مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی، در آستانه چهارهمین سال حبس خود در نامه‌ای به مردم نوشته است، آنچه را که در ۱۳ سال گذشته در زندان تحمل کرده، عزمش را «راسخ‌تر» کرده است.
مریم اکبری‌منفرد دی‌ماه ۱۳۸۸، دو روز بعد از تجمعات اعتراضی در عاشورای همان سال، در منزل مسکونی‌اش بازداشت شد. او از سوی دادگاه انقلاب‌اسلامی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به ۱۵ سال زندان محکوم شده است.
مریم اکبری منفرد در این نامه نوشته است: «گر چه با بند بند وجودم دلم می‌خواست در کنار فرزندانم می‌بودم، کدام مادری نمی‌خواهد؟ اما پشیمان نیستم بلکه مصمم‌تر برای ادامه مسیرم هستم. این را هر بار در هر جلسه بازجویی و بازپرسی رسمی و غیررسمی گفته و از تکرارش خرسندم! ۱۳ سال از فرزندانم دور ماندم اما ۱۳سال جنایت را با چشمانم دیدم و عزمم راسخ‌تر شد.»
او در این نامه به اعدام و زیر شکنجه کشته شدن چهار برادر و خواهرش در دهه ۱۳۶۰ اشاره کرده است.
خانم اکبری منفرد همچنین نوشته است: «با خبرهای هر اعتراض و هر قیام شراره‌های این شعله سرکش ایمان قلبم جاری می‌شود در میان زنانی که چشم امید نجاتشان تنها شکستن این درهای آهنین است.»
این زندانی سیاسی از اسفند ماه ۱۳۹۹ به زندان سمنان تبعید شده است. مریم اکبری‌منفرد بیش از ۱۳ سال است که بدون مرخصی در زندان به سر می‌برد.
اتهام اصلی مریم اکبری منفرد هواداری از سازمان مجاهدین خلق است اما حسن جعفری، همسرش پیشتر اعلام کرده که تنها ارتباط خانم اکبری با سازمان مجاهدین خلق، چند تماس تلفنی با خواهر و برادرش در «کمپ اشرف» در عراق بوده است.