واکنش‌های بین‌المللی به اعتراضات سراسری در ایران ادامه دارد. در این میان کانادا و آمریکا تحریم‌های شدیدی را علیه مقام‌ها و نهادهای دخیل در سرکوب معترضان وضع کردند.
پارلمان کانادا به تازگی از سازمان ملل متحد خواسته است که جمهوری اسلامی را از کمیسیون مقام زن ملل متحد اخراج کند. کمیسیون مقام زن ملل متحد دارای ۴۵ عضو است و بالاترین نهاد نظارتی سازمان ملل متحد در زمینه برابری جنسیتی و کمک به پیشرفت زنان در جهان به شمار می‌رود.
درباره واکنش آمریکا به این خواسته و نیز مواجهه ایالات متحده با سرکوب اعتراض‌ها در ایران با جنیفر گاویتو معاون دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور ایران و عراق، گفت‌وگو کرده‌ایم.
خانم گاویتو در این گفت‌وگو از جمله تأکید می‌کند که ایالات متحده به دنبال راهکارهای عملی است که بتواند «از مردم ایران بخصوص زنان و کودکانی که قربانی هستند، حمایت کند و افراد مسئول را پاسخگو نگه داریم».
همانطور که می‌دانید بیش از هفت هفته است که اعترضات در ایران آغاز شده، برخی از منتقدان می‌گویند که دولت آمریکا واکنشش به این اعتراض‌ها به اندازه کافی سریع نبوده، چرا که رئیس‌جمهور بایدن به دنبال توافق با ایران بر سر پرونده اتمی این کشور است. پاسخ شما چیست؟
نخست بسیار خوشحالم از همراهی با شما. ایالات متحده در هفت هفته گذشته و از هنگام کشته شدن مهسا امینی اقدامات قاطعی را در این زمینه انجام داده؛ اقداماتی از جمله تحریم وزیر ارتباطات برای نقشش در مسدود کردن اینترنت.
در چهل و هشتمین روز مرگ مهسا امینی ما چندین مقام و نهاد را به دلیل نقششان در سرکوب بی‌رحمانه معترضان در هفته‌های گذشته تحریم کردیم. ما مجوز توسعه دسترسی به خدمات اینترنتی برای ایرانیان را که به شرکت‌های آمریکایی اجازه می‌دهد خدمات اینترنتی بیشتری برای ایرانیان فراهم کنند، صادر کردیم؛ اقدامی که براساس آن مردم ایران نه تنها بتوانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، بلکه با جهان بیرون هم ارتباط برقرار کنند.
بنابراین سیاست ما پیدا کردن راه‌های عملی برای حمایت از مردم ایران بوده و همچنین پاسخگو کردن افراد و نهادهایی که مسئول سرکوب تظاهرات کنندگان و اقدامات بی‌رحمانه بوده‌اند.
شما می‌گویید که از معترضان حمایت می‌کنید و واشینگتن اعلام کرده که تمرکزش بر اعتراضات است و از زنان ایرانی حمایت می‌کند. چه کار عملی در این مورد انجام دادید؟
همانطور که گفتم ما به طور مداوم تحریم‌های شدیدی را وضع کردیم...
آیا تحریم‌ها به خودی خود کافی است؟
فکر می‌کنم تحریم‌ها ابزار مهمی است که در اختیار داریم تا افرادی که در زمینه سرکوب‌ها دخالت دارند مسئول اقدامات‌شان باشند. همزمان از دسترسی آنها به منابع مالی و مجوزهای سفری که پیش از این در دسترس‌شان بود، جلوگیری کردیم.
بنابراین بله این یک ابزار مهمی است اما تنها ابزار نیست. ما در حال تماس‌های چندجانبه با شرکای‌مان در سازمان ملل هستیم. از جمله جلسه هفته گذشته شورای امنیت که پشت درهای بسته برگزار شد و زمینه‌ای فراهم کرد تا در نشست بعدی همراه با شرکا و متحدان و فعالان مدنی به موضوع سرکوب‌ها و نقض حقوق بشر در ایران بپردازیم.
بنابراین ما به اقدامات‌مان ادامه می‌دهیم و به دنبال راهکارهای عملی خواهیم بود که بتواند از مردم ایران بخصوص زنان و کودکانی که قربانی هستند، حمایت کند و افراد مسئول را پاسخگو نگه داریم.
همانطور که می‌دانید پارلمان کانادا خواستار اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن ملل متحد شده، آیا دولت آمریکا از درخواست حمایت می کند؟
نخست آنکه، عضویت ایران در این کمیسیون کاملاً نفرت‌انگیز است. اما مکانیزمی برای اخراج وجود ندارد. با این حال ما در حال بررسی اقدامات مختلفی هستیم که نتیجه مشابهی داشته باشد. من در حال حاضر در این مورد چیزی ندارم که اعلام کنم اما با متحدان و شرکای‌مان مشورت خواهیم کرد و احتمالاً در روزهای آینده در این زمینه همکاری خواهیم داشت.
برخی از فعالان در داخل ایران می‌گویند که به حمایت دولت‌های خارجی نیازی ندارند و به جای آن خواستار توقف حمایت و تعامل با حکومت ایران هستند. آیا دولت آمریکا برنامه‌ای در این زمینه دارد؟
همانطور که می‌دانید ما با دولت ایران به طور مستقیم تعاملی نداریم و روی مذاکرات برجام که احتمالاً منظور شماست، تمرکزی نداریم و به جای آن تمرکز ما بر روی کشتاری است که رژیم ایران انجام می‌دهد و قربانی کردن شهروندان خودش. همچنین تمرکز ما بر هواپیماهای بدون سرنشینی است که حکومت برای روسیه برای استفاده در جنگ با اوکراین می‌فرستد.
به نظر شما چطور می‌شود به حکومتی که مردمش را می‌کشد و به سوی آنها تیراندازی می‌کند اعتماد کرد؟
این پرسش خوبی است. پرسشی است که خود ایرانی‌ها باید به آن پاسخ دهند. اما از منظر دولت آمریکا، اعتماد به رژیم ایران در سطح بالایی نیست و ما به جستجو برای پیدا کردن راهکارهایی که ایران را پاسخگو کند ادامه می‌دهیم نه تنها برای اقداماتی که در داخل ایران انجام می‌دهد، بلکه اقداماتی که منجر به بی‌ثبات کردن منطقه می‌شود و بخصوص نقشی که در فراهم کردن تسلیحات در جنگ غیرمنصفانه با اوکراین برای روسیه انجام می‌دهد.