طرح سوال از احمدی نژاد به «حکم حکومتی» علی خامنه ای از دستور کار مجلس خارج شد. بنا به درخواست ۷۶ نماينده قرار بود از احمدی نژاد درباره عملکرد دولت در نوسان شديد ارز در شهريور ۹۱ توضيح بخواهند.
اين درخواست رهبر در حالی است که وی در سخنان خود طرح سوال از احمدی نژاد را «از دو جنبه قابل تحسين و تمجيد» ارزيابی کرده بود: يکی به دليل«مسؤليت نمايندگان ملت در قبال مسائل کشور» و ديگر به دليل «مسئوليت مسئولان اجرايی(دولت) در ارائه پاسخ همراه با اعتماد به نفس و شجاعت».
شگفت انگيز است که به رغم اين اقدام تحسين برانگيز مجلس و دولت از نگاه رهبر انقلاب اسلامی، وی می افزايد که «معتقدم اين حرکت تا همين جا کافی است و ديگر ادامه نيابد... همين جا تمام کنند "قضيه" را...کشور احتياج دارد به آرامش....مردم هم آرامش را دوست دارند...(تنش)همان چيزی است که دشمن می‌خواهد».(۱ آذر ۹۱)
علی مطهری از مهمترين نمايندگان مدافع طرح سئوال از رئيس جمهور در مجلس با گردن نهادن به فرمان رهبر گفت "ما با وجود اينکه فکر می‌کنيم سئوال مفيد است اما تابع اين «حکم حکومتی» هستيم."
بدين ترتيب اين فرمان رهبر، اقدامی جديد در تشخيص «قضيه ای ديگر برای کش ندادن» است. پيش از اين او در قضيه اختلاس سه هزار ميليارد تومانی گفته بود :«نبايد اين قضيه را کِش دهند».
اما پرسش اين است چرا رهبر جمهوری اسلامی برای خارج کردن اين سوال از دستورکار مجلس «ناگزير» از توسل به حکم حکومتی شد؟
مواردی از حکم حکومتی
درخواست متوقف ساختن قانون مطبوعات (قانونی که اصلاح طلبان مجلس ششم در زمان رياست مهدی کروبی به دنبال آزاد کردن فعاليت مطبوعات بودند) و ابقای حيدر مصلحی وزير اطلاعات به رغم برکناری او توسط احمدی نژاد دو مورد برجسته اند که علی خامنه ای با اختيارات فراقانونی خود در مورد نخست خواستار خروج آن از دستور کار مجلس ششم شد و در مورد دوم اختيارات رييس دولت را در برکناری وزيران خود نقض کرد. هر دو اين اقدامات غير قانونی رهبر، با حکم حکومتی توجيه شدند در حال که بنا به تشخيص ناظران اين دو مورد در نهاد خود می توانستند خطراتی را برای نظام جمهوری اسلامی (بخوانيد رهبر) به همراه داشته باشند.
حکم حکومتی در سوال نکردن از رييس دولت
پرسش اين است وقتی خامنه ای خود مدعی است سوال مجلس از احمدی نژاد، تحسين و تمجيد دارد (چرا که مجلس به وظايف خود عمل کرده و رييس دولت با شجاعت حاضر به پاسخگويی است) چرا بايد رهبر از حکم حکومتی استفاده کند؟ چه خطری در ورای سوال از احمدی نژاد نهفته بود که خامنه ای حاضر به مداخله غيرقانونی ديگر شد؟
پاسخ خامنه ای يک کلام بيش نيست: «ادامه اين کار همان چيزی است که دشمن می خواهد». اين تمام حکمت و مصلحت نهفته در تشخيص رهبر فرزانه! است که اقدام تحسين آميز مجلس (به گفته خود او) را خنثی می کند. آن گاه اين پرسش پيش می آيد که اگر مصلحت در سوال کردن نيست تا دشمن سوء استفاده نکند، چرا رهبر از آغاز جلوی طرح سوال را در پيغام های محرمانه نگرفت تا دشمن در همين اندازه نيز سوء استفاده نکند؟ چرا در نخستين پرسش از احمدی نژاد ( اسفند ۹۰)، رهبر متوسل به حکم حکومتی نشد؟ اساساً دشمن کيست و سوء استفاده او از سوال مجلس چگونه ممکن است؟ مگر موضوع سوال از احمدی نژاد چيزی غير از يک پرسش ساده است؟
در زير به متن سوال بنگريم که چه بود و اساساً چه خطری را می توانست به دنبال داشته باشد:
«جناب آقای دکتر احمدی نژاد، رئيس جمهور محترم
مستحضر هستيد...در شهريور ماه و نيمه اول مهرماه ۱۳۹۱، قيمت ارز خارجی نوسان زيادی داشته که باعث کاهش شديد ارزش پول ملی گرديده است، به طوری که پس از خودداری يک ماهه بانک مرکزی از تزريق ارز به بازار، در روز سه شنبه ۲۱/۶/۹۱ دلار هنگام صبح ۲۲۰۰ تومان، ظهر ۲۵۰۰ تومان و شب ۲۷۰۰ تومان قيمت گذاری شد و در روز ۱۱/۷/۹۱ نيز به نزديک ۴۰۰۰ تومان رسيد.
