دو تشکل صنفی و مدنی معلمان و دانشجویان علوم پزشکی آذربایجان شرقی با انتشار بیانیه‌ای مشترک، ضمن محکوم کردن حمله با گاز به مدارس و دانش‌آموزان دختر، آن را «جنایتی بی‌شرمانه» و «برنامه‌ریزی شده» و یک «رسوایی بزرگ» برای مقام‌های جمهوری اسلامی خواندند.
کانون صنفی مستقل فرهنگیان آذربایجان شرقی و انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در این بیانیه مشترک که روز پنج‌شنبه هجدهم اسفند ماه منتشر شد، تاکید کردند که «چماق به دستانی که روزی دست و پای حسن رشدیه را می‌شکستند و در اوایل انقلاب به پیراهن آستین کوتاه مردان هم گیر می‌دادند، امروز به پشتوانه حمایت حاکمیت، دختران این سرزمین را آزار می‌دهند.»
این بیانیه با اشاره به اینکه «خون پاک مهسا امینی، شهروند بی‌گناه ایران، اذهان عمومی را متوجه زخمی کهنه کرد»، حمله به دانش‌آموزان دختر را «جنایت بی‌شرمانه» خوانده و آن را واکنش متحجران و بخشی از حکومت به «خیزش زن، زندگی، آزادی» خواند.
در بخشی از این بیانیه، «حمله شیمیایی به مدارس دخترانه و مسمومیت دختران دانش‌آموز، یادآور تحجر و انزجار دیرین از زن، علی‌الخصوص زن باسواد و آگاه» عنوان شده و آمده است که از نگاه متحجران «زن باید بی‌سواد بماند تا همچنان محدودیت‌هایش را بپذیرد» و آنها با این حملات می‌خواهند «یادآوری کنند که تحصیل دختران هم امتیازی است که به آنها اعطا شده» است.
دو تشکل صنفی و مدنی معلمان و دانشجویان علوم پزشکی آذربایجان شرقی در بیانیه مشترک خود افزودند که از نگاه متحجران «دخترانی که به سال‌ها آزار روحی و جسمی و توهین‌ها و تحقیرهای به رسمیت شناخته شده اعتراض کرده‌اند، باید تنبیه شوند.»
این بیانیه در ادامه دختران دانش‌آموز را «خار چشم» آنانی خواند که «برای این حملات برنامه‌ریزی» کرده‌اند و در ادامه با اشاره به «انفعال و عدم پاسخگویی» مقام‌های جمهوری اسلامی، افزود: اینکه مقام‌های حکومتی «هیچ تلاش عملی برای روشن شدن ابعاد این حمله بیولوژیکی» انجام نداده‌اند «یک رسوایی بزرگ» است.
نویسندگان این بیانیه تاکید کردند که «غلامان» حمله به دختران دانش‌آموز یا از «خودسران نسبتا خودی هستند و مسئولین قصد برخورد با آنان را ندارند و یا خودسران واقعا خودسر هستند و مسئولین توان مقابله با آنان را ندارند» که «هر دو حالت بسیار هولناک» است.
دو تشکل معلمان و دانشجویان علوم پزشکی آذربایجان شرقی از دختران دانش‌آمور، دانشجو و «زنان قهرمان» ایران به عنوان کابوسی برای «اقلیت متحجر» نام بردند و تاکید کردند که «شور و شوقش زنان برای رسیدن به آزادی، حیات‌بخش جامعه ایران خواهد بود.»