شش سازمان سياسی منتقد و مخالف جمهوری اسلامی با انتشار بیانیهای در واکنش به سخنرانی شاهزاده رضا پهلوی، ولیعهد پیشین ایران را به «نفی اپوزیسیون» و تلاش برای «مصادره کردن اعتراضات مردمی به سود خود» با هدف آنچه که «پروژه رهبرتراشی» سلطنتطلبان خواندهاند، متهم کردند.
این بیانیه که به امضای شماری از نهادهای اپوزیسیون خارج از ایران از جمله حزب چپ ایران (فدائیان خلق) و اتحاد جمهوریخواهان ایران رسیده است، جمهوری اسلامی را مسبب «شرایط اسفبار فعلی» و «مانع اصلی» تحقق آزادی، دموکراسی و عدالت در ایران دانسته و در عین حال، بر مخالفت این شش سازمان با «هر نوع نهاد مادامالعمر در نظام سیاسی آینده ایران» تاکید کرده است.
در این بیانیه آمده است: «ما ۶ سازمان سیاسی جمهوریخواه [...] معتقديم پروژه رهبرتراشی، رويکرد تماميتخواهی مبتنی بر مناسبات جامعه تودهای، تخريب جريانهای جمهوریخواه دموکرات و فعالين سياسی در داخل و خارج کشور توسط سلطنتطلبان و اشاعه فرهنگ انحصارطلبی، به استقرار دموکراسی در کشور نمیانجامد.»
آنها همچنین سخنرانی اخیر ولیعهد پیشین ایران را در راستای «نفی اپوزیسیون» دانسته و ادعا کردهاند که «محافل قدرتمندی در خارج از کشور» سعی دارند با «با بهرهگیری از رانت رسانههای خارج از ایران» در شرایط بحرانی فعلی، رضا پهلوی را به عنوان «آلترناتیو» و «ناجی رهایی کشور از شر جمهوری اسلامی» به جامعه معرفی کنند.
به گفته این شش سازمان، اتخاذ چنین رویکردی در شرایطی است که جامعه کنونی «تفاوت کيفی با سال ۵۷ دارد و جامعه متکثر ايران، پذيرای چنين پروژهای نيست».
از دیگر سازمانهای امضاکننده این بیانیه میتوان به جبهه ملی ایران-اروپا (سامان ششم)، حزب جمهوریخواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران، سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور و همبستگی جمهوریخواهان ایران اشاره کرد.
شاهزاده رضا پهلوی روز ۱۳ خرداد همزمان با سالمرگ روحالله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، در پیامی تلویزیونی گفت که بزرگترین «اپوزیسیون و آلترناتیو جمهوری اسلامی، ملت ایران» است و خواستار اولویتبخشی به ایجاد ساز و کاری هماهنگکننده برای مدیریت جنبشهای اعتراضی و اعتصابات در ایران شد.
در چند سال گذشته فاصله اعتراضات مردمی در ایران ماه به ماه کمتر شده و بهویژه در ماههای گذشته کشور هر روز در نقطهای صحنه تجمع و اعتراض مردم، از راننده اتوبوس و کارگر تا معلم و مشتریان فروشگاهها، بوده است.
از تجمعات معلمان و کارگران تا تجمع مردم آبادان که همگی به وضع معیشتی بد و سوء مدیریت و فساد در ردههای مختلف حکومتی اعتراض داشتهاند.
پاسخ حکومت به تمام اینها مقابله و سرکوب و بازداشت و زندان بوده است.