آکادمی سلطنتی علوم سوئد روز سه‌شنبه اعلام کرد که جايزه نوبل رشته فيزيک را به طور مشترک به سه فيزيکدان آمريکايی اعطا می‌کند.
اين سه دانشمند در تحقيقات خود کشف کرده‌اند که عالم هستی برخلاف آن چه پیشتر تصور می‌شد با سرعتی رو به افزايش در حال انبساط است، کشفی که در رشته‌های مختلف فيزيک و به خصوص فيزيک فضا تاثير مهمی خواهد داشت.
نيمی از جايزه يک ميليون و ۴۴۰ هزار دلاری اين رشته به سول پرلموتر، از دانشمندان دانشگاه برکلی در کاليفرنيا، تعلق گرفت و نيمه ديگر آن به برايان اشميدت از دانشگاه ملی استراليا و آدام رايز از موسسه پژوهش‌های فضايی دانشگاه جانز هاپکينز آمريکا اهدا می‌شود.
اين دو گروه از پژوهشگران فيزيک فضايی به طور جداگانه، هر يک سرعت انتقال نور از ستاره‌های در حال انفجار (سوپر نووا) را اندازه‌گيری کرده‌اند.
در ابتدای اين تحقيقات هدف آنها اين بود که نشان دهند حالت گسترش و سرعت انبساط فضا ۱۴ ميليارد سال پس از انفجار بزرگ و پيدايش عالم کاهش يافته است.
اما در ادامه پژوهش اين دو گروه مشخص شد که ستاره‌هایی در حال شکل‌گيری در آنها قرار گرفته‌اند به جای نزديک شدن به يکديگر و کاهش فاصله در حال دور شدن و در نتيجه با سرعت بيشتری در حال وسعت دادن به محدوده‌ای هستند که فضا نامیده می‌شود.
به گزارش شبکه خبری سی‌ان‌ان، اين کشف مهم که ابتدا در سال ۱۹۹۸ اعلام شد چنين توضيح می‌داد که يک نيروی ناشناخته موسوم به « انرژی نهان» در برابر نيروی جاذبه موجود بين اجزاء فضا مقاومت کرده و بر آن غلبه می‌يابد و به همين دلیل کهکشان‌ها و اجرام فضايی موجود در آنها را از يکديگر دور می‌کند.
بر اساس اين فرضيه، فضا به گسترش محدوده و انبساط خود ادامه خواهد داد در صورتي که سابقا اين طور تصور می‌شد که فضا در ادامه حالت انقباض دائم خود يک زمانی چنان فشرده خواهد شد که همه بخش‌های آن در تصادمی بزرگ به يکديگر برخورد خواهند کرد.
آکادمی سلطنتی علوم سوئد به هنگام اعلام خبر برندگان جايزه نوبل در رشته فيزيک گفت: «اکتشافات برندگان اين جايزه نشان می‌دهد که فضا تا حد زيادی برای ما ناشناخته است و هر چيزی در آن محتمل است.»
از سال ۱۹۰۱ تاکنون ۱۰۴ مورد جايزه نوبل در رشته فيزيک به دانشمندان اعطا شده است. جوان‌ترين برنده اين جايزه لارنس براگ بود که در سال ۱۹۱۵ و در ۲۵ سالگی اين جايزه را دريافت کرد. او هنوز هم جوان‌ترين فردی است که در تاريخ اعطای جوايز نوبل به اين مقام دست يافته است.
اين سه دانشمند در تحقيقات خود کشف کرده‌اند که عالم هستی برخلاف آن چه پیشتر تصور می‌شد با سرعتی رو به افزايش در حال انبساط است، کشفی که در رشته‌های مختلف فيزيک و به خصوص فيزيک فضا تاثير مهمی خواهد داشت.
نيمی از جايزه يک ميليون و ۴۴۰ هزار دلاری اين رشته به سول پرلموتر، از دانشمندان دانشگاه برکلی در کاليفرنيا، تعلق گرفت و نيمه ديگر آن به برايان اشميدت از دانشگاه ملی استراليا و آدام رايز از موسسه پژوهش‌های فضايی دانشگاه جانز هاپکينز آمريکا اهدا می‌شود.
اين دو گروه از پژوهشگران فيزيک فضايی به طور جداگانه، هر يک سرعت انتقال نور از ستاره‌های در حال انفجار (سوپر نووا) را اندازه‌گيری کرده‌اند.
در ابتدای اين تحقيقات هدف آنها اين بود که نشان دهند حالت گسترش و سرعت انبساط فضا ۱۴ ميليارد سال پس از انفجار بزرگ و پيدايش عالم کاهش يافته است.
اما در ادامه پژوهش اين دو گروه مشخص شد که ستاره‌هایی در حال شکل‌گيری در آنها قرار گرفته‌اند به جای نزديک شدن به يکديگر و کاهش فاصله در حال دور شدن و در نتيجه با سرعت بيشتری در حال وسعت دادن به محدوده‌ای هستند که فضا نامیده می‌شود.
به گزارش شبکه خبری سی‌ان‌ان، اين کشف مهم که ابتدا در سال ۱۹۹۸ اعلام شد چنين توضيح می‌داد که يک نيروی ناشناخته موسوم به « انرژی نهان» در برابر نيروی جاذبه موجود بين اجزاء فضا مقاومت کرده و بر آن غلبه می‌يابد و به همين دلیل کهکشان‌ها و اجرام فضايی موجود در آنها را از يکديگر دور می‌کند.
بر اساس اين فرضيه، فضا به گسترش محدوده و انبساط خود ادامه خواهد داد در صورتي که سابقا اين طور تصور می‌شد که فضا در ادامه حالت انقباض دائم خود يک زمانی چنان فشرده خواهد شد که همه بخش‌های آن در تصادمی بزرگ به يکديگر برخورد خواهند کرد.
آکادمی سلطنتی علوم سوئد به هنگام اعلام خبر برندگان جايزه نوبل در رشته فيزيک گفت: «اکتشافات برندگان اين جايزه نشان می‌دهد که فضا تا حد زيادی برای ما ناشناخته است و هر چيزی در آن محتمل است.»
از سال ۱۹۰۱ تاکنون ۱۰۴ مورد جايزه نوبل در رشته فيزيک به دانشمندان اعطا شده است. جوان‌ترين برنده اين جايزه لارنس براگ بود که در سال ۱۹۱۵ و در ۲۵ سالگی اين جايزه را دريافت کرد. او هنوز هم جوان‌ترين فردی است که در تاريخ اعطای جوايز نوبل به اين مقام دست يافته است.