شوراهای صنفی دانشجویان کشور از اوج‌گیری «پروژه تصفیه اساتید همراه با دانشجویان از دانشگاه‌ها» گزارش داد و افزود همزمان با موج اخراج و تعلیق دانشجویان معترض، تعدادی از استادان در دانشگاه باهنر کرمان، دانشگاه بهشتی و دانشگاه تهران، تحت عنوان «قطع همکاری» اخراج یا تعلیق شده‌اند.
این گزارش می‌افزاید که در بسیاری از دانشگاه‌های دیگر ایران نیز اساتیدی که از اعتراضات یا دانشجویان معترض حمایت کرده‌اند برای «حذف از دانشگاه» تحت فشارهای شدید قرار گرفته‌اند.
بنابر اعلام شوراهای صنفی دانشجویان کشور «در دانشگاه شهید باهنر کرمان، دکتر بهارک اختردانش و دکتر محمدمهدی علومی از اساتید گروه دامپزشکی این دانشگاه به دلیل حمایت از دانشجویان در صفحات مجازی خود» حکم «انفصال و اخراج» دریافت کرده‌اند.
همچنین در دانشگاه بهشتی «رهام افغانی خراسکانی عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بهشتی به مصاحبه عقیدتی‌سیاسی احضار شده» و گزارش‌هایی درباره اقدام دانشگاه در «اخراج و قطع همکاری» با او وجود دارد.
پیش از این نیز مدیران دانشکده معماری دانشگاه بهشتی، فعالیت فرهاد شریعت‌راد از دیگر اساتید این دانشکده را به حالت تعلیق درآورده و در آستانه اخراج تحت عنوان «قطع همکاری» قرار داده‌اند.
در دانشگاه تهران نیز ناصر مقدم کوهی استاد گروه ارتباط تصویری دانشگاه هنرهای زیبا در صفحه مجازی خود از احتمال قطع همکاری به دلیل حمایت از اعتراضات دانشجویان، خبر داد.
شوراهای صنفی دانشجویان، این اخراج‌ها را سیاسی خواند و تاکید کرد که «اخراج سیاسی اساتید دانشگاه تنها به اتهام حمایت از دانشجویان، با تهی‌ساختن دانشگاه از اساتید دغدغه‌مند» به «ارجحیت یافتن معیارهای فشل و غیرآکادمیک و ورود نیروهای فاقد وجاهت علمی به دانشگاه» منجر می‌شود.
پیشتر در روز جمعه ۳۰ تیر ماه نیز شوراهای صنفی دانشجویان کشور گزارش داده بود که «مهدی مطیع و محمد سلطانی، از اساتید دانشکده الهیات و معارف دانشگاه اصفهان، توسط «هیات انتظامی اساتید و رئیس این دانشگاه» به «ضدیت با نظام و اسلام» متهم و تعلیق شده‌اند.
محسن رنانی عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان ۸ مرداد ماه طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت که مهدی مطیع و محمد سلطانی را بدون هیچ گفت‌وگویی و تذکری صدا زدند و حکمی با عنوان «ابلاغ اتهام» به آنها دادند و «رونوشت آن را برای امور مالی و گروه آموزشی مربوطه فرستادند تا حقوق و تدریس آنها را معلق کنند.»
او از این دو استاد به عنوان «استادان عالم و آزاده» نام برد و افزود که اتهامات محمد سلطانی مربوط به پست‌های اینستاگرامی او بوده که قبلا در دادگاه ويژه روحانیت از آنها تبرئه شده و اتهام مهدی مطیع «مربوط به گزارش مخدوش و مغرضانه‌ای است که از یکی از کلاس‌های» او داده شده است.
«تعلیق» و «اخراج» استادان دانشگاه‌ها در جمهوری اسلامی از زمان هنگام «انقلاب فرهنگی» به دستور روح‌الله خمینی آغاز شد و در بیش از چهار دهه گذشته نیز با روش‌هایی چون «اخراج»، «تعلیق»، «قطع همکاری» و «بازنشستگی اجباری» تداوم داشته است.
با این حال پس از آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی و حمایت شماری استادان دانشگاه از این اعتراضات و دانشجویان معترض، از آبان ماه همزمان با موج «تعلیق» و «اخراج» دانشجویان معترض، مدیران دانشگاه‌ها اقدامات مشابهی برای اخراج و تعلیق ده‌ها تن از استادان دانشگاه را نیز آغاز کردند.
در موج اخراج و تعلیق استادان، شماری از استادان دانشگاه تهران تعلیق و تعدادی چون آرش رئیسی‌نژاد، استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، به خاطر حمایت از دانشجویان معترض، اخراج شدند.
در دانشگاه بهشتی نیز امیر نیک‌پی استاد جامعه‌شناسی، نگار ذیلابی استاد دانشکده الهیات، محمد راغب استاد دانشکده ادبیات، و اسلام ناظمی استاد دانشکده مهندسی کامپیوتر از تدریس «تعلیق» شده‌اند.
مدیران دانشگاه فردوسی مشهد نیز اوایل بهمن ماه ۱۴۰۱ دست‌کم ۱۱ تن از استادان این دانشگاه را به خاطر «همراهی، حمایت و دفاع از حقوق دانشجویان» اخراج کردند که از این اساتید ۶ نفر از دانشکده ادبیات، ۳ نفر از دانشکده حقوق و علوم سیاسی، یک نفر از دانشکده ریاضی و ۱یک نفر از دانشکده علوم اداری و اقتصادی بودند.
پس از آن امیر مازیار، عضو هیات علمی دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر دانشگاه تهران، نیز روز سه‌شنبه ۱۹ بهمن ماه با انتشار تصویر نامه‌ای با امضای رئیس این دانشگاه، از تعلیق خود و همچنین کوروش گلناری دیگر استاد دانشگاه هنر خبر داد.
مازیار در صفحه اینستاگرام خود نوشت که شماری از استادان دیگر دانشگاه‌ها و موسسه‌های آموزشی و پژوهشی و دانشگاه آزاد نیز «تحت فشارهای گوناگون» قرار گرفته‌اند و «روند بازنشستگی اجباری استادان» نیز تشدید شده و از جمله «موسی اکرمی عضو گروه فلسفه واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد تحت همین فشارها «بازنشسته» شده است.
حسن باقری‌نیا، عضو هیئت علمی دانشگاه حکیم سبزواری، نیز از جمله استادانی است که برای مدتی تعلیق شد و برای او به دلیل حمایت از دانشجویان معترض «پرونده قضائی» نیز تشکیل شده است.
ابعاد «تعلیق» و «اخراج» استادان بسیار گسترده بوده و محدود به چند دانشگاه نیست و شوراهای صنفی دانشجویان کشور پیشتر نیز در گزارشی موج «تعلیق» و «اخراج» استادان دانشگاه را بخشی از «پروژه بزرگ‌تر تصفیه دانشگاه‌ها در سراسر کشور» خوانده است.