فيلم تازه مانوئل دو اوليورا «هميشه زيبا»با بازی ميشل پيکولی،از روز چهارشنبه یازدهم ماه آوريل بر پرده سينماهای فرانسه رفت.
تصادفی نيست که «هميشه زيبا»، عنوان فيلم جديد اوليورا، کارگردان کهنسال پرتغالی با نام فيلم معروف لوئيس بونوئل، «زيبای روز» (۱۹۶۶) شباهت دارد. اين فيلم نيز بر اساس رمان ژوزف کسل فرانسوی، که در سال ۱۹۲۸ نوشته شده، ساخته شده است.
۴۰ سال پس از ساخته شدن اثر به يادماندنی «زيبای روز»، فيلمساز خستگی ناپذير پرتغالی در سن ۹۹ سالگی، بازگشت سورين سريزی و آنری اوسون، دو پرسوناژ فيلم بونوئل را به تصوير می کشد. نقش اين دو را آن زمان کاترين دونوو و ميشل پيکولی بازی می کردند.
سورين، زن خانه دار پاريسی با همسرش پير سريزی زوج متمولی را تشکيل می دهند اما در پس زندگی ظاهرا آرام و منظم آن ها سورين دستخوش تحول اروتيک وسوسه انگيزی شده و هر روز عصر مخفيانه در فاحشه خانه غير علنی ای مشغول به کار می شود و شب به خانه بازمی شود.
اوسون (ميشل پيکولی)، دوست «پير» و شاهد همه ماجرا، از اين راز آگاه است.
مانوئل دو اوليورا در «هميشه زيبا» يک بار ديگرسورين و اوسون را مقابل هم قرار می دهد و در ضيافت شامی دو نفره اين دو را با راز پنهان اين همه سال رو در رو می کند.
در اين فيلم، پيکولی، بازيگر شهير فرانسوی همان نقش ۴۰ سال پيش خود را در فيلم لوئيس بونوئل ايفا می کند و نقش سورين را بول اوژير، بازيگری که بيشتر با سينماگران مؤلف کار می کند، بر عهده دارد.
تعليق فيلم بونوئل با اين پرسش که « آيا راز سورين بر همسرش آشکار خواهد شد؟» در فيلم اوليورا همچنان باقی است. حتی اگر زمان سپری شده است، «پير»، همسرش نيست و سورين ديگر نمی خواهد آن گذشته لذت بخش و وسوسه انگيز را به خاطر آورد.
به هنگام آغاز ساخت «هميشه زيبا»، ميشل پيکولی بلافاصله پيشنهاد اوليورا را برای بازی دوباره در نقشی که سال ها پيش در «زيبای روز» ايفا کرده بود؛ پذيرفت.
پيکولی در اين باره می گويد: «برايم جالب بود بدانم چگونه اين دو کارگردان، يکی اوليورای مؤمن و معتقد، و ديگری بونوئل، نامؤمن سرکش، با تخيل غنی شان مقابل هم قرار می گيرند و چگونه از طريق رمان «کسل» اثر خود را بيان می کنند؟ در خيال خود تصور می کنم که اگر اين دو همديگر را ملاقات می کردند، چگونه با هم به گفت وگو می نشستند؟ نگاهشان، سکوتشان... فکر می کنم مشکلی پيش نمی آمد چون هر دوی آن ها انسان های محجوبی هستند. اما مسئله مشترک آن ها اين است که سرگشتگی های انسان در برابر ايمان و اعتقاد، سکس و ابديت چيست؟»
پيکولی از اين دو استاد اسپانيايی و پرتغالی، اين دو قله رفيع سينما سخن می گويد: «بونوئل صحنه گردان دقيق و بی مانندی بود. او از هر چيزی که می توانست کار را روانشناسانه، احساساتی و تفسيرپذير کند، پرهيز می کرد. او هيچ آگاهی قبلی از نوع بازی به بازيگر نمی داد. چند کلمه می گفت و بس! هيچ به دنبال تهييج نبود. بونوئل وسوسه فرد را در برابر چيزهای دست نيافتنی به نمايش می گذاشت و البته اين نيز می بايست آشکارا بيان نمی شد. تماشاگر خود می بايست با دل نگرانی ها و لودگی های او دست وپنجه نرم کرده و کشفشان می کرد. بونوئل مردی لبريز از تخيل بود؛ بسيار سرسخت و در عين حال شوخ.»
طنز مانوئل دو اوليورا در «هميشه زيبا»، با طنز «برانگيزنده» بونوئل متفاوت است. طنز اوليورا بيشتر لبخندآور است. پيکولی ادامه می دهد: «درست است. اوليورا يک برانگيزنده و تحريک گر نيست. او پيرمردی است کاشف، مبتکر، جدی و سرشار از تخيلات شرور. اما وجه مشترکی کاملا نهان در کار اين دو فيلمساز نهفته است. هر دو در عدم بيان همه چيز به تماشاگر و هويدا نکردن انگيزه هايشان مشترکند در عين اين که اجازه می دهند وقايع جريان طبيعی خود را پيش ببرند.چه درد و حزنی در طول صحنه شام خوردن سورين و اوسون حاکم است».
او می افزايد:«اما اين حزن در پس شوخ طبعی درخشان کارگردان پنهان می ماند. وقتی اين صحنه سکوت طولانی بر سر ميز شام را می گرفتيم با خود گفتم حتما موقع مونتاژ کوتاه خواهد شد؛ اما نه! اوليورا تمام اين قسمت را حفظ کرد. شايد بايد به اين سن رسيد تا به چنين قدرت و آزادی ای دست يافت.»
اکنون سينمادوستان فرانسوی با فيلم جديد اوليورا ياد لوئيس بونوئل، نخستين سوررئاليست سينمای جهان را نيز زنده می کنند.
مانوئل دو اوليورا در آستانه ۱۰۰ سالگی، هم اکنون در حال پی ريزی فيلم جديدش درباره کريستف کلمب است و ميشل پيکولی ۸۲ ساله نيز در حال ساختن فيلمی کمدی با همکاری همسرش. گويی خلق هنر سن و سال و پايان نمی شناسد!