نائومی پارکر فریلی، زنی که گفته می‌شود الهام‌بخش شکل‌گیری نماد فرهنگی «رُزی پَرچ کُن» در جریان جنگ جهانی دوم در آمریکا بوده، در سن ۹۶ سالگی در ایالت واشینگتن درگذشت.
طبق نظر محققان و کارشناسان، تا به حال چند زن به عنوان نماد الهام‌بخش «رزی پرچ کن» معرفی شده‌اند ولی دو سال پیش یک محقق دانشگاه «ستون‌هال»، بر روی نائومی پارکر فریلی، به عنوان اصلی‌ترین الهام، متمرکز شد.
جیمز جی. کیمبل، یافته‌های خود را در مجله علم بیان و روابط عمومی – رتوریک اند پابلیک افرز – منتشر کرده و گفته که عکسی از خانم فریلی، الهام‌بخش شکل‌گیری پوستری با عنوان «ما می‌توانیم!» بوده است.
این پوستر به یکی از نمادهای مشهور فمینیستی تبدیل شده است.
نائومی پارکر فریلی، در تولسا در ایالت اوکلاهما به دنیا آمد. پس از حمله متحدین به پرل هاربر در آمریکا، برای کار به پایگاه هوایی در آلامیدا – ایالت کالیفرنیا - رفت و به عنوان نخستین زن، در آن جا مشغول به کار شد.
وزارت دفاع آمریکا – پنتاگون – روز سه‌شنبه سوم بهمن به خانم فریلی ادای احترام کرد. وزارت دفاع در پیامی در شبکه اجتماعی توئیتر نوشت: «ما یاد و خاطره نائومی پارکر فریلی را که الهام بخش «رزی پرچ کن» بوده، گرامی می‌داریم».
نائومی پارکر فریلی، به سرطان مبتلا شده بود و در لانگ ویو در ایالت واشینگتن، درگذشت. عکسی از او در حال کار، به شکل‌گیری پوستر معروف «ما می‌توانیم!» منجر شد.
این پوستر به تدریج به نماد تغییر اجتماعی در زمان جنگ تبدیل شد، چرا که در آن زمان نیاز به نیروی کار بود. زنان از آن پوسته متعارف شغلی بیرون آمدند و وارد حوزه‌ای شدند که تا پیش از این در انحصار مردان بود.
این پوستر توسط «هوارد میلر» هنرمند آمریکایی طراحی شد. زنی با شلوار کار آبی رنگ، روسری قرمز با توپ‌های سفید بر سر و موهایی بسته، که با مشت گره کرده، بازو گرفته است.
طبق اسناد تاریخ موزه ملی آمریکا، شرکت تولید محصولات برقی «وستینگهاوس» این پوستر را سفارش داد تا برای تقویت روحیه کارگران موثر و مفید باشد و برای مدتی، آن را در دیوارهای کارخانه‌هایش نصب کرد.
پس از جنگ دیگر خبری از این نقش و پوستر نبود تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ و با شروع جنبش فمینیسم، این پوستر بار دیگر مطرح شد و این بار نام «رزی پرچ کن» برایش تعریف شد و بار دیگر به حوزه فرهنگ اجتماعی آمد.