یک مقام در شهرداری تهران ضمن اشاره به عدم همکاری وزارت بهداشت در مورد افراد «تَراجِنسی معتاد» اعلام کرد که این نهاد نمی‌تواند «هیچ مسئولیتی» را در قبال این افراد برعهده بگیرد.
تَراجِنسی افرادی هستند که هویت جنسیتی آن‌ها با جنسیت انتسابی هنگام تولدشان همخوانی ندارد.
احمد احمدی صدر، رئیس سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران، روز دوشنبه ششم فروردین گفت که شهرداری با ایجاد زیرساخت به اسکان افراد معتاد تراجنسی اقدام و یک نقطه با «کمترین تنش» را برای این افراد پیش‌بینی کرده است، با این حال نمی‌تواند «هیچ مسئولیتی» را در قبال این افراد قبول کند.
آقای احمدی صدر در ادامه افزود که رسیدگی به این افراد «کار تخصصی وزارت بهداشت است» و این وزارتخانه باید به این موضوع «ورود کند» اما تاکنون «برای تأمین کادر تخصصی برای اداره تِرَنس‌ها [تراجنسی‌ها] اعلام آمادگی نکرده است.»
او کمک رساندن به معتادان تراجنسی را کاری «تخصصی، فنی و پیچیده» توصیف کرد اما در مورد علت چنین توصیفات، توضیحی نداد.
این سومین بار در حدود یک ماه گذشته است که مقامات شهری تهران درباره حضور افراد تراجنسی در جامعه اظهار نظر رسمی می‌کنند.
بیشتر در این باره: سخنگوی شورای شهر تهران می‌گوید شهروندان تَراجِنسی نباید در چهارراه ولیعصر باشندپیش از این علیرضا نادعلی، سخنگوی شورای شهر تهران، ۱۴ اسفند ۱۴۰۲ گفته بود که شهروندان تراجنسی نباید در چهارراه ولیعصر تهران، حضور داشته باشند.
او دوم اسفند نیز شهروندان تراجنسی را «دارای وضعیت جسمی و روانی خاص» توصیف کرده و گفته بود که «نمی‌توان پذیرفت که فرهنگی‌ترین نقطهٔ شهر محل تجمع آن‌ها باشد.»
پارک دانشجو و فضای تئاتر شهر تهران در کنار چهارراه ولیعصر نه‌تنها یکی از مکان‌های پر رفت‌وآمد و مهم پایتخت و محل بسیاری از اعتراضات علیه جمهوری اسلامی در سال‌های گذشته به‌شمار می‌رود، بلکه به دلیل حضور اقلیت‌های جنسیتی در این منطقه نیز شهرت دارد.
اقلیت‌های جنسی در ایران با تبعیض‌های گسترده روبه‌رو هستند و مقامات جمهوری اسلامی با القاب نفرت‌انگیزی آن‌ها را مورد خطاب داده و «غیرانسان یا بیمار» می‌خوانند.
در دهه‌های گذشته انجام برخی عمل‌های جراحی در سراسر دنیا کمک کرده تا افراد تراجنسی بتوانند صفات جنسی مورد انتظار خود را بازیابند، جراحی‌هایی که با هزینه‌های بالا در ایران نیز قابل انجام است.
مراجع تقلید درباره انجام این جراحی‌ها، فتواهای مختلفی داده‌اند، اما با وجود مخالفت شمار بسیاری از آن‌ها، برخی آن را حرام ندانسته‌اند.