محسن پودنکی قهرمان کشتی فرنگی ايران به دليل بيماری در سن ۳۵ سالگی درگذشت. چهار روز قبل، پزشکان به همسرش گفته بودند او بيش از يکماه دوام نخواهد آورد.
سال ۸۸، مشکلی که قرار بود با پانزده جلسه راديوتراپی حل شود تبديل به بيماری صعب العلاج شد. طبق گفته شيرين شيرزاد همسر محسن، مسئولان بيمارستان گفتند که طی معالجات، دستگاه خراب شده. در ادامه علائمی از قبيل برهم خوردن تعادل به وجود آمد، پزشکان دليلش را همان خرابی دستگاه دانستند که منجر به ضايعه مغزی شده.
غير از خرابی دستگاه، خانم شيرزاد به روزنامه همشهری گفت: «متاسفانه داروهای بي کيفيت در مرحله شيمي درمانی، محسن را به "آی سی يو" کشاند و فقدان تحرک، مشکل زخم بستر را نيز اضافه کرد. در تعطيلات نوروز هم پزشکان حضور نداشتند و هيچکس جوابگوی ما نبود.»
سال گذشته که محسن پودنکی شرايط جسمانی بهتری داشت، فدراسيون کشتی اعلام کرد با هماهنگی وزارت ورزش او را برای معالجه به خارج از کشور اعزام خواهد کرد. طبق اعلام خانواده محسن پودنکی، وزير ورزش که قول همکاری داده و گفته بود هرچقدر هزينه باشد دولت پرداخت خواهد کرد، در عمل هيچ اقدامی نکرد.
پس از درج گزارش «محسن پودنکی يک ماه ديگر ميميرد» در سايت راديو فردا، تعدادی از ايرانيان خارج از کشور برای پرداخت هزينه ها و مشارکت در درمان پودنکی اعلام آمادگی کردند. جمعی از قهرمانان و پيشکسوتان کشتی از داخل کشور هم در تماس با نويسنده مطلب گفتند به دليل عدم اطلاع رسانی صداوسيما، تاکنون از بيماری پودنکی بيخبر بوده اند.
حسين زارعی کارشناس کشتی پس از اعلام خبر درگذشت محسن پودنکی نوشت: «او بعد از کلی انتظار بابت گوشه چشم مسئولان پوشالی، جان به جان آفرين تسليم کرد. محسن عزيز غصه نخور. مسئولان ما دوستت دارند. در مراسم تدفين تنهايت نخواهند گذاشت و با کت و شلوارهای آراسته مقابل دوربين عکاسان، ژست خواهند گرفت.»
تکرار ماجرای فيروز عليزاده
بيماری و مرگ محسن پودنکی، شباهت های متعددی با بيماری و مرگ فيروز عليزاده ديگر قهرمان کشتی فرنگی ايران دارد که شهريور ۱۳۸۴ اتفاق افتاد. فيروز صاحب رکوردی جاودانه و برنده اولين مدال طلای تاريخی کشتی فرنگی ايران از مسابقات قهرمانی جهان است.
پس از درگذشت او روزنامه شرق در گزارشی نوشت: «از مال دنيا هيچ نداشت جز موتورسيکلت قراضه ای که دائم خراب ميشد و قهرمان جهان را در آستانه ۶۰ سالگی پياده مي گذاشت. فيروز به مرگ طبيعی نمرد و همين است که نميگذارد هق هق همدوره ايها بند بيايد. فيروز بود و کارت بي ارزش توی جيب پيراهنش. کارتی که نشان ميداد او پيشکسوت است. حتی بيمه خدمات درمانی هم نبود. او بايد جراحی ميشد اما بيمارستان، دو ميليون و ششصد هزار تومان برای جراحی ميخواهد و توی جيب های فيروز، چيزی نيست جز همان کارت بيارزش...»
قهرمان مجروح روی تخت بيمارستان افتاده بود اما ترجيح ميداد از کسی کمک نخواهد. در بيمارستان و آخرين مصاحبه اش به مرضيه دارابی روزنامه نگار ورزشی گفته بود: «چه بگويم؟ آنها که بايد بدانند، ميدانند.»
همزمان، رؤسای هیأتهای کشتی استانهای سراسر کشور به اتفاق خانواده هايشان راهی عربستان شدند برای زيارت خانه خدا.
