در برنامه معرفی کتاب موزه «همر» لس آنجلس ناهيد رکلين نويسنده ايرانی ساکن نيويورک بخش هايی از چهارمين اثر خود را با عنوان «پرشن گرلز» يا «دختران ايرانی» برای حاضران قرائت کرد.
کتاب «پرشن گرلز» يا «دختران ايرانی» چهارمين رمان ناهيد راکلين نويسنده ساکن نيويورک است که پيش از اين «پريدن ازروی آتش »،«غريبه» و«ازدواج با يک ناشناس» را به زبان انگليسی نوشته است.
خانم رکلين علاوه بر رمان نويسی با ايجاد کارگاه های نويسندگی به کار تدريس درمدرسه معتبر«نيو اسکول» در منهتن اشتغال دارد.
«دختران ايرانی» به شيوه «خاطره نويسی» نوشته شده است و داستان واقعی زندگی کوتاه و ناکامی های خواهر نويسنده است که نمايانگری است از شرايط زندگی زنان در ايران و پرده از روی واقعيت هايی در رابطه با زن بودن در يک جامعه سنتی برمی دارد.
آقای جيمز بيولی رييس بخش آموزش و برنامه های اجتماعی موزه «همر» در لس آنجلس درمورد دعوت از خانم رکلين برای اين جلسه معرفی و روخوانی کتاب به راديو فردا می گويد:« وقتی از چاپ کتاب تازه ناهيد با خبر شديم فکر کرديم که اين بهترين موقعيتی است که ما بتوانيم يک بار ديگرارتباط نزديکی با جامعه بزرگ ايرانی که در اين منطقه زندگی می کنند برقرار کنيم».
او اضافه کرد:«به ويژه آن که يکی از سخنرانی های اخير موزه با عنوان «زنان و اسلام» بشدت مورد توجه ايرانيان قرار گرفته بود» .
خانم رکلين در کتاب «پرشن گرلز» درباره زندگی با خواهر خود در يک خانواده مسلمان و سنتی می نويسد و اين که چگونه اين دو خواهر در خيالبافی های دوران کودکی رويای نويسندگی و بازيگری روی صحنه را در سر می پروراندند.
بعدها در کنار يکديگر کتاب های ممنوعه می خوانند و در دوران بلوغ و نوجوانی عاشق می شوند اما در مراحل بعدی زندگی راه آن دو از يکديگر جدا می شود.
يکی از دو خواهر به ازدواجی اجباری و ناخواسته تن در می دهد که نتيجه آن يک زندگی درد آور و پايانی غم انگيز است و ديگری با سرکشی های خود ازخانه وخانواده دور می شود و در سنين نوجوانی به دنبال روياهای کودکی در کشوری غريب و به زبانی نا آشنا به نويسندگی می پردازد.
ناهيد رکلين درباره کتاب تازه خود می گويد:«پس از مرگ نابهنگام خواهرم پس از سال ها به ايران بازگشتم تا بدانم در آخرين روزهای زندگی او در چه شرايطی بوده؟ آيا مرگ او يک خودکشی نبوده است؟ نوشتن درباره زندگی کودکی خواهرم و محروميت های آن دوران تنها از طريق نوشتن به زبان انگليسی ممکن بود که به من يک ديدگاه بيرونی و بی طرف می داد».
در پاسخ به اين سوال که خواننده آمريکايی و غيرايرانی چه برداشتی از اين کتاب خواهد داشت خانم رکلين می گويد:« آمريکايی ها برخلاف گذشته امروز خيلی علاقمندند که درباره ملت های ديگرونوع زندگی آنها بدانند. بخصوص در ارتباط با شرايط و مسايل زندگی زنان. اما برای من نوشتن از هرچيز ديگری مهم تر است و کمتر به اين موضوع فکر می کنم که خواننده يا مخاطب من چه کسانی هستند».
«دختران ايرانی» ماجرای درد مشترک شخصيت های زن ايرانی کتاب است که با وجود تمامی اندوهی که يادآوری گذشته برای نويسنده آن به همراه داشته ارزيابی است برای دل شکستگانی که در نهايت به روزنه ای از اميدهای آينده راه می برد.