هنوز جوهر توافق صلح اسرائیل و امارات متحده عربی خشک نشده که یک شیخ اماراتی، با خرید ۵۰ درصد از سهام یکی از مهم‌ترین تیم‌های فوتبال اسرائیلی، به یکی از مهره‌های مهم در عرصه فوتبال اسرائیل مبدل شد.
شیخ حمد بن‌خلیفه آل‌نهیان، یک کلان‌سرمایه‌دار و از مهره‌های بانفوذ خاندان حاکم امارات، روز دوشنبه ۱۷ آذر، با خرید نیمی از سهام تیم فوتبال «بیتار یروشالاییم»، به دو ماه شایعاتی که در این زمینه به گوش می‌رسید، پایان داد.
به نوشته جروزالم پست و خبرگزاری‌ها، با این توافق یکصد میلیون دلاری، محمد بن‌خلیفه، پسر این سرمایه‌دار، نماینده این خانواده در مهم‌ترین تیم فوتبال اورشلیم/بیت‌المقدس خواهد بود و انتظار می‌رود بسیار زود برای دیدار از مقر این تیم به اسرائیل سفر کند.
تیم «بیتار یروشالاییم» در سایت و توئیتر خود نوشته‌است نهایی شدن این توافق تاریخی، هیجان‌انگیز است.
اورن خاسون، رئیس فدراسیون فوتبال اسرائیل، با شادباش به موشه هوگِگ، که تا به حال تنها صاحب این تیم اسرائیلی بود و توافق را با شیخ بن‌حمد آل‌نهیان امضا کرد، گفت بار دیگر نشان داده شد که قوتبال «یک پل عالی» برای ملت‌ها و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز است.
نوعام کوئن، یک بازرگان یهودی که تابعیت اماراتی هم گرفته و در صدر گروه نیویورکی «کوئن» است، مذاکرات میان طرفین را هدایت کرده بود.
به نوشته جروزالم پست، خانواده آل‌نهیان نیز گفته‌است که از امضای توافق با این تیم صاحب افتخار در «پایتخت اسرائیل و یکی از مقدس‌ترین شهرهای جهان»، هیجان‌زده است. بیانیه این خانواده تکیه کلام هواداران این تیم را در پایان این بیانیه به کار برده‌است: «یالله بیتار یالله».
فلسطینیان از سه سال پیش در چنین هفته‌ای که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، اورشلیم را به عنوان «پایتخت اسرائیل» به رسمیت شناخت، این امر را «خنجری» به قلب ملت فلسطین تلقی کرده و از امارات و بحرین شدیداً انتقاد کرده‌اند.
امضای توافق سرمایه‌گذاری خاندان آل‌نهیان در تیم «بیتار اورشلیم» نه تنها یک موفقیت بزرگ برای این تیم قدیمی ورزشی اسرائیلی محسوب می‌شود بلکه زمینه حضور سایر ثروتمندان اماراتی و بحرینی در تیم‌های ورزشی اسرائیل با هدف توانمندی آنها را هموار می‌کند.
به نوشته رسانه‌های اسرائیل، از سرمایه‌گذاری خاندان بن‌حمد آل‌نهیان در تقویت زیرساخت‌ها، خرید بازیکنان جدید و تقویت و رشد آکادمی ویژه تیم نوجوانان «بیتار یروشالاییم» استفاده خواهد شد.
اما این تیم نه تنها به خاطر قدمت و نام پرآوازه آن در اسرائیل مورد توجه است بلکه سیاست‌هایش در خود اسرائیل با انتقادهای زیادی روبروست.
پرهیز اکید این تیم در به‌کارگیری بازیکنان عرب و وجود انبوهی از هواداران ضد عرب که رسانه‌های اسرائیل نیز بارها آنها را «نژادپرست» نامیده‌اند، همواره جنجالی بوده‌است.
گروهی با نام «لافامیلیا» که یکی از محفل‌های به‌شدت تندرو و نژادپرست در حمایت از تیم «بیتار یروشالاییم» محسوب می‌شود، اقدامات خود را در ممانعت از ورود بازیکنان عرب به این تیم، «مایه افتخار» دانسته‌است.
چند فوتبالیست مسلمان از جمله از چچن و نیجریه تنها مدتی کوتاه در تیم بازی کردند زیرا هر بازی آنها با اقدامات تحریک‌آمیز این دسته از مخالفان روبرو بود.
این تیم چندی پیش نیز زیر فشار هوادارانش «شرط» گذاشت که یک فوتبالیست مسلمان آفریقایی تنها اگر نامش را از «محمد علی» به نام دیگری تغییری دهد، می‌تواند در این تیم توپ بزند تا نام «محمد علی» در ورزشگاه اسرائیلی طنین‌افکن نشود.
رئوون ریولین، رئیس جمهوری اسرائیل و شمار دیگری از مقامات و مهره‌های بانفوذ اسرائیلی که حامی این تیم هستند، از این اقدامات ابراز انزجار کرده‌اند اما اثری در سیاست‌های عملی تیم نداشته‌است.
محفل «لافامیلیا» پیش از قطعی شدن توافق تیم با شیخ نزدیک به حاکم ابوظبی، با این نوشته در فیس‌بوک خود که «پول چشم مردم را کور می‌کند»، ظاهراً از این‌که یک شیخ مسلمان عرب صاحب نیمی از تیم شود، گلایه کرد.
اما به نوشته سایت اسرائیلی والا، ممکن است هواداران تیم که از نتایج ضعیف دهه اخیر تیم ناراضی هستند، پول کلانی را که اماراتی‌ها به این تیم بیاورند، منشأ خیر دانسته و به رفع مشکلات و تقویت تیم محبوب‌شان امیدوار شوند.
اسرائیل به دلیل تحریم دیرینه کشورهای عربی و اسلامی، از دیرباز زیر چتر کشورهای اروپایی مسابقات ورزشی خود را برگزار می‌کند.
تیم‌های فوتبال این کشور، بر خلاف بسکتبال، ضعیف بوده و هرگز به مراحل حساس مسابقات اروپایی و جهانی صعود نکرده و تیم ملی‌شان نیز ظاهراً یک بار در اواسط دهه هفتاد میلادی قرن بیستم به المپیک راه یافته‌است.
اما برگزاری رقابت‌های دوستانه فوتبال میان تیم‌های اسرائیلی با اماراتی و بحرینی، چند هفته بعد از آغاز دوستی دولت‌های آنها، در دستور کار ساقدوشان این ازدواج‌های سیاسی قرار گرفته‌است؛ امری که یقیناً برای بازیگران احتمالی آتی ایرانی در این تیم‌های منطقه خلیج فارس، می‌تواند حساسیت و معضلاتی ایجاد کند.