نظر به اين که وزير امور اقتصادی و دارايی خود را از نظر حقوقی پاسخگوی مسائل ارزی نمی داند و رئيس کل بانک مرکزی نيز از حضور در مجلس خودداری ورزيد و "به طور کلی مسئولان اقتصادی کشور تلويحا نشانی جناب عالی را به عنوان تصميم گير اصلی می دهند"...مستدعی است درباره علت تعلل دولت در تصميم‌گيری در خصوص تنظيم بازار ارز و رهاسازی آن در مدت مذکور توضيح بفرماييد.
درچنين شرايطی که موجودی ارز خارجی کشور بايد با رعايت دقيق اولويت ها تخصيص يابد چرا کارهايی برخلاف اين تدبير صورت گرفته است؟ مثلا در شش ماه اول سال ۹۱ ، مطابق اسناد گمرک، تعداد ۱۵۷۰۰ خودروی خارجی با ارز مرجع وارد شده است..."آيا اين قبيل کارها با اقتصاد مقاومتی مورد نظر رهبر انقلاب سازگار است"؟ »
احمدی نژاد: بگم بگم؟
آيا شگفت انگيز نيست که سوال نمايندگان معطوف به نوسان بی سابقه ارز مستدل به توصيه رهبر مبنی بر اقتصاد مقاومتی ، به فرمان خود رهبر اينک از دستور کار مجلس بيرون می رود؟ آيا نبايد رهبر خرسند باشد که در اوج تحريم ها وقتی به تشخيص رييس مجلس ۸۰ درصد اوضاع وخيم اقتصادی ناشی از سوء مديريت دولت است و ۲۰ درصد در اثر تحريم ها، مجلس به وظيفه قانونی خود عمل می کند تا اقتصاد مقاومتی مورد نظر رهبر به اجرا گذاشته شود؟ پس چرا خروج سوال از برنامه کار مجلس؟
پاسخ را بايد در مناظره معروف احمدی نژاد و ميرحسين موسوی يافت که رييس دولت خاطره ای تاريخی را برای ملت ايران يادگار گذاشت تا هرگاه انسان بی پروايی بخواهد کسی را بی آبرو نشان دهد می گويد: بگم بگم؟
نه اين است که احمدی نژاد تهديد کرده بود که «حضور در مجلس را فرصتی برای گفتن ناگفته ها می داند»؟ مگر علی مطهری نگفته بود که «احمدی نژاد ناگفته هايش را بگويد و خيال همه را راحت کند». (علی مطهری: ما می‌خواهيم هرچه زود‌تر ناگفته‌های خود را بگويد تا خيال همه راحت شود فکر می‌کنم رييس جمهور (می خواهد) مجلس را بترساند تا از سوال عقب نشينی کند و گرنه ما از هر چه که احمدی‌نژاد بخواهد بگويد استقبال می‌کنيم.- ۴ آبان ۹۱-)
مگر احمد توکلی بی پروايی احمدی نژاد را تا آنجا مخاطره آميز ندانسته بود که هشدار داد مخالف سوال از رييس دولت به دليل "حساسيت بازار ارز" است؟ مگر نه اين است که نمايندگان در سوال شان تصريح داشتند که همه مسئولان دولتی نشانی احمدی نژاد را در بحران ارز می دهند؟ بديهی است که او نيز می خواهد نشانی فرد يا افراد ديگر را بدهد که صلاح نيست پرده ها در افتد که مردم بفهمند. آنکه نبايد بفهمد مردم اند نه دشمن.
