کارناوال سولو باتیک از مشهورترین جشن‌ها در اندونزی است که هرسال در شهر سوراکارتا برگزار می‌شود. باتیک (یا کلاغی یا کلاقه‌ای) یک هنرصنعت چاپ روی پارچه است که در برخی نقاط ایران هم قبلاً رونق داشت، اما در کشورهای آسیای جنوب شرقی به‌خصوص اندونزی همچنان از مهم‌ترین جنبه‌های زندگی است.
گزارش تصویری از کارناوال باتیک در اندونزی
این کارناوال با مشارکت هنرمندان، طراحان مد، دانشجویان و حتی مردم عادی برگزار می‌شود و با پوشیدن لباس‌های باتیک به زیبایی و جذابیت این رویداد می‌افزایند.
در کارناوال سولو باتیک اندونزی هر سال انواع گوناگون باتیک‌های سنتی و مدرن به نمایش گذاشته می‌شود.
نمایش‌های رقص، موسیقی و سایر هنرهای سنتی اندونزی نیز از دیگر بخش‌های کارناوال سول باتیک است که ترکیبی از فرهنگ سنتی و مدرن اندونزی را به تصویر می‌کشند.
کاناوال سولو باتیک علاوه بر حفظ و ترویج هنر باتیک در این اندنوزی به توسعۀ گردشگری و ارتقاء فرهنگ بومی این کشور نیز کمک می‌کند.
تاریخچۀ کارناوال سولو باتیک به‌طور رسمی به سال ۲۰۰۸ برمی‌گردد و حالا نمادی از افتخار فرهنگی و هنرهای دستی اندونزی است.
در گذشته در اندونزی از هنر باتیک به‌صورت بسیار گسترده برای تهیۀ لباس مردانه و زنانه استفاده می‌شد و استفاده از پیراهن باتیک توسط مقامات دولتی در مجالس رسمی هم امری الزامی بود.
در سالیان اخیر سازمانی به نام رشته‌های زندگی تعدادی از هنرمندان آشنا به رنگرزی و تهیه پارچه‌های رنگین را گرد آورد و توانست این هنر زیبا را تا حدی احیا کند.
باتیک جاوه از دیرباز در دنیا مشهور بوده و طرح‌های این پارچه حالت کلاسیک دارند، مانند انواع گل‌ها، پرندگان، حیوانات اهلی و وحشی.
در حال حاضر پارچه‌هایی که با این تکنیک در اندونزی و جاوه تولید می‌شود، بسیار استادانه صورت می‌گیرد و پارچه‌های بسیار نفیسی تولید می‌شود که ارزش هنری و اقتصادی بالایی دارند.
باتیک در ایران با عناوین کلاغی، کلاقی، کلاقه‌ای یا کلاغه‌ای هم شناخته می‌شود. گفته می‌شود چون در گذشته‌های دور قسمت‌هایی از پارچه را که قرار بود رنگ‌آمیزی شود به اشکال خاصی گره می‌زدند یا می‌دوختند و سپس رنگرزی می‌کردند، نقاط دوخته‌شده حالتی نگاتیو به خود می‌گرفت و از آن‌جا که معمولاً فقط از یک رنگ و بیشتر رنگ سیاه استفاده می‌شد، این نقوش تصادفاً حالت پر کلاغ را به ذهن تداعی می‌کرد.