همزمان با افزایش فشارها بر خانواده معترضان کشته شده، پدر محسن شکاری خبر داد که سنگ مزار این معترض اعدام شده در بهشت زهرای تهران برای دومین باره طی یک هفته مورد تخریب قرار گرفته و این‌بار مهاجمان روی سنگ مزار اولین معترض اعدام شده در اعتراضات سراسری اخیر «قیر» مالیده‌اند.
مسعود شکاری، شامگاه جمعه بیست و پنجم فروردین ماه با انتشار تصاویری از سنگ مزار فرزندش، نوشت: روی«سنگ مزار محسن شکاری قیر مالیده بودن نه رنگ، که پاکش کردم.»
یکی از دو عکس منتشر شده توسط مسعود شکاری نشان می‌دهد که مهاجمان روی اسم و همه مشخضات و شعر نوشته شده بر سنگ مزار محسن شکاری، «قیر» مالیده‌اند. در حالی که به دلیل مشترک بودن مزار این معترض اعدام شده با دو تن از بستگانش در بهشت زهرا، مهاجمان حتی بر اسم و مشخصات این دو نیز قیر مالیده‌اند به گونه‌ای که هیچ رد و نشانی از محسن شکاری و بستگانش بر این سنگ باقی نماند.
با این حال مسعود شکاری، پدر محسن شکاری، در صفحه اینستاگرام خود نوشت که قیر را از سنگ مزار فرزندش پاک کرده است و عکس دیگری بعد از پاک کردن قیر از سنگ مزار محسن شکاری نیز منتشر کرد.
پدر محسن شکاری کمتر از یک هفته پیش، در بیستم فروردین، نیز با انتشار تصاویری از «پاشیدن رنگ» بر سنگ مزار این معترض اعدام شده خبر داده بود.
محسن شکاری معترض ۲۲ ساله که به اتهام «بستن خیابان ستارخان و زخمی کردن یک بسیجی» در در سوم مهر ماه سال ۱۴۰۱ بازداشت شد، اولین جلسه دادگاه او حدود یک ماه بعد در روز ۱۰ آبان‌ماه در دادگاه انقلاب تهران برگزار شد و حکم اعدام او روز ۲۹ آبان صادر و در دیوان عالی تایید شد.
قوه قضائیه جمهوری اسلامی بامداد پنج‌شنبه ۱۷ آذر، حدود پنج هفته پس از برگزاری اولین جلسه دادگاه اعلام کرد که محسن شکاری تحت عنوان «محارب» اعدام شده است.
اعدام محسن شکاری، به عنوان اولین معترض اعدام شده در اعتراضات پس از کشته شدن مهسا امینی، واکنش‌های داخلی و بین‌المللی بسیاری در پی داشت با این حال قوه قضائیه جمهوری اسلامی پس از او سه معترض دیگر را، مجیدرضا رهنورد در مشهد و محمد حسینی و محمدمهدی کرمی در کرج، اعدام کرد.
در تاریخ بیش از چهل ساله جمهوری اسلامی حمله و تخریب سنگ مزار معترضان کشته و اعدام شده و همچنین چهره‌های فرهنگی، شاعران، نویسندگان، هنرمندان و همچنین چهره‌های سیاسی منتقد و حتی شهروندان بهایی و در مواردی مسیحی، یکی از اقدامات پردامنه نیروهای حکومتی است.
علاوه بر تهاجم و تخریب سنگ مزار، جمهوری اسلامی سوابق متعددی چون دفن زندانیان سیاسی اعدام شده کشتار سال ۱۳۶۷ در گورهای دسته‌جمعی «خاوران» و گورهای بی‌نشان دیگر شهرها، ممنوعیت نصب سنگ مزار برای بسیاری از مخالفان کشته یا اعدام شده در کارنامه خود دارد.
همچنین دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در موارد متعددی پیکر معترضان و مخالفان کشته یا اعدام شده را به خانواده‌هایشان تحویل نداده است از جمله پیکر رامین حسین پناهی، زانیار مرادی، و لقمان مرادی سه زندانی سیاسی اعدام شده در سال ۱۳۹۷ را هرگز به خانواده‌هایشان تحویل نداد و در جدیدترین مورد از چنین اقداماتی عدم تحویل پیکر محمود احمدی و حسین سعیدی دو تن از کشته‌شدگان ایذه به خانواده‌هایشان است.
سازمان عفو بین‌الملل سال ۱۳۹۹ در بیانیه‌ای اعلام کرد که مقام‌های جمهوری اسلامی با پنهانکاری در مورد محل دفن، ممانعت از برگزاری مراسم عزاداری، و همچنین محروم کردن خانواده‌های معترضان یا مخالفانش از نصب سنگ قبر یا تزئین محل دفن با گل، عکس، نشان یا پیام‌های یادبود، حقوق این خانواده‌ها و ماده ۱۵ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را نقض می‌کند.