به قول مجتبی واحدی، خامنه ای مشخصات دقيق «دشمن» را داده است آنجا که بنا به نظر سنجی صدا وسيما پس از مناظره علی مطهری و علی اصغر زارعی ( ۱۹ آبان ۹۱)، ۷۹ درصد «مردم » موافق سؤال از رئيس دولت بودند.
نتيجه: اگر احمدی نژاد پرده دری کند؟
طی هفت سال گذشته احمدی نژاد بسياری را از جمله رفسنجانی، ناطق نوری، واعظ طبسی و همچنين "برادران قاچاقچی"- کنايه به سپاهيان- را بی حيثيت کرده است. او نشان داده که اگر بی آبرويش کنند، نظام ولايی را بی آبرو خواهد کرد. نظام ولايی اگر بی آبرو شود، "ولی امر مسلمين جهان" بی آبرو شده است خصوصا اينکه او احمدی نژاد را نزديک تر به خود دانسته بود تا رفسنجانی.
اگر نظام ولايی و رهبرش بی آبرو شوند، چگونه می توان انتخابات شکوهنمد! ديگری را در کمتر از ۷ ماه سامان داد که بی ترديد نامزدهای مورد نظر رهبر در فهرست مفسدان در دست احمدی نژاد قرار دارند؟ فرمان آتش بس لازم است تا به ضرب و زور هزار توجيه و حکم حکومتی مردم رنجور از فشار اقتصادی از بلندگوی مجلس نشنوند که در درگاه ولايت چه فسادها که نيست. از اين رو رهبر در موردی پيش از اين فرموده بود «از امروز تا "روز انتخابات" هرکسی احساسات مردم (بخوانيد فهم مردم) را در جهت ايجاد اختلاف (بخوانيد روشنگری) به کار بگيرد قطعا خيانت به کشور (بخوانيد نظام) کرده است.( ۱۰ آبان ۹۱)
انتخابات آتی شيشه عمر نظام است که رهبر جمهوری اسلامی می هراسد به دست نازپرورده اش (احمدی نژاد) شکسته شود.
------------------------------------------------------
نظرات مطرح در این مقاله الزاما بازتاب دیدگاه رادیوفردا نیست.
اين درخواست رهبر در حالی است که وی در سخنان خود طرح سوال از احمدی نژاد را «از دو جنبه قابل تحسين و تمجيد» ارزيابی کرده بود: يکی به دليل«مسؤليت نمايندگان ملت در قبال مسائل کشور» و ديگر به دليل «مسئوليت مسئولان اجرايی(دولت) در ارائه پاسخ همراه با اعتماد به نفس و شجاعت».
شگفت انگيز است که به رغم اين اقدام تحسين برانگيز مجلس و دولت از نگاه رهبر انقلاب اسلامی، وی می افزايد که «معتقدم اين حرکت تا همين جا کافی است و ديگر ادامه نيابد... همين جا تمام کنند "قضيه" را...کشور احتياج دارد به آرامش....مردم هم آرامش را دوست دارند...(تنش)همان چيزی است که دشمن می‌خواهد».(۱ آذر ۹۱)
علی مطهری از مهمترين نمايندگان مدافع طرح سئوال از رئيس جمهور در مجلس با گردن نهادن به فرمان رهبر گفت "ما با وجود اينکه فکر می‌کنيم سئوال مفيد است اما تابع اين «حکم حکومتی» هستيم."
بدين ترتيب اين فرمان رهبر، اقدامی جديد در تشخيص «قضيه ای ديگر برای کش ندادن» است. پيش از اين او در قضيه اختلاس سه هزار ميليارد تومانی گفته بود :«نبايد اين قضيه را کِش دهند».
