ظهر روز ۱۶ مارس سال ۱۹۸۸ چند روز پس از درگيری های سنگين پيشمرگه های کرد با نيروهای ارتش عراق هواپيماهای نظامی بر فراز اين شهر کردنشين به پرواز در آمدند و هنگامی که مهمات خود را تخليه می کردند، دسته دسته شهروندان حلبچه نفس های آخرشان را می کشيدند. انواع گازهای اعصاب، سارين، خردل و ترکيباتی از سيانور اثرات متفاوتی بر قربانيان می گذاشت: برخی می خنديدند؛ شماری مايعات سبز رنگ استفراغ می کردند و پوست بدن عده ای ديگر ملتهب و متورم می شد تا جان بدهند...
اما شهر حلبچه دوران دیگری را این روزها سپری می کند.
