وزارت خارجه آمریکا ضمن ابراز انزجار از ربایش پیکر رضا حقیقت‌نژاد به دست ماموران سپاه پاسداران، خواهان بازگرداندن فوری پیکر این روزنامه‌نگار سرشناس و باسابقه به خانواده‌اش شد.
یک سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده روز پنجشنبه پنجم آبان به رادیو فردا گفت: رهبری جمهوری اسلامی با ربایش پیکر رضا بار دیگر ثابت کرد که تا چه اندازه از روزنامه‌نگاران و خبرنگارانی که خلاف‌کاری‌هایش را افشا می‌کنند، حتی پس از مرگ‌شان، هراس دارد.
او اظهار داشت: «ما انزجار خود را از گزارش‌ها مبنی‌بر ربایش پیکر رضا به دست سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حالی‌که برای خاک‌سپاری در شهر زادگاهش (به ایران) بازگردانده شده بود، اعلام می‌کنیم».
این سخنگو افزود: «ما به عزیزان رضا حقیقت‌نژاد تسلیت می‌گوییم. بنا بر تمام روایت‌ها، او روزنامه‌نگاری درخشان و متعهد به آزادی بیان و پرده برداشتن از حقیقت بود».
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا همچنین از حکومت جمهوری اسلامی خواست تا به «ارعاب خشونت‌آمیز» روزنامه‌نگاران و خبرنگاران در سراسر دنیا پایان بدهد.
پیشتر در اوایل روز پنجشنبه، مادرِ رضا حقیقت‌نژاد با انتشار یک پیام ویدئویی ضمن تأیید خبر ربوده شدن پیکر فرزندش توسط مأموران جمهوری اسلامی در فرودگاه شیراز، خواستار رسانده شدن صدایش به مردم شده بود.
بیگم جان رئیسی در این ویدئو می‌گوید این پیام مادری است که شش سال است فرزندش را ندیده و از شش ماه دوره بیماری او نیز بی‌اطلاع بوده است و اکنون مأموران حکومتی پیکر فرزندش را به‌رغم صدور اجازه قبلی برای تدفین، ربوده و تحویل خانواده نداده‌اند.
مأموران حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران روز چهارم آبان پیکر رضا حقیقت‌نژاد را پس از انتقال به ایران ربوده و به مکان نامعلومی منتقل کردند.
ربایش پیکر این روزنامه‌نگار سرشناس در حالی است که پیشتر مجوز دفن جنازه او در زادگاهش صادر شده بود.
رضا حقیقت‌نژاد بامداد روز ۲۵ مهر و پس از یک دوره دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان، در بیمارستان شاریته برلین درگذشت و روز سوم آبان پیکر او برای دفن در ایران به کشور منتقل شده بود.
اطلاعات رسیده به رادیوفردا حاکی است که خانواده آقای حقیقت‌نژاد تحت فشار قرار گرفته‌اند تا پیکر او را در قبرستان دیگری دفن کنند، ولی خانواده در برابر این خواسته مقاومت می‌کنند و جنازه همچنان در اختیار نیروهای امنیتی است.
رضا حقیقت‌نژاد از شش ماه پیش متوجه بیماری سرطان روده بزرگ و متاستاز آن به کبد خود شد و معالجاتش را در پراگ در جمهوری چک و سپس در برلین آلمان پی گرفت، اما به‌رغم جراحی روده و شروع شیمی‌درمانی، نهایتاً کبد و کلیه‌های او از کار افتاد و درگذشت.