با آغاز ويديو، پيکر غرقه به خون پسرکی ديده می شود که بيهوش، افتاده بر تخته چوبی، بر سر دست مردمی وحشتزده و نگران، به سوی نامعلومی برده می شود.
اندکی پس از آن، دختری دلمرده و دلتنگ مشاهده می شود که در برابر ستونی از دود و آتش، می گريد.
بر متن چنين تصاوير بديع و تکان دهنده يی، کاظم الساهر، خواننده نامدار عراقی، پر شنونده ترين ترانه روز در جهان عرب را خوانده است.
«بغداد، رنجه مشو»
اکنون، کمتر شبی است که خواننده يی در گوشه و کنار جهان عرب، از عمان پايتخت اردن گرفته، تا قاهره و دبی، «بغداد رنجه مشو» را برای هزاران دوستدار اين ترانه دردآلود نخواند.
«بغداد رنجه مشو» ناگهان به نوعی سرود ملی اعراب بدل شده است اما گيرايی آن تا اندازه يی است که اندک اندک، در ديگر نقاط جهان نيز جايی برای خود باز می کند.
کاظم الساهر، که در دوران جنگ بر سر کويت اشغال شده دومين دهه عمرش را می گذراند، بزودی ازحکومت صدام حسين گريخت و جلای وطن کرد. او، با ترانه هايی که در غربت خواند، بزودی بر بام دل عراقی ها سر بلند ايستاد.
اکنون، با «بغداد رنجه مشو»، کاظم الساهر اوج ديگری گرفته است.
«بغداد رنجه مشو» از کاظم الساهر:
کودکان بغداد غمزده می پرسند
چرا کشته می شويم؟
بر فراز ويرانه های گرسنگی
دست و پا می زنند
نان مرگ را قسمت می کنند و بعد، می ميرند
ای بغداد!
پروردگار بزرگتر است از ويرانی و نابودی جنگ
و از اين جهان بيدادگر سرشار از نفرت
پروردگار بزرگتر است از آنان که با بی گناهان می جنگند
و بزرگتر است از تمامی آن تاجران خون
بغداد، رنجه مشو
بغداد، تو در خون منی
بغداد... بغداد!
بر اين عصر تمدن شرم باد، چه شرمی!
آيا ملت های وحشتزده، شعاری برای پيروزی و افتخار شده اند؟
و کشتار بی گناهان نشانی از غرور و آبروست؟
بغداد، بغداد! رنجه مشو
تو شاهراه عاشقانی،
تو زخم منی
زخم هايت را بر دوش من بگذار
و دل کوچکم را در آغوش بگير...
تمدن، بدون دل و بدون وجدان زنده نخواهد ماند.
بغداد، بغداد!