گزارش‌های دست‌کم دو فعال حقوق بشر در ایران حاکی است که در پی افزایش فشارهای بین‌المللی برای رسیدگی پزشکی به نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که در زندان به سر می‌برد، سرانجام مسئولان زندان او را به بیمارستان اعزام کردند.
تقی رحمانی، فعال سیاسی و همسر نرگس محمدی، در روزهای گذشته اعلام کرده بود با وجود «گرفتگی پنجاه درصدی دو رگ قلب» و دستور پزشک زندان برای «اعزام فوری» خانم محمدی به بیمارستان، مسئولان زندان اوین به‌خاطر خودداری این فعال حقوق بشر از تن دادن به حجاب اجباری، از این امر ممانعت کرده‌اند.
نرگس محمدی نیز در اعتراض به این عمل دست به اعتصاب غذا زده بود که به گفته خانواده‌اش، به همین دلیل حال جسمی او «نامساعد» گزارش می‌شد.
عالیه مطلب‌زاده، فعال حقوق زنان، که روز سه‌شنبه خبر داده بود خانم محمدی به دلیل بیماری و اعتصاب غذا دچار «ضعف و بی‌حالی» شده و «نمی‌تواند» از تخت بیرون بیاید، روز چهارشنبه، ۱۷ آبان، از اعزام این برنده جایزه صلح نوبل به بیمارستان خبر داد.
علیرضا خوشبخت، همسر زهرا توحیدی، نیز نوشته که همسرش «در تماسی از زندان اوین» خبر اعزام نرگس محمدی به بیمارستانی خارج از زندان را به وی اطلاع داده است.
اعزام خانم محمدی به بیمارستان پس از افزایش فشارهای بین‌المللی از جمله از سوی کمیته نوبل صلح، بنیاد اولاف پالمه در سوئد و انجمن قلم آمریکا رخ می‌دهد.
از جمله کمیته نروژی صلح نوبل به شدت از وضعیت سلامتی این برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳ ابراز نگرانی کرده و به حکومت ایران هشدار داده بود که اقدامات لازم را برای تأمین کمک‌های پزشکی مورد نیاز نرگس محمدی و دیگر زنان زندانی انجام دهد.
رئیس کمیته نوبل نروژ در پیامی در این زمینه نوشته بود: «اینکه حکومت ایران زنان زندانی را جهت انتقال به بیمارستان، مجبور به پوشیدن حجاب اجباری می‌کند به شدت غیر انسانی، بی‌رحمانه و غیر اخلاقی است.»
بریت رایس-آندرسن افزوده: «اعتراض و اعتصاب غذای نرگس محمدی، جدیت و وخامت این وضعیت را در مورد زنان زندانی نشان می‌دهد.»
همزمان اعضای هیئت مدیره بنیاد اولاف پالمه نیز روز سه‌شنبه، ۱۶ آبان‌ماه، از دولت ایران خواستند فوراً برای نجات جان این برنده جایزه صلح نوبل اقدام کند.
بنیاد اولاف پالمه که اوایل سال جاری میلادی جایزه سال ۲۰۲۳ خود را به خانم محمدی اعطا کرده بود، در نامه‌ای سرگشاده برای احمد معصومی‌فر، سفیر جمهوری اسلامی در سوئد، خواستار ارائه مراقبت‌های پزشکی ضروری به خانم محمدی شده است.
این نامه سرگشاده با امضای استفان لوفوِن، رئیس هیئت مدیره بنیاد اولاف پالمه و نخست وزیر پیشین سوئد، و یوآکیم پالمه، نایب رئیس هیئت مدیره، منتشر شده است.
در نامه این بنیاد آمده که مبارزه نرگس محمدی برای حقوق اساسی بشر، «او را به محترم‌ترین شهروند ایران در سراسر جهان تبدیل کرده است».
انجمن قلم آمریکا نیز با انتشار فراخوانی، خواستار نوشتن نامه برای ابراز همبستگی با نرگس محمدی و خانواده‌اش شده است.
این انجمن ضمن ابراز نگرانی از وضعیت جسمی این برنده جایزه صلح نوبل، از مقام‌های جمهوری اسلامی خواسته که او را بدون قید و شرط و فوری آزاد کنند.
بیشتر در این باره: دو فعال حقوق زنان درباره وضعیت سلامتی نرگس محمدی بعد از اعتصاب غذا هشدار دادندروز سه‌شنبه، ۱۶ آبان، نیز دو کنشگر و فعال حقوق زنان درباره وضعیت جسمانی نرگس محمدی به‌دنبال اعتصاب غذا هشدار دادند.
عالیه مطلب‌زاده، فعال حقوق زنان، روز سه‌شنبه خبر داد که خانم محمدی به دلیل بیماری و اعتصاب غذا دچار «ضعف و بی‌حالی» شده است.
خانم مطلب‌زاده در صفحه اینستاگرام خود نوشته که نرگس محمدی «نمی‌تواند» از تخت بیرون بیاید و «مسئولین زندان و دادیاری در رابطه با اعزام او به بیمارستان موضع واحدی ندارند و تاکنون اقدامی انجام نداده‌اند.»
همچنین صفحه اینستاگرام نرگس محمدی پیامی از طرف خانواده سپیده قلیان، دیگر زندانی سیاسی محبوس در اوین، منتشر کرد که در آن به نقل از خانم قلیان آمده است: «نرگس محمدی دارد می‌میرد... نرگس را دارند می‌کشند.»
بیشتر در این باره: ممانعت از اعزام نرگس محمدی به بیمارستان؛ «دو رگ قلب او پنجاه درصد گرفتگی دارد»سه عضو خانواده قلیان در این پیام همچنین با اشاره به اعتصاب تعدادی از هم‌بندی‌های نرگس محمدی نوشته‌اند در صورت موافقت نکردن با اعزام نرگس محمدی به بیمارستان «ممکن است کل بند اعتصاب غذا کنند».
خانواده نرگس محمدی روز چهارشنبه ۱۰ آبان خبر داده بودند که طی روزهای هشتم و نهم آبان، شماری از هم‌بندی‌های این فعال حقوق بشر به همراه او در حیاط زندان اوین تحصن کردند.
نرگس محمدی در یک دهه اخیر بارها بازداشت شده و مرداد امسال اعلام شد که به‌دلیل انتشار بیانیه از داخل زندان به یک سال حبس تعزیری دیگر محکوم شده و مجموع دوره زندان او به ده سال و ۹ ماه همراه با ۱۵۴ ضربه شلاق افزایش یافته است.
در پیام خانواده نرگس محمدی که پس از اعتصاب غذای او منتشر شده، آمده که «جهان و مردم ایران شاهدند که حکومت جمهوری اسلامی به طرق گوناگون زنان معترض و مخالف روسری اجباری را در موقعیت ترسناک و نگران‌کننده یا «روسری اجباری» با «مرگ» قرار داده است.»