شَمَن‌های سیبری

یک شمن در حال کوبیدن بر طبل در مراسم آیینی در جمهوری تووا در جنوب سیبری. در چنین مراسمی شمن سرعت کوبیدن بر طبل را به تدریج بیشتر کرده و دور آتش می‌چرخد. در اوج این مراسم، شمن از روح خود می‌خواهد که جسم او را ترک کرده و جا برای ورود دیگر ارواح، باز کند

یک شمن خسته پس از اجرای مراسم

یک شمن در حال تلاش برای پیش‌گویی آینده یک مشتری. یک شمن در جوانی ممکن است خصوصیات ویژه‌ای داشته باشد ولی برای تبدیل به یک شمن کامل، باید یک دوره بیماری شدید و نزدیک به احتضار را بگذراند. پس از گذراندن از دنیای نزدیک به مرگ است که شمن می‌تواند به توانایی لازم برسد

شمن «کارا اول دوپچون اول» و استفاده از پنج خرس در آیینی برای درمان یک مرد از بیماری‌هایی چون آسم (تنگی نفس)، و ناکارآمدی جگر. شمن در گفت‌وگویی با «سایبرین تایمز» می‌گوید: «ما قیمتی روی خدمتی که ارائه می‌دهیم، نمی‌گذاریم...مردم خودشان هر قدر در توانشان باشد، به ما می‌دهند. اگر کسی تنگ‌دست باشد و آه هم در بساط نداشته باشد، باز هم ما به او کمک می‌کنیم.»

شمن «ویچسلاو آراپخور» (چپ) در حال پیشگویی آینده یک مشتری. شمن‌ها سعی می‌کنند هر سنگی که برای این مراسم استفاده می‌کنند فقط یک بار استفاده شده و از یک رودخانه متفاوت آمده باشد. گفته می‌شود هر سنگ، خِرَد رودخانه‌ای که در آن بوده را با خود دارد

در ناحیه «یاکوتیا» در سیبری، اقوام روس به رغم تعلق به کلیسای ارتدوکس مسیحی، به آیین‌های قدیمی این منطقه احترام خاصی نشان می‌دهند

سر یک بره بر روی یک تیر چوبی که نشان از ناحیه شمنی در کنار رودخانه «ینی‌سی» است

در جمهوری تووا در روسیه، شمنیسم و بودیسم در کنار هم وجود دارد

عکسی مربوط به سال ۱۸۹۰ و از یک شمن در آلاسکا در کنار یک کودک بیمار

شَمَن یا روح‌درمانگرها سابقه قدیمی در ناحیه سیبری دارند. در زمان اتحاد جماهیر شوروی سابق و عصر علم و خِرَد، شمن‌ها تحت فشار بودند و از کار آن‌ها جلوگیری می‌شد. اما امروزه و در نواحی دور افتاده سیبری، شمن بار دیگر اهمیت پیدا کرده و به عنوان رابطی میان طبیعت و ارواح آسمانی و ارواح پیرامون در میان مردم آمده‌اند.