اظهارات کارشناس ارشد سازمان ملل در امور برده‌داری نوین، مبنی بر بهره‌کشی از مسلمان اویغور ساکن منطقه سین‌کیانگ در اردوگاه‌های کار اجباری چین، خشم پکن را برانگیخت.
تومویا اوبوکاتا، گزارشگر ویژه سازمان ملل در حوزه اَشکال معاصر برده‌داری، در گزارشی که روز سه‌شنبه، ۲۵ مرداد، در حساب توییتر خود هم به اشتراک گذاشت، تاکید کرد که «ارزیابی‌های مستقل از اطلاعات موجود» این موضوع را تائید می‌کند.
به گفته این گزارشگر ویژه، او بر اساس این ارزیابی مستقل به این نتیجه «منطقی» رسیده که وادار کردن «اویغورها، قزاق‌ها و سایر اقلیت‌های قومی به کار اجباری در حوزه‌هایی چون کشاورزی و تولید در منطقه خودمختار سین‌کیانگ چین رخ داده است».
در گزارش سازمان ملل آمده که بازداشت و آموزش اجباری اقلیت‌ها در سین‌کیانگ به صورت سیستماتیک انجام می‌شود.
دولت چین ادعا می کند این برنامه‌های آموزش کار می‌تواند فرصت‌های شغلی برای اقلیت‌ها ایجاد کند و درآمد آنها را افزایش دهد، اما گزارشگر ویژه سازمان ملل در گزارش خود به شاخصه‌های کار اجباری و ماهیت غیرارادی کار و آسیب‌های ناشی از آن تاکید دارد.
چین همه اتهامات در زمینه سوءاستفاده از اویغورها و دیگر گروه‌های اقلیت مسلمان در سین‌کیانگ را رد می‌کند.
در واکنش به این گزارش رسمی، وزارت خارجه چین روز چهارشنبه، ۲۶ مرداد، بار دیگر بهره‌کشی از اقلیت‌های مسلمان و وجود کار اجباری در سین‌کیانگ را رد و از سابقه چین در حمایت از حقوق کارگران دفاع کرد.
وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین، با انتقاد از داده‌های گزارش ویژه سازمان ملل، آمریکا، برخی دیگر از کشورهای غربی و نیروهای مخالف چین را به ارائه «دروغ‌ها و اطلاعات نادرست درباره سین‌کیانگ» متهم کرد و افزود که گزارشگر ویژه بر اساس این اطلاعات، گزارش خود را منتشر کرده است.
گزارش اوبوکاتا جدا از گزارش میشل باچله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل است که وی وعده داده پیش از پایان کار خود در این سمت در ماه جاری منتشر خواهد کرد.
خبرگزاری رویترز ماه گذشته خبر داده بود که دولت چین تلاش دارد مانع انتشار این گزارش شود.
بر اساس گزارش نهادهای بین‌المللی و دولت‌های غربی، چین بیش از یک میلیون نفر از ترک‌های مسلمان اویغور ساکن منطقه سین‌کیانگ را در اردوگاه‌های کار اجباری بازداشت کرده و در تلاش برای «نسل‌کشی» ساکنان این منطقه است.
از سوی دیگر، گزارش‌هایی نیز از «عقیم» کردن اجباری زنان، شکنجه و شستشوی مغزی بازداشتی‌ها، همچنین استفاده از آنها به عنوان نیروی کار ارزان در این منطقه منتشر شده است.
چین منکر وجود اردوگاه‌های اجباری است و آنها را «مراکز بازپروری و آموزشی» برای مبارزه با «افراط‌‌گرایی» می‌نامد و مدعی است با افرادی که در این مراکز هستند بدرفتاری نمی‌شود.