ولاديمير پوتين، رييس جمهوری روسيه اخيرا پيام های نا آشنايی از برلين و پاريس دريافت کرده است .
نيکولای سارکوزی، رييس جمهوری فرانسه در شب ديدار از مسکو، روسيه را به برخورد های بيرحمانه با همسايگانش متهم کرد .
پيش از آن، در ماه مه، آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، هنگام سفر به شهر سامارا در روسيه، از رفتار کرملين با معترضان انتقاد کرده بود.
برايان ويتمور، مفسر راديو اروپای آزاد ، راديو آزادی، اين قبيل اظهار نظر ها را با کلمات گرمی که ولايمير پوتين عادت داشت از رهبران سابق فرانسه و آلمان بشنود، بسيار متفاوت می داند.
او معتقد است که از بسياری جهات محور قديمی فرانسه – آلمان – روسيه يک مساله تاريخی به نظر می رسد.
وقتی ژاک شيراک ، ریيس جمهوری فرانسه در سال ۲۰۰۶ مدال لژيون دونور را به ولاديمير پوتين اعطا کرد، گروه های طرفدار حقوق بشر خشمگين شدند.
پس از کناره گيری گرهارد شروردراز مقام صدر اعظمی آلمان در سال ۲۰۰۵، ولاديمير پوتين ترتيبی داد که او به رياست کنسرسيوم روسی-آلمانی که يک خط لوله گاز را در زير دريای بالتيک می ساخت، برگزيده شود.
- ما اخيرا يک دگرگونی سياسی را شاهد بوده ايم . نخست در آلمان و بعد در فرانسه .معنای آن در هر دو مورد اين است که مناسبات با روسيه به نزديکی گذشته نخواهد بود
در درون اتحاديه اروپا، ديپلماسی پر قدرت شيراک – شرودر با پوتين، با علائق و خواست های اعضای کوچکتر در تضاد بود.
کشورهای کمونيستی سابق مانند لهستان، جمهوری چک و استونی خاطرات تازه ای از استيلای مسکو داشتند و بنا براين خواستار برخورد نيرومند تری با مسکو بودند.
برايان به نقل از ژاک روپنيک،کارشناس فرانسوی علوم سياسی می نويسد: «ما اخيرا يک دگرگونی سياسی را شاهد بوده ايم . نخست در آلمان و بعد در فرانسه .معنای آن در هر دو مورد اين است که مناسبات با روسيه به نزديکی گذشته نخواهد بود.»
روپنيک اين تحول را پايان محور ديپلماتيک پاريس-برلين-مسکو می داند و می افزايد رهبران جديد در برلين و در پاريس، بيشتر مايل هستند در مسائل حقوق بشر، دمکراسی و مناسبات با همسايگانش با روسيه روبرو شوند.
او می گويد زمانی که پوتين می توانست در باز داشتن اتحاديه اروپا از ايستادگی در مقابل کرملين، هنگامی که بر همسايگانش سخت می گرفت، روی شيراک و شرودر حساب کند، سپری شده است.
آقای ویتمن می گويد برای رهبران جديد در برلين و کرملين، تجربيات زندگی شخصی نيز تا حدودی برداشت ها و نگرش آنها نسبت به مسکو را شکل داده است.
آنگلا مرکل در آلمان شرقی کمونيست رشد کرد و پدر سارکوزی از مجارستان که در اشغال شوروی بود گريخت.
آنها چندان علاقه ای ندارند با مسکو گرم بگيرند و خود را بيشتر به پيشبرد دمکراسی و حقوق بشر در فضای شوروی سابق متعهد می بينند.