اما پرسش اين است چرا رهبر جمهوری اسلامی برای خارج کردن اين سوال از دستورکار مجلس «ناگزير» از توسل به حکم حکومتی شد؟
مواردی از حکم حکومتی
درخواست متوقف ساختن قانون مطبوعات (قانونی که اصلاح طلبان مجلس ششم در زمان رياست مهدی کروبی به دنبال آزاد کردن فعاليت مطبوعات بودند) و ابقای حيدر مصلحی وزير اطلاعات به رغم برکناری او توسط احمدی نژاد دو مورد برجسته اند که علی خامنه ای با اختيارات فراقانونی خود در مورد نخست خواستار خروج آن از دستور کار مجلس ششم شد و در مورد دوم اختيارات رييس دولت را در برکناری وزيران خود نقض کرد. هر دو اين اقدامات غير قانونی رهبر، با حکم حکومتی توجيه شدند در حال که بنا به تشخيص ناظران اين دو مورد در نهاد خود می توانستند خطراتی را برای نظام جمهوری اسلامی (بخوانيد رهبر) به همراه داشته باشند.
حکم حکومتی در سوال نکردن از رييس دولت
پرسش اين است وقتی خامنه ای خود مدعی است سوال مجلس از احمدی نژاد، تحسين و تمجيد دارد (چرا که مجلس به وظايف خود عمل کرده و رييس دولت با شجاعت حاضر به پاسخگويی است) چرا بايد رهبر از حکم حکومتی استفاده کند؟ چه خطری در ورای سوال از احمدی نژاد نهفته بود که خامنه ای حاضر به مداخله غيرقانونی ديگر شد؟
پاسخ خامنه ای يک کلام بيش نيست: «ادامه اين کار همان چيزی است که دشمن می خواهد». اين تمام حکمت و مصلحت نهفته در تشخيص رهبر فرزانه! است که اقدام تحسين آميز مجلس (به گفته خود او) را خنثی می کند. آن گاه اين پرسش پيش می آيد که اگر مصلحت در سوال کردن نيست تا دشمن سوء استفاده نکند، چرا رهبر از آغاز جلوی طرح سوال را در پيغام های محرمانه نگرفت تا دشمن در همين اندازه نيز سوء استفاده نکند؟ چرا در نخستين پرسش از احمدی نژاد ( اسفند ۹۰)، رهبر متوسل به حکم حکومتی نشد؟ اساساً دشمن کيست و سوء استفاده او از سوال مجلس چگونه ممکن است؟ مگر موضوع سوال از احمدی نژاد چيزی غير از يک پرسش ساده است؟
در زير به متن سوال بنگريم که چه بود و اساساً چه خطری را می توانست به دنبال داشته باشد:
«جناب آقای دکتر احمدی نژاد، رئيس جمهور محترم
مستحضر هستيد...در شهريور ماه و نيمه اول مهرماه ۱۳۹۱، قيمت ارز خارجی نوسان زيادی داشته که باعث کاهش شديد ارزش پول ملی گرديده است، به طوری که پس از خودداری يک ماهه بانک مرکزی از تزريق ارز به بازار، در روز سه شنبه ۲۱/۶/۹۱ دلار هنگام صبح ۲۲۰۰ تومان، ظهر ۲۵۰۰ تومان و شب ۲۷۰۰ تومان قيمت گذاری شد و در روز ۱۱/۷/۹۱ نيز به نزديک ۴۰۰۰ تومان رسيد.
نظر به اين که وزير امور اقتصادی و دارايی خود را از نظر حقوقی پاسخگوی مسائل ارزی نمی داند و رئيس کل بانک مرکزی نيز از حضور در مجلس خودداری ورزيد و "به طور کلی مسئولان اقتصادی کشور تلويحا نشانی جناب عالی را به عنوان تصميم گير اصلی می دهند"...مستدعی است درباره علت تعلل دولت در تصميم‌گيری در خصوص تنظيم بازار ارز و رهاسازی آن در مدت مذکور توضيح بفرماييد.
