اتحادیه ترکی-اسلامی در امور دینی (DITIB) در شهر کلن اعلام کرد که از سال ۲۰۲۵ به بعد، سالانه ۷۵ فارغ التحصیل رشته الهیات اسلامی ترکیه در آلمان آموزش خواهند دید.
این افراد که مردان جوان خواهند بود، قرار است دوره‌های فشرده زبان آلمانی و همچنین دوره‌های آموزشی برای همبستگی با جامعه آلمان را نیز در این کشور بگذرانند.
به گزارش خبرگزاری آلمان، این افراد پس از گذراندن دوره دو ساله آموزشی، موظف خواهند بود دست‌کم به مدت ۱۰ سال به عنوان امام جماعت در مساجدی از آلمان که وابسته به اتحادیه ترکی-اسلامی است، فعالیت کنند.
ایوب کالین، دبیر کل این اتحادیه روز جمعه ۲۸ اردیبهشت گفت: «ما این فرصت را به آنها می‌دهیم تا در آلمان بمانند و همکاری در جوامع محلی توسط آنها تقویت شود».
برنامه آموزشی امامان این اتحادیه، از سال ۲۰۲۰ آغاز شده است، اما هدف از برنامه جدید «آموزش امامان»، جایگزین کردن تدریجی مبلغان مذهبی فعلیِ سازمان «دیانت» ترکیه در آلمان است که در حال حاضر شمار آنها به بیش از یک‌هزار نفر می‌رسد.
اداره امور مذهبی در ترکیه که به آن «دیانت» گفته می‌شود مهمترین و بزرگ‌ترین نهاد دینی دولتی این کشور است که اکثریت جمعیتش مسلمان هستند.
تشکیلات خارج از کشور این سازمان، معمولا در کشورهایی فعالیت دینی دارد که اتباع ترکیه در آنها زیادند یا ترک زبان هستند.
أواخر سال میلادی گذشته دولت آلمان و ترکیه در مورد نقشه راهی برای موضوع «تربیت امامان جدید» به توافق رسیدند، به این دلیل که ائمه جماعاتی که معمولاً برای چهار سال توسط سازمان «دیانت» اعزام می‌شوند و به عنوان کارمندان دولت ترکیه از آنکارا دستور می‌گیرند، به سختی زبان آلمانی صحبت می‌کنند و معمولاً دانش اندکی از واقعیت‌های زندگی در جامعه آلمان دارند.
دولت آلمان نیز اعلام کرده بود که از آموزش امامان بیشتر در آلمان حمایت مالی خواهد کرد.
آلمان از سال ۱۴۰۰ با هدف کاهش شمار مبلغان اسلامی که از خارج وارد کشور می‌شدند، اقدام به راه‌اندازی یک مرکز آموزشی دولتی برای امامان جماعت کرد، اما این ابتکار با مخالفت‌هایی در ترکیه مواجه شد.
«کالج اسلامی آلمان» از ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ در شهری در شمال غرب آلمان آغاز به کار کرد و حدود ۴۰ مبلغ مذهبی در نخستین کلاس‌های این کالج ثبت نام کردند.
آموزش این امامان در این برنامه و ساله با کمک حدود ۱۲ هزار کتاب وارداتی از مصر آغاز شد.
اما بسیاری از امامان جماعت و مبلغان دینی از ترکیه به آلمان اعزام می‌شدند و این موضوع به سوژه‌ای بحث‌برانگیز در محافل سیاسی و اجتماعی آلمان بدل شد.
در نهایت بر اساس توافقی که آذر ماه ۱۴۰۲ بین دولت آلمان و دولت ترکیه به دست آمد، قرار شد از آن زمان به بعد اعزام مبلغان دینی از ترکیه به آلمان متوقف شود و امامان جماعت جدید در آلمان دوره‌های آموزشی بگذرانند.