روزنامه شرق در شرح ماجرا نوشت: «تاخير در انجام عمل جراحی، زخم ديگری به قهرمان ملی ميزند. خونريزی فيروز بند نمي آيد، افت فشار باعث ميشود تا به حالت کما فرو برود و پس از چند ساعت برای هميشه از ميان ما برود.»
مرگ دلخراش فيروز عليزاده موجی از اعتراضات پيشکسوتان ورزش را به دنبال داشت و ميپرسيدند چرا فدراسيون پزشکی ورزشی هيچ واکنشی به ۱۱ روز بستری شدن عليزاده در بيمارستان نشان نداده؟
مراسم تدفين عليزاده جنجالی شد. جمعی از پيشکسوتان مانند بهرام مشتاقی و شاپور مقربی گفتند: مسؤلان سازمان ورزش و کميته ملی المپيک، نه تنها به درمان پای مصدوم او کمکی نکردند بلکه در هيچ مقطعی از زندگی به داد او نرسيدند.
۴۸ ساعت قبل از مرگ فيروز عليزاده، حسن رنگرز در شبکه خبر و برنامه زنده تلويزيونی حضور داشت. رنگرز که بغض کرده بود خطاب به بينندگان گفت: «من و فيروز عليزاده تنها مدالهای طلای تاريخ کشتی فرنگی ايران را گرفته ايم. ببينيد او الان کجاست؟ چه برخوردهايی با او کرده اند و امروز چه بر سر او آمده؟ ».
رنگرز در همان برنامه گفت دليل ناکامي های کشتی فرنگی را بايد در همين بي توجهي هايی که به امثال فيروز عليزاده ميشود، جست وجو کنيد. گرچه ۹ سال بعد از آن ماجرا، رنگرز خودش به جرگه مسئولين پيوسته.
شيرين شيرزاد چهار روز قبل از درگذشت محسن گفت : «چندين بار به فدراسيون کشتی رفته و با آقايان خطيب و رنگرز صحبت کرده ام. قول همکاری دادند اما تاکنون حتی يک زنگ هم نزده اند. مديرکل ورزش قم هم گفت که وزير، حسن رنگرز را مسئول پيگيری وضعيت پودنکی کرده اما تاکنون چيزی نديده ايم.»
سال ۸۸، مشکلی که قرار بود با پانزده جلسه راديوتراپی حل شود تبديل به بيماری صعب العلاج شد. طبق گفته شيرين شيرزاد همسر محسن، مسئولان بيمارستان گفتند که طی معالجات، دستگاه خراب شده. در ادامه علائمی از قبيل برهم خوردن تعادل به وجود آمد، پزشکان دليلش را همان خرابی دستگاه دانستند که منجر به ضايعه مغزی شده.
غير از خرابی دستگاه، خانم شيرزاد به روزنامه همشهری گفت: «متاسفانه داروهای بي کيفيت در مرحله شيمي درمانی، محسن را به "آی سی يو" کشاند و فقدان تحرک، مشکل زخم بستر را نيز اضافه کرد. در تعطيلات نوروز هم پزشکان حضور نداشتند و هيچکس جوابگوی ما نبود.»
سال گذشته که محسن پودنکی شرايط جسمانی بهتری داشت، فدراسيون کشتی اعلام کرد با هماهنگی وزارت ورزش او را برای معالجه به خارج از کشور اعزام خواهد کرد. طبق اعلام خانواده محسن پودنکی، وزير ورزش که قول همکاری داده و گفته بود هرچقدر هزينه باشد دولت پرداخت خواهد کرد، در عمل هيچ اقدامی نکرد.
پس از درج گزارش «محسن پودنکی يک ماه ديگر ميميرد» در سايت راديو فردا، تعدادی از ايرانيان خارج از کشور برای پرداخت هزينه ها و مشارکت در درمان پودنکی اعلام آمادگی کردند. جمعی از قهرمانان و پيشکسوتان کشتی از داخل کشور هم در تماس با نويسنده مطلب گفتند به دليل عدم اطلاع رسانی صداوسيما، تاکنون از بيماری پودنکی بيخبر بوده اند.
