ابعاد بزرگترین انباشت زباله در اقیانوس‌ها در حال گسترش است. بر اساس نتایج یک پژوهش جدید توده بزرگ زباله در آب‌های اقیانوس آرام که انبوهی از پلاستیک شناور در فاصله بین هاوایی و کالیفرنیا است اکنون به بیش از ۶۰۰ هزار مایل مربع رسیده که معادل دو برابر وسعت ایالت تگزاس است.
به گزارش روزنامه یو اس‌ای تودی، لارنت لبرتون مسئول این پژوهش در يک نهاد غیرانتفاعی به نام «بنیاد پاکسازی اقیانوس» گفت وزش باد و تاثیر آن روی امواج باعث می‌شود که زباله‌ها در بخش‌های مرکزی اقیانوس آرام انباشت شوند.
آقای لارنت افزود این توده بزرگ زباله که اولین بار در اوایل دهه نود میلادی کشف شد نتیجه انباشت زباله‌هایی است که از کشورهای آسیایی و آمریکای شمالی و جنوبی وارد آب‌های اقیانوس آرام می‌شود.
تخمین زده می‌شود که این توده بزرگ ذباله ۱.۸ تریلیون قطعه پلاستیکی را شامل شود و وزن آن حدود ۸۸ هزار تن یعنی معادل ۵۰۰ هواپيمای بزرگ باشد. ارقام جدیدی که در مورد حجم و وزن این توده زباله به دست آمده ۱۶ برابر تخمین‌های قبلی است.
نتایج این پژوهش که دقیق‌ترین پژوهش در مورد توده زباله اقیانوس آرام است روز پنجشنبه در مجله نیچر سانتیفیک رپورت چاپ شد.
جولیا ریزر یکی دیگر از پژوهشگران بنیاد پاکسازی اقیانوس می‌گوید: «حجم اجسام پلاستیکی بزرگ باعث تعجب ما شد. قبلا فکر می‌کردیم بخش اعظم این توده زباله اشیای پلاستیکی کوچک هستند ولی بررسی‌های جدید اطلاعات ما را در مورد ترکیب این زباله‌ها افزایش داده است.»
در این پژوهش که سه سال طول کشید یک گروه بین المللی از دانشمندان همکار بنیاد پاکسازی اقیانوس، شش دانشگاه و یک شرکت نقشه برداری هوایی مشارکت داشته‌اند.
لارنت لبرتون می‌گوید متاسفانه زباله‌های پلاستیکی نواحی مرکزی اقیانوس آرام تنها توده زباله در آب‌های جهان نیست بلکه بزرگترین مورد از میان پنج توده زباله‌ای است که تاکنون شناسایی شده‌اند.
روزنامه یو اس‌ای تودی می‌افزاید دانشمندان در همکاری با آژانس فضایی اروپا قصد دارند از فاصله دور از توده‌های زباله موجود در اقیانوس‌ها عسکبرداری کنند.
با توجه به اینکه این توده‌های زباله در آب‌های بین المللی قرار دارند هیچ دولتی برای جمع‌آوری و پاکسازی آنها اقدام نمی‌کند در نتیجه فقط نهادهای مستقل و غیرانتفاعی مثل بنیاد پاکسازی اقیانوس که هزینه آنها را بخش خصوصی تامین می‌کند در این زمینه فعال هستند.
جوست دوبویس سخنگوی این نهاد ضمن تاکید بر ضرورت اقدام سریع گفت جمع‌آوری این زباله‌ها تا زمانی که هنوز قطعات بزرگ هستند و تجزیه نشده‌اند کار ساده‌تری خواهد بود.
او افزود:«مثل یک بمب ساعتی است. باید قبل از آنکه تجزیه شوند آنها را جمع‌آوری کنیم. در صورت تجزیه آنها به قطعات و ذرات کوچکتر کار جمع‌آوری آنها دشوارتر خواهد شد و برای حیات آبزیان نیز بسیار خطرناک خواهد بود.»
با توجه به این که تولید و مصرف پلاستیک از دهه پنجاه میلادی آغاز شده هنوز هیچ راهی وجود ندارد که میزان مقاومت آن در اقیانوس‌ها را پیش‌بینی کرد. اگر به حال خود رها شود پلاستیک می‌تواند دهها و صدها سال و یا حتی بیشتر باقی بماند.
لارنت لبرتون مسئول این پژوهش گفت: «اینکه پلاستیک چه مدتی در اقیانوس باقی خواهد ماند هنوز یک معماست. ولی اگر این زباله‌های پلاستیکی را جمع آوری نکنیم برخی می‌گویند برای ابد آنجا خواهند ماند.»