درچنين شرايطی که موجودی ارز خارجی کشور بايد با رعايت دقيق اولويت ها تخصيص يابد چرا کارهايی برخلاف اين تدبير صورت گرفته است؟ مثلا در شش ماه اول سال ۹۱ ، مطابق اسناد گمرک، تعداد ۱۵۷۰۰ خودروی خارجی با ارز مرجع وارد شده است..."آيا اين قبيل کارها با اقتصاد مقاومتی مورد نظر رهبر انقلاب سازگار است"؟ »
احمدی نژاد: بگم بگم؟
آيا شگفت انگيز نيست که سوال نمايندگان معطوف به نوسان بی سابقه ارز مستدل به توصيه رهبر مبنی بر اقتصاد مقاومتی ، به فرمان خود رهبر اينک از دستور کار مجلس بيرون می رود؟ آيا نبايد رهبر خرسند باشد که در اوج تحريم ها وقتی به تشخيص رييس مجلس ۸۰ درصد اوضاع وخيم اقتصادی ناشی از سوء مديريت دولت است و ۲۰ درصد در اثر تحريم ها، مجلس به وظيفه قانونی خود عمل می کند تا اقتصاد مقاومتی مورد نظر رهبر به اجرا گذاشته شود؟ پس چرا خروج سوال از برنامه کار مجلس؟
پاسخ را بايد در مناظره معروف احمدی نژاد و ميرحسين موسوی يافت که رييس دولت خاطره ای تاريخی را برای ملت ايران يادگار گذاشت تا هرگاه انسان بی پروايی بخواهد کسی را بی آبرو نشان دهد می گويد: بگم بگم؟
نه اين است که احمدی نژاد تهديد کرده بود که «حضور در مجلس را فرصتی برای گفتن ناگفته ها می داند»؟ مگر علی مطهری نگفته بود که «احمدی نژاد ناگفته هايش را بگويد و خيال همه را راحت کند». (علی مطهری: ما می‌خواهيم هرچه زود‌تر ناگفته‌های خود را بگويد تا خيال همه راحت شود فکر می‌کنم رييس جمهور (می خواهد) مجلس را بترساند تا از سوال عقب نشينی کند و گرنه ما از هر چه که احمدی‌نژاد بخواهد بگويد استقبال می‌کنيم.- ۴ آبان ۹۱-)
مگر احمد توکلی بی پروايی احمدی نژاد را تا آنجا مخاطره آميز ندانسته بود که هشدار داد مخالف سوال از رييس دولت به دليل "حساسيت بازار ارز" است؟ مگر نه اين است که نمايندگان در سوال شان تصريح داشتند که همه مسئولان دولتی نشانی احمدی نژاد را در بحران ارز می دهند؟ بديهی است که او نيز می خواهد نشانی فرد يا افراد ديگر را بدهد که صلاح نيست پرده ها در افتد که مردم بفهمند. آنکه نبايد بفهمد مردم اند نه دشمن.
به قول مجتبی واحدی، خامنه ای مشخصات دقيق «دشمن» را داده است آنجا که بنا به نظر سنجی صدا وسيما پس از مناظره علی مطهری و علی اصغر زارعی ( ۱۹ آبان ۹۱)، ۷۹ درصد «مردم » موافق سؤال از رئيس دولت بودند.
نتيجه: اگر احمدی نژاد پرده دری کند؟
طی هفت سال گذشته احمدی نژاد بسياری را از جمله رفسنجانی، ناطق نوری، واعظ طبسی و همچنين "برادران قاچاقچی"- کنايه به سپاهيان- را بی حيثيت کرده است. او نشان داده که اگر بی آبرويش کنند، نظام ولايی را بی آبرو خواهد کرد. نظام ولايی اگر بی آبرو شود، "ولی امر مسلمين جهان" بی آبرو شده است خصوصا اينکه او احمدی نژاد را نزديک تر به خود دانسته بود تا رفسنجانی.
اگر نظام ولايی و رهبرش بی آبرو شوند، چگونه می توان انتخابات شکوهنمد! ديگری را در کمتر از ۷ ماه سامان داد که بی ترديد نامزدهای مورد نظر رهبر در فهرست مفسدان در دست احمدی نژاد قرار دارند؟ فرمان آتش بس لازم است تا به ضرب و زور هزار توجيه و حکم حکومتی مردم رنجور از فشار اقتصادی از بلندگوی مجلس نشنوند که در درگاه ولايت چه فسادها که نيست. از اين رو رهبر در موردی پيش از اين فرموده بود «از امروز تا "روز انتخابات" هرکسی احساسات مردم (بخوانيد فهم مردم) را در جهت ايجاد اختلاف (بخوانيد روشنگری) به کار بگيرد قطعا خيانت به کشور (بخوانيد نظام) کرده است.( ۱۰ آبان ۹۱)
انتخابات آتی شيشه عمر نظام است که رهبر جمهوری اسلامی می هراسد به دست نازپرورده اش (احمدی نژاد) شکسته شود.
------------------------------------------------------
نظرات مطرح در این مقاله الزاما بازتاب دیدگاه رادیوفردا نیست.