حسين زارعی کارشناس کشتی پس از اعلام خبر درگذشت محسن پودنکی نوشت: «او بعد از کلی انتظار بابت گوشه چشم مسئولان پوشالی، جان به جان آفرين تسليم کرد. محسن عزيز غصه نخور. مسئولان ما دوستت دارند. در مراسم تدفين تنهايت نخواهند گذاشت و با کت و شلوارهای آراسته مقابل دوربين عکاسان، ژست خواهند گرفت.»
تکرار ماجرای فيروز عليزاده
بيماری و مرگ محسن پودنکی، شباهت های متعددی با بيماری و مرگ فيروز عليزاده ديگر قهرمان کشتی فرنگی ايران دارد که شهريور ۱۳۸۴ اتفاق افتاد. فيروز صاحب رکوردی جاودانه و برنده اولين مدال طلای تاريخی کشتی فرنگی ايران از مسابقات قهرمانی جهان است.
پس از درگذشت او روزنامه شرق در گزارشی نوشت: «از مال دنيا هيچ نداشت جز موتورسيکلت قراضه ای که دائم خراب ميشد و قهرمان جهان را در آستانه ۶۰ سالگی پياده مي گذاشت. فيروز به مرگ طبيعی نمرد و همين است که نميگذارد هق هق همدوره ايها بند بيايد. فيروز بود و کارت بي ارزش توی جيب پيراهنش. کارتی که نشان ميداد او پيشکسوت است. حتی بيمه خدمات درمانی هم نبود. او بايد جراحی ميشد اما بيمارستان، دو ميليون و ششصد هزار تومان برای جراحی ميخواهد و توی جيب های فيروز، چيزی نيست جز همان کارت بيارزش...»
قهرمان مجروح روی تخت بيمارستان افتاده بود اما ترجيح ميداد از کسی کمک نخواهد. در بيمارستان و آخرين مصاحبه اش به مرضيه دارابی روزنامه نگار ورزشی گفته بود: «چه بگويم؟ آنها که بايد بدانند، ميدانند.»
همزمان، رؤسای هیأتهای کشتی استانهای سراسر کشور به اتفاق خانواده هايشان راهی عربستان شدند برای زيارت خانه خدا.
روزنامه شرق در شرح ماجرا نوشت: «تاخير در انجام عمل جراحی، زخم ديگری به قهرمان ملی ميزند. خونريزی فيروز بند نمي آيد، افت فشار باعث ميشود تا به حالت کما فرو برود و پس از چند ساعت برای هميشه از ميان ما برود.»
مرگ دلخراش فيروز عليزاده موجی از اعتراضات پيشکسوتان ورزش را به دنبال داشت و ميپرسيدند چرا فدراسيون پزشکی ورزشی هيچ واکنشی به ۱۱ روز بستری شدن عليزاده در بيمارستان نشان نداده؟
مراسم تدفين عليزاده جنجالی شد. جمعی از پيشکسوتان مانند بهرام مشتاقی و شاپور مقربی گفتند: مسؤلان سازمان ورزش و کميته ملی المپيک، نه تنها به درمان پای مصدوم او کمکی نکردند بلکه در هيچ مقطعی از زندگی به داد او نرسيدند.
۴۸ ساعت قبل از مرگ فيروز عليزاده، حسن رنگرز در شبکه خبر و برنامه زنده تلويزيونی حضور داشت. رنگرز که بغض کرده بود خطاب به بينندگان گفت: «من و فيروز عليزاده تنها مدالهای طلای تاريخ کشتی فرنگی ايران را گرفته ايم. ببينيد او الان کجاست؟ چه برخوردهايی با او کرده اند و امروز چه بر سر او آمده؟ ».
رنگرز در همان برنامه گفت دليل ناکامي های کشتی فرنگی را بايد در همين بي توجهي هايی که به امثال فيروز عليزاده ميشود، جست وجو کنيد. گرچه ۹ سال بعد از آن ماجرا، رنگرز خودش به جرگه مسئولين پيوسته.
شيرين شيرزاد چهار روز قبل از درگذشت محسن گفت : «چندين بار به فدراسيون کشتی رفته و با آقايان خطيب و رنگرز صحبت کرده ام. قول همکاری دادند اما تاکنون حتی يک زنگ هم نزده اند. مديرکل ورزش قم هم گفت که وزير، حسن رنگرز را مسئول پيگيری وضعيت پودنکی کرده اما تاکنون چيزی نديده ايم.»