد است که این فناوری می‌تواند به درک بهتر چگونگی تشکیل چین و چروک و فیزیولوژی حالات چهره کمک کند و در توسعۀ مواد پیوندی و لوازم آرایشی نیز مفید باشد. جلوگیری از پیری پوست و انجام بهتر عمل جراحی پلاستیک از دیگر کاربردهای احتمالی این فناوری جدید است.
این مادۀ جدید می‌تواند جایگزین پوست‌های مصنوعی ساخته‌شده از لاستیک سیلیکونی شود که قابلیت تعریق یا ترمیم خود را ندارند.
هدف دانشمندان، ایجاد پوستی برای ربات‌ها است که قابلیت ترمیم خود را داشته باشد، اما هنوز به این هدف نرسیده‌اند.
در مطالعات قبلی، آن‌ها با پیوند کلاژن روی بریدگی ایجاد شده بر روی پوست آزمایشگاهی که یک انگشت رباتیک را پوشانده بود، نشان دادند که چگونه می‌توان این پوست را ترمیم کرد.
کلاژن، پروتئینی که به پوست ساختار و خاصیت کش‌سانی می‌دهد و فیبروبلاست‌های پوستی که در ترمیم زخم نقش دارند، دو جزء اصلی پوست هستند.
محققان با ترکیب این دو جزء در یک محلول و فرو بردن انگشت رباتیک در آن، موفق شدند لایه‌ای شبیه به پوست واقعی روی انگشت ربات ایجاد کنند. این لایه به خوبی به سطح ربات چسبید و آن را پوشاند.
اما انجام آزمایش‌های مشابه بر روی پوست «لبخندزن» جدید، چالش بعدی آن‌ها خواهد بود.
بیشتر در این باره: ربات‌های انسان‌نما برای کمک به حل مشکلات بشر گرد هم آمدندبرای ایجاد یک لبخند طبیعی و روان، آن‌ها بافت پوست‌مانند جدید را به صورت ژلاتینی درآوردند و آن را در داخل سوراخ‌های بدنه ربات ثابت کردند؛ روشی که از رباط‌های پوست واقعی انسان الهام گرفته شده است.
پروفسور تاکوچی، سرپرست تیم تحقیقاتی، اعلام کرده است که تیمش در حال بررسی چگونگی ایجاد «سیستم‌های گردش خون» در پوست ربات هستند.
هدف نهایی آن‌ها، ایجاد پوست رباتیک کامل با تمام اجزای پوست انسان، از جمله نورون‌های حسی، فولیکول‌های مو، ناخن‌ها و غدد عرق است.
اگرچه هنوز راه زیادی تا رسیدن به این هدف باقی مانده، اما دکتر رابینسون، یکی از متخصصان این حوزه، معتقد است که این یافته‌ها امکانات جدیدی را برای همکاری نزدیک‌تر بین انسان و ربات فراهم می‌کند.
برخی محققان اما تلاش روزافزون شماری از شرکت‌ها برای ترکیب ربات‌های انسان‌نما با هوش مصنوعی، بدون قانون‌گذاری‌های لازم از سوی دولت‌ها را حوزه‌ای نگران‌کننده و پیش‌بینی‌ناپذیر توصیف می‌کنند.