احمد زيدآبادی پس از شش سال زندان با «هزينه شخصی» به گناباد تبعيد شد

احمد زيدآبادی، روزنامه نگار، روز پنجشنبه ۳۱ ارديبهشت پس از تحمل شش سال زندان و آزادی از زندان «رجايی شهر» برای گذارندن دوران پنج ساله تبعيد با «هزينه شخصی» به گناباد در استان خراسان رضوی منتقل شده است.

سایت «کلمه»، نزديک به ميرحسين موسوی، ظهر پنجشنبه در اين زمینه نوشت: «احمد زيدآبادی پس از آزادی از زندان رجايی شهر کرج، برای تبعيد و انتقال به شهر گناباد در اختيار ماموران نيروی انتظامی قرار گرفت و ساعتی پيش با هزينه شخصی خود به گناباد منتقل شد».

همسر احمد زيدآبادی پيشتر گفته بود به آنها اطلاع داده شده که اين روزنامه‌نگار زندانی پس از پايان دوران حبس شش ساله‌اش، برای گذراندن دوران تبعيد خود مستقيم از زندان به گناباد فرستاده خواهد شد.

گفت‌وگوی مهتاب وحیدی‌راد با نسرین ستوده، وکیل دادگستری، درباره حکم تبعید زیدآبادی

روز پنجشنبه ۳۱ ارديبهشت شش سال حبس احمد زيدآبادی به پايان رسيد. اين روزنامه‌نگار که دارای دکترای روابط بين‌الملل از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران است پس از انتخابات رياست جمهوری در خردادماه سال ۱۳۸۸ بازداشت شد.

احمد زيدآبادی به همراه شمار ديگری از روزنامه‌نگاران و شخصيت‌های اصلاح‌طلب در دادگاه‌های موسوم به «کودتای مخملی» محاکمه شد. دادگاه انقلاب، اين روزنامه‌نگار را به شش سال زندان، پنج سال تبعيد در گناباد و همچنين محروميت مادام‌العمر از فعاليت‌های اجتماعی و سياسی محکوم کرد.

سازمان يونسکو در سال ۱۳۹۰ احمد زيدآبادی را به عنوان برنده جايزه آزادی مطبوعات «گيگرمو کانو» معرفی کرد.

احمد زيدآبادی در پيامی به دبيرکل يونسکو به دليل اين که نتوانسته بود در مراسم اعطای اين جايزه حاضر شود، عذرخواهی کرده و گفته بود: «دادگاه انقلاب افزون بر شش سال زندان، پنج سال تبعيد و محروميت از فعاليت هميشگی سياسی اجتماعی مطبوعاتی و حزبی مرا برای تمام عمرم از هر گونه گفتن و نوشتن محروم کرده است از اين رو هر گونه پيامی صرفا بر دامنه درد و رنج خود و خانواده‌ام می‌افزايد».

وی افزوده بود: «من در حرفه خود جز قلم و زبان ابزاری در اختيار نداشتم و در به کارگيری اين دو نيز از دايره به غايت تنگ و توان‌فرسای قوانين‌شان پا فراتر نگذاشتم».

در زمینه انتقال احمد زیدآبادی به گناباد، یک «منبع مطلع» به کلمه گفته است: «آقای زيدآبادی شش سال زندان را گذراند و حالا دوران تبعيد و بعد از آن هم ممنوعيت مادام العمر از هر گونه فعاليت سياسی و شرکت در احزاب و مصاحبه و سخنرانی و تحليل حوادث، به صورت کتبی يا شفاهی شروع شده است. ما واقعا نه علت اين حکم را می‌دانيم و نه جمهوری اسلامی ظاهرا روی تبعات آن فکر می‌کند. مسائلی از جمله اينکه در مدت شش سال حبس او در زندان، خانواده‌اش با انواع مشکلات دست به گريبان بودند، اما ظاهرا اين شش سال کافی نبوده است».

وی در ادامه گفته است: «الان او بايد در تبعيد هزينه زندگی خود را تامين کند. اما اينکه از چه راهی، جمهوری اسلامی به آن فکر هم نکرده است؛ زيرا آقای زيدآبادی را از فعاليت در رشته تخصصی‌اش که نوشتن و تحليل مسائل روز جامعه و روزنامه‌نگاری است به طور مادام العمر محروم کرده‌اند!»

احمد زيد‌آبادی در سال ۱۳۷۹ نيز به جرم تبليغ عليه نظام، تشويش اذهان عمومی و اقدام عليه نظام ۱۳ ماه را در زندان به سر برده بود.